Tussen 1986 en 1989 schitterde Dragon Ball op de Japanse televisie. In 1986, 1987 en 1988 verscheen er ook een Dragon Ball film, waarna Toei Animation overschakelde naar Dragon Ball Z en diens dertien films. In 1996 vierde Toei het tienjarige bestaan van Dragon Ball met Dragon Ball: The Path to Power, de allerlaatste Dragon Ball die in de vorige eeuw werd gemaakt.
The Path to Power is een hervertelling van het klassieke Dragon Ball verhaal, de vijf eerste saga's uit Dragon Ball zijn qua verhaal teruggebracht tot één vlotte film van tachtig minuten. Onder andere Pilaf, Chi-Chi, Krillin en enkele andere personages zijn geschrapt en in de plaats daarvan komt alleen het Red Ribbon Army naar voren als vijand. De serie begint met een ontmoeting tussen Goku, in Dragon Ball GT kledij, en Bulma met haar originele, paarse haarkleur. Dit is de enige animatie waarin het haar paars is, net zoals in de manga. Samen gaan de twee op zoek naar de Dragon Ball om een wens te doen voor Bulma. Tijdens hun avontuur komen ze onder andere Oolong, Puar, Yamcha en Master Roshi tegen. Zij moeten samenwerken om het Red Ribbon Army te verslaan.
Commander Red - de oprichter van het Red Ribbon Army - wil de Dragon Ball gebruiken om zijn ultieme wens te vervullen. Hij wil dolgraag groot worden want hij is een dwerg. Hij stuurt dan ook zijn hele leger uit, inclusief Black, Blue, Violet en White om de Dragon Ball te veroveren. Andere officieren als Luitenant Green maken geen verschijning. Ook Android #8, een creatie van Dr. Gero, maakt een verschijning, maar hij is een voorloper van Android #16. Dat betekent dus dat het Red Ribbon Army niet op hem moet rekenen. Met de aanwezigheid van zo'n uitgebreide line-up aan vijanden heeft de serie een pak actie. Op dat gebied doet The Path to Power het ook goed. De film slaagt er ook in om de Dragon Ball humor goed neer te zetten.
De originele Dragon Ball werd in de jaren '80 opgenomen, waar The Path to Power tien jaar jonger is. Dat valt op bij het bekijken van de film, Toei Animation gebruikt de animatietechnieken van Dragon Ball GT. The Path to Power ziet er dus een pak beter uit dan de serie waarop het gebaseerd is. Tegelijk heeft Toei Animation ook enkele subtiele wijzigingen doorgevoerd aan het uiterlijk van de personages. Onder andere Shenron en Yamcha zien er anders uit dan in het origineel, maar het gaat hier om verbeteringen. De stemmen zijn niet aangepast ten opzichte van het origineel. Zowel in de Amerikaanse als in de Japanse versie zijn het de reguliere stemmen die alles inspreken. Dragon Ball klinkt dus nog exact zoals je verwacht, wat perfect is voor de fans.
Het is ondertussen wel duidelijk, Dragon Ball: The Path to Power is de enige sterke Dragon Ball film. De film weet perfect de sfeer neer te zetten die Akira Toriyama creëerde in zijn manga. De verbeterde animatie en de kleine aanpassingen aan het verhaal vormen deze film om tot een perfect alternatief voor de eerste saga's van de serie. Dragon Ball Z fans die geen zin hebben om de originele serie opnieuw te bekijken, kunnen The Path to Power met gemak als opfrisser gebruiken om daarna te beginnen aan Tien Shin Shan Saga. Ook wanneer je de originele serie nog maar net gezien hebt, is deze film een aanrader door de verbeterde animatie.
|
