In het Westen zijn tekenfilms meestal gericht op een jong publiek, maar in Japan maakt men ook tekenfilms voor mannelijke twintigers en dertigers. Zulke tekenfilms worden 'Seinen' series genoemd en Bottle Fairy is verrassend genoeg één van deze Seinen series.

Bottle Fairy is een komedie met vier kleine elfjes in de hoofdrol, die slapen in een fles. Deze elfjes komen van een andere planeet en kennen niets van de Japanse cultuur. Ze willen echter niets liever dan een mens worden. Elke episode van de serie speelt zich in een bepaalde maand af, waarbij de elfjes iets specifiek over die maand leren. In de episode over mei leren ze bijvoorbeeld de betekenis van Golden Week en in juni komt de term junibruidjes aan bod. Na twaalf episodes van elk twaalf minuten veranderen de elfjes dan eindelijk in een mens waarna de dertiende episode draait om hun leven als mens dat ze delen met Sensei-san, de jongen waarbij ze leven.


De eerste twaalf episodes vormen steeds eenzelfde stramien. Sensei-san verlaat het huis en de vier elfjes krijgen een term te horen die ze niet kennen. De vier elfjes fantaseren daarna wat de term kan betekenen. Deze elfjes geven elk een eigen betekenis aan de term die past bij hun persoonlijkheid. De hyperactieve Kururu met de blauwe ogen, de mannelijke Sarara met de rode ogen, de verwarde Hororo met de groene ogen die enkel aan eten kan denken en Chiriri met de gele ogen en de meest originele fantasieën. De fantasieën van de elfjes toveren meestal een glimlach op je gezicht. Na deze dagdromen wordt de echte betekenis van de term uitgelegd door het achtjarige buurmeisje of één van de andere personages.

Op deze manier is Bottle Fairy handig om te begrijpen wat bepaalde belangrijke begrippen uit de Japanse cultuur betekenen, maar voor de rest is het een serie met weinig inhoud en vooral goedkope grappen. De serie verdient wel lof voor de vijf verschillende eindthema's die inspelen op de karakters en de gebeurtenissen. De muziek van het eindthema blijft continu hetzelfde, maar de tekst verandert, net zoals het personage dat het eindnummer inzingt. Dit is een mooie inspanning van de studio, en zorgt ervoor dat het de moeite is om te blijven kijken naar de eindgeneriek. Het openingsnummer 'Oshiete Sensei-san' past ook perfect bij de serie, maar daarvan is wel maar één versie gemaakt.


Qua stemmen heeft men goed gekozen, de stemmen passen goed bij de verschillende personages in een cast die vooral bestaat uit redelijk onbekende stemacteurs en acteurs die ervaren zijn met dit soort rollen. De stemacteur van Sensei heeft bijvoorbeeld ook de rol van Seji in Midori no Hibi ingesproken. De enige van de zes acteurs en actrices die bekend in de oren klinkt, is Horie Yui die eerder Naru speelde in Love Hina. Zij vertolkt Sarara in deze serie. De kwaliteit van de tekening is redelijk goed, maar het is niets speciaals. De serie volgt perfect de stereotypes van Seinen series qua uiterlijk. Dat betekent dus raar gekleurd haar, grote ogen en personages die in elkaar gekropen in een hoekje gaan zitten wanneer ze depressief zijn.

Bottle Fairy is een korte, schattige anime die vervalt in de verschillende stereotypes die je mag verwachten van dit soort series. De serie is grappig, maar niet van een hoogstaand niveau. Ondanks het feit dat de serie een Seinen is, is hij vooral geschikt voor een publiek van jonge meisjes. Zij zullen wel kunnen genieten van deze op en top schattige serie.