Zo nu en dan krijgen we een titel binnen op de redactie waar we van tevoren eigenlijk niet al teveel over weten. Natuurlijk hadden we van Catherine gehoord, mede omdat deze al enige tijd in Japan en Amerika verkrijgbaar was, echter was de vraag wat voor titel het nu precies betrof. Het antwoord op deze vraag is te lezen in onderstaande recensie.

Het verhaal in het spel draait om Vincent Brooks, een man van begin dertig die in eerste instantie een rustig leven lijkt te leiden. Net een nieuwe baan, een vriendin met de naam Katherine en een groep vrienden met wie hij ‘s avonds de Stray Sheep bezoekt, een bar waar hij de dagelijkse zorgen kan bespreken en weg kan drinken. Eén van deze zorgen is de druk die op zijn relatie staat, zijn vriendin wil de relatie namelijk naar een volgend niveau brengen en zijn schoonmoeder voert deze druk nog verder op. Alsof deze zorgen nog niet erg genoeg zijn krijgt hij ook nog eens te horen dat hij aanstaand vader is, hetgeen zijn rust niet bepaald toe doet nemen. Zoals veel mannen besluit hij een toevlucht te nemen in een verslaving, hetgeen een combinatie vormt van drank en een bijzondere vrouw.


Terwijl Vincent op een avond in de Stray Sheep zijn zorgen weg drinkt komt hij namelijk Catherine tegen. De vrouw lijkt een droom voor veel mannen, ze is charmant en grappig, sexy en ondeugend en lijkt voor Vincent een ideale – al dan niet tijdelijke – uitvlucht te zijn. Door de drank is de grens tussen goed en kwaad vrijwel geheel vervaagd en dus schrikt hij de volgende ochtend wakker in zijn appartement met Catherine naast hem. Het jaagt hem in een tweestrijd: hoewel hij zich schuldig voelt tegenover Katherine is hij tegelijkertijd geïnteresseerd in hetgeen wat Catherine hem te bieden heeft. Wat hem in het begin lijkt te helpen is dat beide vrouwen het bestaan van elkaar niet weten, echter blijkt de situatie al snel om te keren in een vervelend tafereel.

Het spelverloop van Catherine verloopt vrijwel altijd hetzelfde, waarbij we een week lang een dag- en nachtcyclus volgen. De inleiding hiervan verloopt met behoorlijk lange cutscenes, waarbij we ‘s avonds in de Stray Sheep belanden. Alhier kunnen we praten met andere mensen in de bar en hun verhalen en bijhorende zorgen doorgronden, alsmede een drankje nuttigen. Nadat je hier voldoende tijd hebt doorgebracht is het tijd om huiswaarts te keren, echter wordt Vincent geplaagd door nachtmerries, alwaar de belangrijkste gameplay naar voren komt.


Het doel is namelijk om torens te beklimmen. Dit klinkt simpel, ware het niet dat het geen rechte weg naar de top is. De eerste nachtmerries zijn nog te overwinnen door simpelweg enkele blokken te verschuiven en daarmee een opgaande weg te creëren, later zal deze uitdaging echter flink toenemen door ijs-, exploderende-, zwaardere- en brekende blokken. Een belangrijk tijdselement zorgt ervoor dat je niet rustig na kunt denken, onder je zal de toren namelijk wegvallen en er is dan ook haast geboden om je weg naar boven te vinden. De levels nemen hierbij toe in moeilijkheidsgraad en de zorgen uit het echte leven ontaarden zich in baasgevechten die je de weg naar boven zo lastig mogelijk trachten te maken. Hoewel de game in Easy, Normal of Hard te spelen is raden we aan rustig te beginnen, het spel is namelijk behoorlijk lastig en zal op momenten het uiterste van je vragen. Leuk detail hierbij is dat Vincent in zijn nachtmerries sneller beweegt naarmate hij ‘s avonds meer gedronken heeft.

Het eerder beschreven verhaal blijkt behoorlijk diep te gaan en het zorgt ervoor dat je door wil blijven spelen om erachter te komen wat er nu precies aan de hand is. Leuk detail is dat je hierin op bepaalde momenten morele keuzes kunt maken. De ene speler zal hierbij vol gaan voor trouwheid in de vorm van Katherine, de ander wil echter Catherine najagen om een avontuurtje te beleven. Iedere keer wanneer je een keuze maakt zal je iets meer in het rood (hetgeen Catherine representeert) of blauw (voor Katherine) gaan, hetgeen niet zomaar is. Het spel kent acht verschillende eindes, waarmee de replaywaarde zeker hoger komt te liggen. Wat hier tevens aan mee helpt is Rapunzel, een spelletje dat dezelfde opzet gebruikt als de puzzels bij de nachtmerries en op een arcademachine in The Stray Sheep te spelen is. Hiernaast is er ook nog de Babel Mode, de meest complexe puzzels die tevens met twee spelers gespeeld kunnen worden en binnen een vooropgezet aantal stappen voltooid dient te worden.


Catherine zal zeker geen titel zijn die veel mensen kan bekoren. Argumenten als een herhalende gameplay, een traag spelverloop of een te seksueel getint onderwerp (de game is 18+) kunnen aangevoerd worden om het spel onderuit te halen. Behoor je echter tot de groep die diepere gronden zoekt in een game, die een verhaal wil meebeleven, dan zit je met dit spel helemaal goed. De graphics met zijn anime stijl en de sterke soundtrack en bijhorende stemmen maken het tot een compleet pakket die je maar lastig opzij kunt leggen. Toch willen we één kritiekpunt niet onbenoemd laten, en dat is dat de Xbox 360 controller de snelle gameplay op enkele momenten wat lastig maakt door de logge vierpuntsdruktoets waarmee het beste te spelen is. Stoort dit je echter niet, dan haal je met Catherine geen game in huis, maar een ervaring die je moet beleven.