Snowboardgames zijn sinds de release van de eerste SSX zeer populair geworden. Die EA Big game had dan ook de stoere kanten die zoveel gamers aanspreekt. In 2005 was SSX toe aan zijn vierde versie, de eerste versie die ook op PSP en DS ging verschijnen.De DS versie werd echter geannuleerd en de PSP versie heeft de eer van de eerste snowboardgame te zijn op een handheld. Kan de game sterk presteren of komt hij terecht onder een lawine van betere games?

SSX: On Tour neemt het traditionele concept van de SSX reeks, maar in plaats van traditionele parkoersen krijg je een volledige berg voorgeschoteld. Deze is gelukkig wel onderverdeeld in kleinere tracks, maar je kunt ook de hele berg afdalen. In tegenstelling tot de consoleversies kun je echter zelf niet meer kiezen welk pad je wil nemen. Dit heeft echter geen invloed op de gameplay, er zijn nog altijd genoeg mogelijkheden om gigantische trucjes uit te voeren. Handig is ook dat je niet alleen snowboarders hebt, maar ook skiërs die makkelijker te besturen zijn. De besturing is eenvoudig en je zult dan ook binnen de kortste keren met gemak van de bergen aan het racen zijn. Deze besturing zal je echter wel doen denken aan de eerdere SSX games waarin de schouderknoppen gebruikt werden en niet de analoge stick voor trucjes zoals in de consoleversie.



Dit alles kun je gaan doen in vijf modes. Dit zijn Tour, Practice, Now, Challenge en Multiplayer. Multiplayer laat je met vier mensen offline racen en Practice laat je wat oefenen op het uitvoeren van trucjes. Now is een gewone mode om direct op je board te springen. De Tour Mode is waar je het meeste tijd zult doorbrengen, hier kies je een personage (een meisje of een jongen) om mee te racen en moet je proberen om de grootste naam op het circuit te worden. In deze mode zal dan ook het meeste tijd kruipen. Om dit niet te laten vervelen, bestaat de competitie niet alleen uit races, maar ook zogenaamde Big Air wedstrijden waar je zoveel mogelijk punten moet bijeen sprokkelen door truckjes uit te voeren, en Slope Style races waarin je op één helling zoveel mogelijk trucs moet doen.

Daarna hebben we de Challenge Mode, waarin je bijvoorbeeld een bepaald aantal punten moet scoren of een bepaalde stunt moet uithalen. Dit begint gemakkelijk, maar naar het einde toe wordt het een echte uitdaging. Dit is dus enkel voor de doorzetters. Doorzetting wordt wel beloond met ervaringspunten en nieuwe boards. Die dingen boeien echter niet zo, je zult eerder doorgaan om de eer te hebben dat je alles kon uitspelen.



De game is eigenlijk een port van de PlayStation 2 versie, waardoor de PSP versie qua graphics en geluid sterk lijkt op de PS2 versie. Dit is zeker goed nieuws, de soundtrack bestaat uit een grote variëteit aan nummers, waaronder bijvoorbeeld van Iron Maiden. De nummers passen goed bij de stijl van de game en klinken aangenaam voor de oren. Als je wilt, kun ze zoals bij elke PSP game van EA beluisteren in de Pocket Traxx. De graphics zijn prachtig, maar je ziet wel duidelijk de pixels. De game slaagt er ook in om een goed gevoel van snelheid neer te zetten. Desondanks zijn de laadtijden niet veel langer dan op console. Niet alles is echter positief in dit opzicht, de camera durft wel eens de verkeerde kant opgaan waardoor een goede landing niet verzekerd is.

SSX: On Tour verschilt niet sterk van zijn consolebroertjes. Dat betekent echter niet dat de game niet geschikt is voor de PSP. De game bestaat vooral uit korte speelsessies, waardoor je perfect tussendoor kunt gamen zoals de bedoeling is met een handheld. De game is een aanrader voor mensen die een leuke en stoere sporttitel willen, maar zeker geen verplichte aankoop. De game gaat namelijk niet zo lang mee als andere sporttitels door de relatief korte Tour mode. Eerlijk gezegd ontbreekt SSX: On Tour nog één ding, personages met persoonlijkheid die niets liever doen dan de tegenstanders afmaken met one-liners. Deze hadden toch perfect gepast in de rockattitude van SSX: On Tour.