Stripuitgever DC Entertainment werkt momenteel aan een eigen filmuniversum rondom Man of Steel, maar het bedrijf ontwikkelt eveneens een televisie-universum. Het startte allemaal met Arrow, een televisieserie waarvan we nu de Blu-Ray versie van seizoen 2 recenseren.

Het eerste seizoen van Arrow rond de superheld Green Arrow had een ruwe start, maar de serie groeide dankzij een snel tempo en charmerijke personages uit tot een fantastisch geheel. De verhaallijn werkte toe naar een ijzersterke climax met een confrontatie tussen protagonist Oliver Queen – de Vigilante – en de Dark Archer om diens duistere terroristische plot de Undertaking te verijdelen. Oliver kon de Dark Archer afstoppen, maar hij leed desondanks zware verliezen en hij kon de wens van zijn vader niet uitvoeren. Oliver Queen moet zich nu opnieuw heruitvinden in een poging om Starling City echt veilig te maken. Het is de start van een turbulent seizoen waarin Oliver hard moet werken om de fouten en vergissingen uit het verleden recht te zetten in de hoop om onder andere de dood van zijn beste vriend te wreken.


De gevolgen van de Undertaking tekenen de eerste weken van het seizoen, maar het wordt snel duidelijk dat een andere verhaallijn het volledige seizoen zal overheersen. Arrow kiest tijdens zijn tweede seizoen voor een laag aantal van alleenstaande episodes met verschijningen van onder andere Clock King en The Count. Er gaat vooral aandacht naar de overkoepelende verhaallijn die de Vigilante die zichzelf wil heruitvinden als de Arrow, tot het uiterste zal dwingen. Oliver Queen moet zichzelf eveneens op persoonlijk en zakelijk vlak heruitvinden, hij dreigt Queen Inc te verliezen aan concurrente Isabel Rochev – een onderbenutte Summer Glau – en hij moet afrekenen met een problematische ex of twee. Hij mag zichzelf ook opnieuw uitleven in een nieuwe set flashbacks waarin hij moet samenwerken met Shado en Slade om een nieuwe gevaarlijke vijand af te houden.

Er gaat nu ook meer aandacht naar de extra personages met onder andere uitgebreide verhaallijnen voor Thea Queen en Roy Harper die nu evolueren tot echt waardevolle personages. Felicity Smoak en John Diggle krijgen eveneens meer aandacht, we krijgen stilaan meer inzicht in hun wensen en dromen. Er is bijvoorbeeld een episode voorzien waarin Diggle de hoofdrol speelt. Men heeft ook een poging gedaan om Laurel Lance op te waarderen na haar matige ontvangst in het eerste seizoen, maar het is compleet mislukt. Het is een combinatie van teleurstellende verhaallijnen – Laurel lijkt het kneusje van de serie met pogingen om de Vigilante te vangen – en een teleurstellende actrice – Katie Cassidy – die vooral opvalt omwille van haar extreme vermagerkuur en haar ondermaatse acteerwerk. Het is spijtig dat een significant personage hierdoor een hinderpaal lijkt.


Het is echter maar een klein minpunt in een serie die eindelijk durft uitkomen voor zijn oorsprong. Het eerste seizoen volgde het model van Christopher Nolan zonder superkrachten en met weinig verwijzingen naar het bestaande DC universum. Het wordt nu echter duidelijk dat Arrow zich afspeelt in een groter universum met vele superhelden en superschurken. De serie geeft onder andere een aanzet tot The Flash met een verrassende Grant Gustin en de opzet van het Suicide Squad met zelfs een kleine hint richting Harley Quinn. De serie introduceert tijdens het tweede seizoen eveneens League of Assassins en Amanda Waller, het DC equivalent van Nick Fury. Arrow durft dus te profiteren van het gigantische stripuniversum waarover DC Entertainment beschikt. Het leidt tot sterke verschijningen van Clock King, Vertigo, Professor Ivo, Black Canary en Huntress met een typische Arrow draai. Er verschijnen zelfs voor het eerst echte superkrachten.

Er is eveneens aandacht uitgegaan naar de gevechten die ondanks de superkrachten realistisch uit de hoek komen. De finale confrontatie tussen Oliver en de eindbaas van het seizoen is ondermaats, maar de actie bereikt de rest van het jaar een duidelijk hoger niveau met onder andere lekkere drie versus één gevechten. Het is afgelopen met sterke vijanden die vriendelijk hun beurt afwachten om te mogen aanvallen. Het is maar één van de vele verbeteringen die merkbaar is in dit tweede seizoen. Arrow slaagt erin om meer te worden dan zijn inspiratiebronnen, de serie combineert zijn stripoorsprong met een stevig tempo. Het zorgt samen voor een sterk geheel dat thuishoort in de collectie van elke superheldenfan. Arrow toont de concurrentie hoe je een onbekende superheld succesvol naar de televisie brengt.