Na de succesvolle oplevering van Ogre Battle: The March of the Black Queen en Tactics Ogre: Let Us Cling Together maakte designer Yasumi Matsuno met zijn team de overstap van het kleine Quest Corporation naar Square. Het kreeg daar de kans om te werken aan een eigen Final Fantasy in hun favoriete genre, terwijl Hironobu Sakaguchi zich focuste op Final Fantasy VII. Het resultaat was de tactical Role Playing Game ‘Final Fantasy Tactics’ die in verkoopcijfers geen concurrentie was voor Final Fantasy VII, maar die qua kwaliteit zeker niet onder hoefde te doen.

De originele Final Fantasy Tactics verscheen uiteindelijk nooit in Europa, maar de legacy van de game werd wel duidelijk. De wereld Ivalice van Final Fantasy Tactics werd bijvoorbeeld nog verkend in Vagrant Story, Final Fantasy XII, Revenant Wings, Final Fantasy Tactics Advance, Grimoire of the Rift, en zelfs Final Fantasy XIV: Stormblood. Onder de naam The War of The Lions kreeg de game een overzetting op de PlayStation Portable, maar ook dat is ondertussen al bijna twintig jaar geleden. Voldoende reden voor Square-Enix om Final Fantasy Tactics een nieuwe kans te geven. Onder de naam The Ivalice Chronicles brengt men de game terug op Nintendo Switch, Switch 2, PC, PlayStation 4, PlayStation 5 en Xbox Series, met de nodige ruimte voor verbeteringen, maar zonder afbreuk te doen aan het origineel.


De Ivalice Chronicles is eigenlijk onderverdeeld in twee aparte edities: de originele Classic versie en de Enhanced versie met een hoop upgrades. De twee staan compleet los van elkaar, waarbij de Enhanced versie duidelijk de meeste aandacht heeft gekregen. De enige verandering aan de Classic versie is namelijk de vertaling, want de oude, wat mislukte vertaling is vervangen door die van The War of the Lions. Zelfs elementen als Achievements en Trophies worden niet ondersteund. Mensen die het origineel willen beleven, kunnen dus altijd aan de slag in de Classic versie, maar het is eerder een leuke extra dan een volwaardig deel van de ervaring. Gelukkig heeft Square-Enix dan ook veel tijd gestoken in die upgrade, zonder de kern van Final Fantasy Tactics te verloochenen.

De game neemt ons mee naar een middeleeuwse wereld waar de drie naburige koninkrijken Ivalice, Ordalia en Romanda zich in een onrustige vrede bevinden na een vijftigjarige oorlog. De vrede duurt echter niet lang, want de dood van de koning van Ivalice is het startpunt van een burgeroorlog. Final Fantasy Tactics volgt deze zogenaamde War of the Lions vanuit het oogpunt van Ramza, een edelman die samen met zijn jeugdvrienden probeert om een vredig einde te brengen aan de oorlog. Dit verhaal wordt grotendeels verteld door gesprekken tussen de karakters, maar de cutscenes uit The War of the Lions zijn bewaard om alles meer cinematisch weer te geven. Er is nu ook uitgebreid geďnvesteerd in voice-acting, waardoor het nog meer tot leven komt. Op deze manier is dit echt de ultieme versie.


Het ander focuspunt zijn de gevechten, die werken zoals in andere Tactical Role Playing Games. Je belandt op een groot speelveld dat onderverdeeld is in vierkantjes. Elk personage kan elke beurt een bepaald aantal stappen zetten, om hopelijk op deze manier dicht bij een tegenstander te komen om een aanval te lanceren. Hoeveel stappen je kunt zetten, en van welke afstand je kunt aanvallen, zijn daarbij afhankelijk van de job van een personage. Een Black Mage kan bijvoorbeeld van grotere afstand aanvallen, terwijl een Knight zwaarder kan toeslaan. Zorgen dat je de vijand goed kunt raken en tegelijkertijd zelf buiten schot blijven; het is een opgave waar goed over moet worden nagedacht. Enkel de camera durft hierbij tegen te stribbelen, waardoor het moeilijk is om te zien wie in wiens bereik staat. Zo wil het nog weleens gebeuren dat je niet kunt zien welke personage doelwit is van een aanval, want er staat een onderdeel van het landschap in de weg. Dat werkte veel beter in bijvoorbeeld Triangle Strategy.

Je wordt tijdens gevechten continu beloond voor het gebruik van vaardigheden, waarbij je zowel gewone ervaringspunten verdient als Job-ervaringspunten. Met die laatste word je niet meteen sterker, maar kun je nieuwe vaardigheden aanleren in een job. Ideaal is ook dat alle gebruikte karakters een fractie van die ervaringspunten krijgen, dus ook een White Mage krijgt punten in de Black Mage job als die laatste aanvalt. Je moet dus nooit echt vanaf nul beginnen wanneer je een nieuwe job kiest. Het aanleren van nieuwe vaardigheden is wel omslachtig, want je moet elke job apart openen, kijken of je genoeg punten hebt om een nieuwe vaardigheid te leren in één van vijf categorieën en deze dan te leren. Dit systeem had wat vlotter gekund, bijvoorbeeld door alle vaardigheden waarvoor je genoeg punten hebt, te centraliseren op één pagina per job.


De originele Final Fantasy Tactics had op sommige momenten een onverwachte piek qua moeilijkheid, wat eigenlijk niet echt veranderd is binnen deze remake. De aanwezigheid van drie verschillende moeilijkheidsgraden helpt natuurlijk om dit af te stemmen, maar het spel blijft altijd uitdagend door het concept van permadeath. Als je een karakter niet tijdig opnieuw tot leven wekt, is het permanent verdwenen en moet je een nieuw personage gaan levellen. Dat is zeer pijnlijk wanneer je door een klein foutje je belangrijkste karakter verliest, of net die ene White Mage die de Raise spell kent. Op die momenten kun je gelukkig nog een beetje vals spelen door even een recente save te herladen, want de game heeft nu een auto save systeem waarbij het spel meerdere keren per gevecht opslaat. Zo kun je een foute beslissing gemakkelijk ongedaan maken. Er is ook een gemakkelijke Retry-optie om het gevecht opnieuw te beginnen, al dan niet met dezelfde karakters.