Review: Assassin's Creed III: Liberation
Door Joni Philips op 09-11-2012 om 11:35
|
Bron: Gamed
|
Met Assassin’s Creed Revelations sloot Ubisoft de verhaallijnen van Altaïr ibn-La'Ahad en Ezio Auditore da Firenze definitief af. Tijd om een nieuwe start te maken met Assassin’s Creed III en Assassin’s Creed III: Liberation, welke het Amerikaanse strijdtoneel aandoen. Bij Assassin’s Creed III bleek het een uitstekende beslissing, maar is de PlayStation Vita-spin-off even succesvol?
In voorgaande Assassin’s Creed delen werd het verhaal verteld vanuit het perspectief van Desmond Miles, een normale jongeman die in een grootschalige oorlog tussen Templars en Assassins is beland door het bedrijf Abstergo Industries. Met hun uitvinding, de Animus, laten ze hem momenten uit het verleden herbeleven. Zo keert Desmond in Assassin’s Creed III terug naar het leven van Connor, waarbij dit verhaal duidelijk smaakte. In Assassin’s Creed III: Liberation wordt Desmond echter aan de kant geschoven, wanneer Abstergo eindelijk begrijpt dat zo'n ‘tijdmachine’ heel wat geld zou opbrengen bij het grote publiek. Iedereen wil nu eenmaal wel eens in de huid kruipen van een machtige strijder uit het verleden, wat exact het uitgangspunt is van Liberation. Jij bent de koper van een ‘Animus’-machine die je laat terugblikken naar het leven van Aveline de Grandpré. Dit uitgangspunt is ook doorgetrokken naar de menu’s, waarin Animus- en Abstergo-logo’s verschijnen. Het betekent ook dat je niet uit de Animus stapt, of echt meer leert over het Templar-Assassin conflict. Op een gegeven moment lijkt de game deze richting uit te gaan, maar het is te weinig en te laat.
Aveline is een dame van gedeelde Frans-Afrikaanse afkomst die leeft in het achttiende-eeuwse New Orleans. Als dochter van een slavin komt ze hier op voor de rechten van de slaven en neemt ze het op tegen de Spaanse bezetter. Qua achtergrond heeft Liberation alles in huis om een interessant verhaal op te leveren, zowel Aveline als de stad New Orleans zijn ideaal om een groots verhaal rond te bouwen. Des te opmerkelijker dan ook dat het na het begin nooit echt spannend wordt. Je krijgt weinig details over Aveline, de stad voelt nooit echt uniek aan en de missies zelf zijn vaak weinig interessant qua verhaal. Het staat bijvoorbeeld in schril contrast met Assassin’s Creed II, waarin perfect in beeld wordt gebracht hoe Ezio begint als normale tiener en opgroeit tot Assassin, waardoor zijn verhaal in latere delen veel geloofwaardiger overkomt. Gezien haar achtergrond was dit voor Aveline ook de moeite geweest, zo was het leuk geweest om te zien hoe ze in contact kwam met de Assassins. Het is dan ook onbegrijpelijk dat men dit niet heeft gedaan.
Voor het verhaal heeft men dus te weinig gekeken naar de voorgaande Assassin’s Creed-games, maar met de gameplay heeft men dat duidelijk wel gedaan. Je kunt vrij rondlopen in een grote stad, New Orleans in dit geval, waarin je verschillende activiteiten kunt terugvinden. Dit zijn niet alleen missies en sidequests zoals het opbouwen van een zakenimperium, maar ook eenvoudigere activiteiten zoals het beklimmen van een toren om er dan weer uit te springen. De missies vragen ons hierbij bepaalde mensen uit te schakelen, te spioneren en dergelijke. Met momenten lijkt Assassin’s Creed III: Liberation deze typische Assassin’s Creed-elementen zelfs beter te implementeren dan zijn grote broer. In Liberation blijft men namelijk de nadruk echt op stealth leggen, terwijl in Assassin’s Creed III de actie meer centraal komt te staan. De meeste missies zul je dan ook zorgvuldig moeten aanpakken alvorens je tot actie overgaat. Vaak sluip je doelwitten achterna over daken of door de bomen, welke één van vele typische natuurlijke begroeiing zijn die je nu kunt trotseren. De game doet dan ook meer denken aan Assassin’s Creed en Assassin’s Creed II op deze vlakken.
De game introduceert ook enkele nieuwe features, waarvan de belangrijkste ongetwijfeld de mogelijkheid is om van kleding te veranderen. Er zijn drie types kledij, waarbij elke type kledij gelinkt is aan een bepaalde speelstijl. Als dame kan Aveline bijvoorbeeld haar vrouwelijke charmes gebruiken om de mannen te overtuigen haar te volgen. Een dame klimt echter niet op de daken dus is ze op deze momenten veroordeeld tot de grond. Als ze gekleed gaat als slavin, gaat ze dan weer gemakkelijker in de menigte op en kan ze klimmen, hoewel ze niet meer op het respect van de bevolking moet rekenen. Als laatste kan ze zich ook kleden als Assassin, waarbij ze het beste in staat is om haar doelen uit te schakelen. Het systeem is leuk, maar door het feit dat de dame niet kan klimmen, is spelen als haar vaak een grote klus. Spijtig genoeg krijgen we niet altijd vrije keuze, het was beter geweest als we op elk moment de beste aanpak voor een probleem konden kiezen. De game neemt nu ons handje te veel vast en dwingt ons naar mindere elementen.
