De aap lijkt niet de meest intelligente diersoort waarmee het dierenrijk gevuld is en deze als boegbeeld gebruiken lijkt dan ook niet de beste oplossing voor een bedrijf. Nadat Nintendo hun eigen aap dan ook lange tijd veelvuldig een secundaire rol in games had laten vervullen besluiten ze dat het nu dan toch tijd is om hem weer naar voren te schuiven. Of dit een intelligente zet is lezen jullie in onderstaande review.

Het is alweer even geleden dat ontwikkelaar Rare met de Donkey Kong Country titels furore maakte op de Super Nintendo, later gevolgd met remakes voor de handheldsystemen. Een ware opvolger deed echter lang op zich wachten en werd door sommigen zelfs voor onmogelijk geacht nadat de ontwikkelaar een overstap maakte van Nintendo naar Microsoft. Toch is zeker niet gezegd dat Donkey Kong vergeten is, ontwikkelaar Retro Studios (Metroid Prime) werd opgetrommeld om een volwaardig nieuw deel af te leveren en deze kreeg de veelzeggende naam Donkey Kong Country Returns. Het verhaal heeft echter niet veel om het lijf, de Tiki stam heeft de bananenvoorraad gestolen en dit valt uiteraard niet goed binnen de Kong familie. Doel is dan ook om de voorraad terug te vinden, hetgeen je niet makkelijk is gemaakt door de betoverende krachten die de stam bezit. Door deze te gebruiken kunnen ze dieren hypnotiseren welke zich tegen de apen samenzweren.


De opzet van de game is simpel, er zijn een achttal werelden die weer onderverdeeld zijn in levels. Deze levels kun je simpelweg doorlopen door zo snel mogelijk naar het einde te gaan, een strategie die je overigens meer dan eens zult moeten gebruiken om te overleven, maar tegelijkertijd zijn er ook vele geheimen om te ontdekken. Voor bekenden binnen de serie is het deels bekende kost, zo kun je onder andere de K-O-N-G letters verzamelen en tevens puzzelstukjes trachten te achterhalen om zo extra levels vrij te spelen.

Ieder van de werelden weet te verrassen, niet alleen door hun wisselende en steeds weer indrukwekkende setting, maar tevens door de interactie met de achtergrond. Naast de vele bekende elementen die nostalgische gevoelens oproepen, denk aan mijnkarretjes, tonnen en neushoorn Rambi, is de serie namelijk verder uitgediept door de actie niet alleen van voren, maar tevens ook van achteren plaats te laten vinden. Hierdoor zul je bijvoorbeeld vanaf een schip aangevallen worden die op de achtergrond ligt, maar waarbij diens aanvallen zich naar de voorgrond verplaatsen. Het zorgt voor een voortdurende achtbaanrit vol herkenning en nieuwe elementen, maar naar onze smaak had ontwikkelaar Retro deze lijn nog verder door mogen trekken. Ondanks herkenningspunten als Diddy en Cranky Kong ontbreken ook veel bekenden waaronder dieren als de olifant en de zwaardvis.


De benoeming van Diddy Kong is niet voor niets, wanneer je een speciale ton vindt zal deze kleine aap je namelijk tijdelijk te hulp schieten om het spelen net iets makkelijker te maken. Diddy draagt namelijk een jetpack waarmee je een kortstondige tijd kunt zweven en tevens je hartjes aanvult van twee naar vier. Hoewel Diddy helaas geen speelbaar karakter is zonder Donkey Kong kan hij wel ingeroepen worden door een tweede speler. De uitwerking hiervan is leuk, maar helaas niet optimaal. Met name het respawnen nadat je de dood hebt gevonden is bijzonder slecht, meermaals zul je direct weer de dood vinden omdat je bijvoorbeeld boven een afgrond weer tot leven komt. Het valt extra op omdat de coöperatieve stand juist zo leuk is en je daadwerkelijk samen zult moeten werken om verder te komen.

Helaas zijn de controls ook niet tot in de perfectie uitgewerkt. In de basis is er niets mis met de game, deze kan gespeeld worden met zowel de losse Wii-controller als in combinatie met de Nunchuck. Extra mogelijkheden zijn er door de controller te schudden, waarmee je op de grond slaat en nieuwe geheimen kunt achterhalen. Deze zelfde functie is echter, wanneer je op snelheid bent, toegewezen aan het maken van een koprol. Het wil hierdoor meer dan eens voor komen dat je beide commando’s verkeerd gebruikt terwijl dit niet je bedoeling was, hetgeen nog vervelender is wanneer het resulteert in de dood. Als laatste gameplaymogelijkheid kunnen we nog blazen in de controller om zo kaarsen uit te blazen. Ook dit werkt echter niet helemaal perfect, je zult dit namelijk niet alleen vanuit stilstand moeten doen maar ook nog eens bukkend, hetgeen in een hectische situatie niet perfect werkt. De bovenstaande fouten zijn weliswaar overkoombaar, maar hadden simpelweg net wat strakker uitgewerkt kunnen worden.


Donkey Kong Country Returns is een waardige terugkeer van de aap in een volwaardige game met een goed opgebouwde moeilijkheidsgraad en schitterend vormgegeven eindbazen. De game is sowieso grafisch zeer indrukwekkend, sterker nog, naast Super Mario Galaxy 2 vond ik het één van de mooiste Nintendo Wii titels die je tegen zult komen. Retro tracht dit niet te bereiken door levensechte graphics weer te geven, maar door een cartoony stijl neer te zetten die ook op de achtergrond is doorgevoerd. De actie speelt zich namelijk niet alleen direct voor je neus af, maar constant dien je rekening te houden met de zaken die zich verder naar achteren afspelen. Qua geluid mixt de game bekende tunes met geheel nieuwe nummers en effecten, hetgeen een prettige sfeer geeft om de game in te doorlopen. Dit beperkt zich niet tot een eenmalige aangelegenheid, met genoeg verzamelobjecten en de uitdaging om Time Trials te behalen is er voldoende te beleven in de game. Helaas weet de game ondanks deze lofzang toch net geen topscore te krijgen, de reden hiervoor is terug te voeren op de besturing. Doordat deze net teveel functies op soortgelijke wijze tracht te implementeren zul je meer dan eens fouten maken zonder dat je deze als een persoonlijk falen ziet. Ben je echter bereid om hier overheen te stappen, dan haal je met Donkey Kong Country Returns een toptitel in huis.