Dankzij Neon Genesis Evangelion en End of Evangelion was animatiestudio Gainax uiterst succesvol in de jaren ’90; maar door het zware, diepzinnige verhaal, de depressie van Hideaki Anno en de ontdekking van financiële fraude was het absoluut geen vrolijke periode voor de werknemers. Ter ontspanning produceerden ze dan maar FLCL, een OVA-serie waarin ze hun verbeelding de vrije loop lieten.
In de zesdelige serie beleven we het verhaal van Naota, een dertienjarige jongen die bij zijn vader en grootvader leeft en het grootste deel van zijn tijd doorbrengt met de ex-vriendin van zijn broer, die in Amerika een honkballer is geworden. Op een dag wordt Naota aangereden door de mysterieuze Haruko Haruhara, een hyperactieve oudere vrouw die zijn leven compleet doet veranderen. Niet alleen misbruikt ze hem fysiek en emotioneel, maar na hun ontmoeting beginnen er ook grote robots te groeien in zijn hoofd welke hij moet verslaan met de eerste robot die uit zijn hoofd groeide. Het is op dat moment dat FLCL stopt met doen alsof er enige betekenis achter het plot zit en de gekte compleet losbarst. In een zestal episodes wordt eigenlijk in grote lijnen het verhaal van Neon Genesis Evangelion opnieuw verteld zonder dat je er ook maar iets van begrijpt.
Inderdaad, Gainax is erin geslaagd het Evangelion-plot nog onbegrijpelijker te maken. FLCL is weliswaar geen rechtstreekse Evangelion-kopie. Hoewel er gelijkenissen zijn (Er is een jonge tiener gevuld met levensmoeheid die de wereld moet redden. Hij gebruikt robots om andere wezens te verslaan die proberen een geheim wapen te bereiken dat de wereld kan vernietigen) zit de atmosfeer compleet anders. Zo is de grote dreiging in FLCL geen Angel, maar een gigantisch strijkijzer van een ras van strijkijzers dat de Aarde plat wil strijken. Je begrijpt dan ook meteen dat het plot zeer belachelijk wordt uitgevoerd en dat heeft hilarische effecten. Grappen worden gestapeld op hilarische scènes die rekenen op nog meer grappen. De ijzersterke voice-acting – die zich zeker niet beperkt tot de Japanse versie, de Engelstalige dub staat bekend als één van de beste ooit en die reputatie verdient het zonder twijfel – zorgen hierbij voor de perfecte afwerking.
Ook de grafische stijl is een toevoeging. Door de combinatie van de talenten bij Gainax en Ghost in the Shell-studio Production I.G. is de animatie zelfs nu nog van hoge kwaliteit. FLCL speelt het echter niet altijd op veilig, zo wordt er duchtig geëxperimenteerd in de animatie door bijvoorbeeld tijdelijk naar de manga-stijl te gaan. Met FLCL produceerde Gainax opnieuw een ware topper die in hun eigen stijl compleet onbegrijpelijk is. De serie duurt amper 150 minuten, maar die 150 minuten brengen een emotioneel verhaal dat toch gemengd is met een heleboel humor. Je houdt hierdoor een ongelofelijk goed gevoel aan de serie over. Op die manier is het misschien nog het best te vergelijken met The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy: je neemt een serieus en goed verhaal, en dan verdraai je het compleet met de meest absurde humor die je je maar kunt bedenken voor een superbe geheel.
|
