Het verhaal is inmiddels bekend. Metroid Prime 4 werd al tijdens de E3 van 2017 aangekondigd, en toch moesten we acht jaar wachten om ermee aan de slag te kunnen. De wisseling van ontwikkelaar heeft de wachttijd geen goed gedaan, vraag is of dit wel het wachten waard is geweest.
Ondanks dat Metroid Prime 4 een opvolger is in naam heb je geen voorkennis nodig om ermee aan de slag te gaan. Natuurlijk, oudgedienden zullen de naam van Sylux en de Galactic Federation herkennen, alleen is dit niet nodig om je in het avontuur te storten. Er is ook niet gekozen om je middels lange dialogen wegwijs te maken, het zijn juist de scanlogs en meer subtiele details die het verhaal op de mysterieuze planeet Viewros vertellen. De isolatie die Samus Aran aldaar ervaart is ook niet vreemd voor de serie, de manier waarop Retro Studios dit over de hele linie wil laten ervaren is daarentegen minder geslaagd.
De hoofdlocaties die je dient te bezoeken zijn verbonden via Sol Valley. Denk een beetje aan hoe The Legend of Zelda games veelal zijn opgebouwd en je hebt een aardig idee. Tegelijkertijd is er ook een groot verschil tussen beide. Sol Valley mag dan wel visueel indrukwekkend en groots zijn opgezet, het is bovenal erg leeg. Je ervaart geen gevoel van dreiging door het ontbreken van vijanden en er valt maar weinig te ontdekken. Het gevoel van een vervallen planeet komt perfect naar voren op narratief vlak, kijken we naar de gameplay dan had ik toch gehoopt op wat meer invulling.
Om deze vlakte te doorkruisen is de VI-O-LA toegevoegd. Om de eerdere vergelijking nog even door te trekken: deze motor is als het paard in The Legend of Zelda. Een vervoersmiddel om je snel mee te verplaatsen. En hoewel soepel in besturing en met het juiste gevoel van snelheid bleef er bij mij toch een gevoel van missplaatsing achter. Backtracken, wat toch een wezenlijk onderdeel is binnen de franchise, verliest deels zijn waarde als het bestaat uit ritten door langgerekte landschappen die weinig inhoudelijke meerwaarde hebben. De secties op de motor mogen dan functioneel zijn, het mist de creativiteit die we gelukkig op ander vlak wel terug zien.
Als we het bovenstaande namelijk even buiten beschouwing laten is Metroid Prime 4: Beyond precies wat ik ervan wil. De opzet is traag, alleen dan wel in de positieve zin, en je leert gaandeweg door alles en iedereen om je heen te scannen en zo informatie tot je te nemen. Qua gameplay grijpt de ontwikkelaar voor een groot deel terug op dat wat we kennen, denk aan de Morph Ball om op anders onbereikbare plaatsen te komen en de Missile Launcher om tijdens de gevechten in te zetten. Nieuw zijn de psychische krachten, die naadloos worden geïntegreerd binnen Samus’ arsenaal. Hiermee ben je in staat om objecten op afstand te manipuleren, de tijdswaarneming kortstondig te vervormen of intenties van vijanden te lezen. Je krijgt deze nieuwe kracht al relatief vroeg aangeboden, maar pas later in de game leer je ze volledig benutten.
Op voorhand was ik sceptisch over de implementatie van NPC’s, waarvan Miles MacKenzie als sidekick de meest prominente is. Zijn toevoeging lijkt gedaan te zijn om de stilte van Samus Aran in te vullen, en ik leerde dat er nog een tweede doel is van zijn aanwezigheid is: die om nieuwe gamers te helpen. Want hoewel oudgedienden zoals ondergetekende gerust zelf naar een oplossing zoeken lijkt de nieuwe generatie toch een stuk minder geduld te hebben. En dus is daar Miles MacKenzie die via de intercom behulpzaam probeert te zijn, bijvoorbeeld door aan te geven dat je terug kunt naar een locatie nu je nieuwe krachten hebt verworven. Gelukkig doet hij dit minder storend dan waar ik voor vreesde, wel staat het haaks op de eenzaamheid waar de serie om bekend staat. Misschien moet ik er maar gewoon aan wennen dat ik onder de generatie ‘oude lullen’ val.
Want ondanks enkele discutabele keuzes heb ik toch weer genoten van dit nieuwe deel. Deels door de gameplay, waarvan de muiscontrole op de Nintendo Switch 2 een waardevolle toevoeging is, maar ook zeker door de technische implementatie. Samus bestuurt heerlijk en de game ziet er visueel schitterend uit. Of je het nu ervaart in 1080p/60fps op je handheld of in 4K/60fps op je TV, of toch besluit om voor 1080p/120fps te gaan; het is genieten van wat je krijgt voorgeschoteld. Met zo’n vijftien uur aan gameplay en bossfights die je echt even na laat denken is het een game die zeker het wachten waard is geweest.
Beoordeling
80
Moet je bij een nieuwe game leunen op wat je kent, of juist zoveel mogelijk vernieuwen? Metroid Prime 4: Beyond kiest voor een combinatie van beiden. Naast vertrouwde gameplay elementen kiezen ze voor de succesvolle implementatie van nieuwe krachten, voor een minder indrukwekkende open vlakte die je met een motor kunt doorkruisen, en voor een metgezel die hier een beetje tussen valt. Ondanks de wisselende geslaagdheid kan ik Metroid Prime 4 toch volmondig aanbevelen, ongeacht of je nu een nieuwkomer bent of de serie al eerder hebt ervaren.
