Hoewel Sonic na het Xbox 360/PlayStation 3 debacle voor velen was afgeschreven bleek de blauwe egel dit jaar sterk terug te zijn gekomen. Sonic the Hedgehog 4 scoorde zeer behoorlijk en Sonic Colours op de Wii kreeg zelfs een 85. Gaat het zijn DS-broertje net zo goed af?

Het verhaal in Sonic Colours is grotendeels gelijk aan de gelijknamige titel op de Nintendo Wii. Dr. Eggman heeft een gigantisch pretpark in de ruimte gebouwd, omdat hij op deze manier al zijn kwade daden wil goedmaken. Sonic vertrouwt het niet en trekt met Tails, die het wel een leuk dagje uit lijkt, naar het park om te kijken wat er werkelijk achter schuilt. Een nobelprijs voor de literatuur zal het plot absoluut niet gaan krijgen, maar gelukkig is dat ook niet waar het in deze titel om draait. Hoewel elke nieuwe act wel wordt ingeleid met een verhaaltje, inclusief irritante karakters, kun je dit snel doorklikken om aan het werkelijke spelen te beginnen. Ik raad het je van harte aan.

Sonic Colours is qua opzet gelijk aan de Sonic Rush games welke eerder al op de Nintendo DS verschenen. Het spel bestaat uit meerdere Acts, welke elk weer bestaan uit twee levels en een eindbaasgevecht. In de levels ren je wederom met hoge snelheid van het begin naar het eind, terwijl je onderweg vijanden verslaat, gigantische sprongen maakt en hoopt niet per ongeluk in de diepte te storten. Een van de grootste minpunten in de Sonic-serie is ook hier namelijk weer aanwezig; door de hoge snelheid en vaak chaotische levels zal het je meer dan eens overkomen dat je in de diepte stort of jezelf aan een stel punten rijgt, voordat je überhaupt de kans hebt gehad om bij te sturen. Het is een Sonic kwaal en als je hier in de vorige games al niet mee kon leven, dan zal deze titel je ook absoluut niet bevallen.


Met de besturing op zich is in Sonic Colours weinig mis en onze held beschikt dan ook weer over alle vaardigheden die we eerder al zagen. Zo kun je, naast rennen en springen, wederom een sliding inzetten of je boost gebruiken om op topsnelheid te raken. De ‘homing-attack’, welke zijn oorsprong kent in de 3D avonturen, is ook hier van de partij en werkt prima. In navolging op Mario’s ‘kontstompaanval’ kan ook Sonic vanuit de lucht naar beneden schoppen en twee muren kunnen je via een muursprong hogerop brengen. Tot nu toe weinig nieuws onder de zon, maar daar brengen de Wisps verandering in. Deze buitenaardse wezentjes geven Sonic namelijk unieke vaardigheden welke je verder helpen in de levels. Zo verandert Sonic bij het inzetten van één van de wezentjes in een boor, laserstraal, raket of andere gedaante, waardoor je verder kunt komen in een level op een plek waar je eerder niet verder kon. De vaardigheden zijn niet allemaal even nuttig, maar bieden wel een leuke afwisseling. Het aardige is dat je hierdoor ook de mogelijkheid krijgt om eerder gespeelde levels opnieuw te proberen opzoek naar de vele verborgen routes welke eerst onbereikbaar waren. Laat Sonic Team nu toevallig ook enkele rode ringen in elk level hebben verstopt, iets wat de perfectionisten onder ons zeker zal uitdagen.

De Wisps werken goed, maar ook de levels zelf steken uitstekend in elkaar. Zo worden lange raceparkoersen afgewisseld met een platformgedeelte waarbij de snelheid er op het juiste moment uit wordt gehaald. Helaas is de besturing bij de nauwkeurige platformdelen niet scherp genoeg, waardoor het lastig is om op de millimeter precies te landen na een sprong. De levels hebben vaak een uniek element, zoals een lange waterglijbaan, vlucht aan een deltavlieger of ritje met een luchtballon. Op deze manier ben je niet constant bezig met het van links naar rechts racen zonder dat je echt iets aan het doen bent. Af en toe vliegt de game op de automatische piloot, maar heel lang zal dit nooit duren. Het is wel wat jammer dat de afwisseling van de thema’s in de levels best iets groter had gekund en de drukke achtergronden en het switchen tussen beide DS-schermen maakt het af en toe onoverzichtelijk. Pluspunt zijn dan wel weer de leuke eindbazen die elk een unieke strategie vereisen. In de praktijk komt dit neer op het uitdokteren van het aanvalsritme en ken je die eenmaal, dan zijn ze ook binnen enkele minuten neer.


De singleplayer op zich is niet heel erg lang en zou zelfs in één zit uitgespeeld kunnen worden. Om dit te compenseren verdien je in elk level een score welke je kunt verbeteren en uiteraard zou je de rode ringen in elk level kunnen proberen te vinden. Leuker zijn echter de missies welke je een bepaald doel stellen. Zo moet je binnen één minuut 30 Wisps vinden of het level binnen een bepaalde tijd uitspelen. De opdrachten zijn afwisselend, uitdagend en zorgen ervoor dat de game veel meer gameplay biedt dan zijn voorgangers. Een nog groter pluspunt is de online en lokale multiplayer waarin je tegen een vriend of vriendin kunt racen. Het doel is simpel, haal als eerste de finishlijn, maar in de praktijk blijkt dit een erg leuke mode te zijn. Minstens zo mooi is dat je deze multiplayer met slechtst één versie van de game ook kunt spelen; ideaal!

Sonic Colours is een leuke 2D platformer, maar wel met de bekende Sonic kwalen. De game is bij vlagen zeer chaotisch en de ‘cheap deaths’, plekken waar je dood gaat terwijl je dit onmogelijk zou kunnen voorkomen, zijn nog steeds aanwezig. Het verhaal is kul, net als 90% van de karakters en het script is van laag niveau. Gelukkig is dit niet datgene waar het in Sonic Colours om draait. De gameplay steekt namelijk wel goed in elkaar; de game is razendsnel, ziet er leuk uit en speelt prima. De toevoeging van de Wisps is een goede zet geweest en de speciale elementen in de levels maken het een gevarieerder geheel. De game is kort, maar biedt ruimte tot herspeelbaarheid door middel van de rode ringen en de missies. De online en lokale multiplayer zijn leuk en het is uiteraard mooi meegenomen dat je slechts één versie van de game nodig hebt. Rest ons niets anders dan te stellen dat Sonic Colours een toffe platformer en een goede Sonic titel is geworden!