Bij de overzetting naar de Vita is de besturing grotendeels hetzelfde gebleven, waardoor je gemakkelijk kunt wisselen tussen de consoleversies en deze handheld-variant. Er zijn wel verschillende touchscreen-mogelijkheden toegevoegd, zo kun je de kaart openen door er simpelweg op te klikken, maar de meerderheid hiervan voelt aan als een gimmick. Deze komen gelukkig niet te veel naar voren, want ze zijn het zwakke punt van de besturing. In dit geval was een één op één overzetting zeker geen probleem geweest. Ook de multiplayer is in principe niet meer dan een gimmick. Deze multiplayer betreft een asynchrone ervaring waarin je kiest voor de Brotherhood of de Templars. Eens gekozen krijg je enkele mannetjes die je kunt inzetten in conflicten. Afhankelijk van de statistieken van je mannetje, win je bij een gevecht enkele punten voor jouw kant en worden je mannetjes sterker. Je bestuurt je mannetjes hierbij nooit zelf, en je neemt het ook nooit live op tegen een tegenstander. Het is eerder een miniem uitgewerkt strategiegame die slecht uitgelegd is, en waarbij je nooit de indruk hebt invloed te hebben op de gebeurtenissen. Het is dan ook iets wat je snel vergeet.
De vrijheid van andere Assassin’s Creed-games is natuurlijk bewaard gebleven op de PlayStation Vita, maar de technische beperkingen van de Vita hebben wel een duidelijk effect op de prestaties. Met name de framerate vormt een groot probleem wanneer je snel door de stad beweegt of het moet opnemen tegen meerdere vijanden. Deze problemen zorgen er toch voor dat de game inboet aan kwaliteit. Ook qua detail lijkt Assassin's Creed met momenten ondermaats, wat grotendeels komt door de mentale vergelijking met de consoleversies. De Vita lijkt simpelweg niet in staat om te concurreren met de PlayStation 3 in een open-wereld-game als deze. De technische problemen ten spijt is Ubisoft Sofia er wel in geslaagd om een mooie en levendige versie van New Orleans te maken, waarbij deze de sfeer van de stad echt weet te vatten. De Bayou daarentegen is minder geslaagd omdat er minder te doen is, maar ook in deze omgeving heeft men duidelijk veel tijd en liefde gestoken. Men had hier meer sidequests moeten plaatsen om het hier veel levendiger te maken en het volledige potentieel van de Bayou te gebruiken.
Assassin’s Creed III: Liberation is dan ook geen regelrechte topper. De game is niet de beste, niet de meest uitgebreide of de meest knappe Assassin’s Creed; daarvoor schiet de game gewoon te veel te kort ten opzichte van de consoleversies. Liberation volledig afbreken is echter niet aan de orde, voor het eerst brengt Ubisoft de volwaardige Assassin’s Creed-ervaring naar een handheld en ook op een handheld voelt dat nog steeds goed aan. Als een volleerd assassin lopen we over de daken en sluipen we door de bomen op zoek naar ons volgend slachtoffer dat we snel vermoorden alvorens weer te ontsnappen door de volledig open stad. Het voelt super aan op console, het voelt ook super aan op de Vita. Assassin’s Creed III: Liberation mag dan niet de beste of de meest uitgebreide Assassin’s Creed zijn; wat het spel wel doet, is absoluut leuk zijn om te spelen.
|
|
|
Beoordeling
| Gameplay |
 75 |
| Sound |
85 |
| Graphics |
75 |
| Replay |
80 |
Een echte Assassin's Creed in draagbaar formaat.
|
79 |
|
|
|
|
 15:30 US Navy SEALs gestraft voor MoH medewerking
 11:21 Meer video's Halo 4
|
| Reacties (3) |
|
|
Pagina:
1
|
|
AltairJack
op 09-11-2012 om 12:19
[Niv: 55 / Exp: 2767]
|
|
Vind de cijfer wel laag, denk ook niet dat de VITA in de komende 2 jaar een betere game gaat krijgen tenzij het een liberations 2 wordt.
Het is misschien niet zo goed als AC 3, maar geeneen titel op Vita/3DS komt daar (ooit)bij in de buurt.
|
|
Nelus
op 09-11-2012 om 12:44
[Niv: 526 / Exp: 26310]
|
|
Blij dat dit deel wel goed is, want geloof me, Bloodlines op PSP was echt 1 groot drama!
|
|
Mafusto
op 09-11-2012 om 14:10
[Niv: 115 / Exp: 5756]
|
Dit spel mist gewoon de afwerking. Een beter verhaallijn was ook aangenaam geweest. Alles wat een beetje relevant is wordt of heel oppervlakkig behandeld, of is ergens diep in de achtergrond verborgen. De game speelt lekker, maar door de framerate problemen, rare animatieglitches en de geforceerde persona's blijft er een rare nasmaak achter. Ik ben het dus aardig eens met Joni.
Meer ontwikkeltijd/budget had de game alleen maar beter kunnen maken. Desalniettemin is dit een voor Vita begrippen een goed spel.
@Altair
Gelukkig krijgen we dit jaar nog een Ragnarock, Dokuro, VLR en Persona 4 (import) die minstens even goed zijn als AC3:L...
Gewijzigd door Mafusto op 09-11-2012 om 16:48
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
