Houd je van realistische spellen waar men probeert de wereld zo perfect mogelijk in beeld te brengen, met de kleinste details en krijg je al jeuk als er iets gebeurt dat in het echt nooit zou kunnen? Dan raad ik je aan een andere review te gaan lezen, want Katamari Damacy is echt alle contact met deze wereld verloren.

Beeld
De hele vormgeving van Katamari Damacy is op zijn zachtst gezegd merkwaardig te noemen. Het past helemaal bij de oh-zo-hippe Japanse pop-cultuur, maar is ook weer niet echt anime-achtig, daarom zou ik het graag houden bij "vreemd, doch geslaagd".
Zoals ik eerder al bekend maakte zien veel objecten er in het begin nogal lomp uit, maar als je merkt dat je een paar minuten later dubbel zo groot bent als dat object, begrijp je dat alles niet heel erg gedetailleerd kan zijn, om extra laadtijden te vermijden. Met lomp bedoel ik overigens absoluut niet "lelijk", want op Katamari Damacy's eigen manier ziet het er allemaal erg leuk en kleurig uit. Conclusie voor het grafische gebeuren is dus goed, maar niet baanbrekend.



Geluid
Alles in Katamari Damacy is vreemd, maar de soundtrack is hier toch echt het toppunt. Vanaf het begin van het spel tot het eind zul je continu het katamari melodietje in je hoofd hebben. Vervelend? Absoluut niet. Het melodietje is subtiel verwerkt in vrijwel elk liedje van de soundtrack en als het een keer niet voorkomt in een liedje, krijg je het bij het volgende level dubbel zo veel.
Veel meer dan dat kan ik niet zeggen over het melodietje. De soundtrack is verder erg goed uitgewerkt met geluiden die perfect passen bij de eigenaardige sfeer in de game. Heel de soundtrack is origineel, zoals hij ook in de Japanse, oorspronkelijke, versie van het spel was, dus er zal regelmatig wat Japans in voorkomen, maar dit is verre van storend, omdat het bij de liedjes voornamelijk gaat om de aanstekende melodieën. Wanneer overigens een Japans nummer te pakken hebt, zul je tussendoor sowieso nog regelmatig in de lach schieten om de vreemde uitspraak van sommige engelse zinnetjes die in de liedjes verwerkt zitten.

De soundtrack zit dus wel snor, hoe zit het verder met het geluid vraag je jezelf nu ongetwijfeld af. Ook hier moet ik weer zeggen dat het gewoon perfect bij de rest van het spel past. Als de koning van het heelal tegen je praat krijg je een vreemd "lalala" geluidje te horen, maar ook tijdens het spelen zelf is het geluid vreemd, maar leuk. Als je bijvoorbeeld een hond oprolt, zal deze een vreemd geblaf laten horen. Hetzelfde geldt voor katten en alle andere objecten die je oprolt. Nergens in het spel wordt het geluid echt storend. Goede gedaan dus, Namco!