Geist staat bekend als first person shooter, maar is het dat eigenlijk wel? Nou, eigenlijk slechts ten dele. Je bent inderdaad voor een procent of 40 bezig met schieten, maar waar wordt de rest van de tijd dan mee gevuld? In deze review zetten we het voor je op een rijtje.
Helaas zijn dit niet de enige minpuntjes aan het spel. Zo is de game namelijk zeer lineair. Dit geldt niet alleen om van punt A naar B te komen, maar ook de dingen die je daartussen moet doen. Zoals ik al eerder aangaf kan je ook bezit nemen van voorwerpen, om je zo verder te helpen in je tocht. Er wordt echter altijd voor je aangegeven van welk element je precies gebruik kunt maken. Andere elementen zijn wel te bekijken en er is wat info bij te verkrijgen, maar daar houdt het dan ook bij op.
Verder wil de framerate nog weleens inzakken gedurende het spel, maar dit komt niet heel erg vaak voor.
Er blijft gelukkig wel genoeg over om een leuke game van te maken. Als geest zie je de wereld in slow-motion en dit biedt leuke mogelijkheden. Je kunt de omgeving verkennen terwijl de wereld om je heen rustig aan je voorbij trekt. Kogels vliegen in bullettime in het rond terwijl jij rustig door de omgeving zweeft.
Ook kun je bijvoorbeeld bezit nemen van een object om het te laten ontploffen. Tegenstanders zijn afgeleid en jij neemt weer bezit van je personage (in de game een 'host' genoemd) om makkelijker je tegenstanders de baas te blijven.
De graphics zijn ook aardig te noemen, wanneer we kijken naar het totaal van de game. Je zult nergens versteld staan van de ongelooflijke kwaliteit, maar het is allemaal goed genoeg voor deze game.
 Geist; een spel voor jong en oud
In totaal ben je ongeveer 8 tot 10 uur met de singleplayer bezig, welke bestaat uit negen chapters. Binnen deze tijd wil je natuurlijk wel wat leuks hebben om naar te luisteren. In deze game is dat redelijk goed gelukt. Hoewel de deuntjes zichzelf nog wel eens herhalen wordt dit nergens storend en de achtergrondmuziekjes passen goed bij de sfeer welke het spel neerzet. Wel geeft het geluid vaak teveel weg. Wanneer de muziek dreigend wordt kan je vijanden verwachten en wanneer dit weer weg gaat weet je dat je voorlopig zonder hoeft te doen. De game weet de spanning op sommige momenten goed vast te houden, maar dit element komt het helaas niet ten goede.
Ook de conversaties tussen personages zitten wat raar in elkaar. De ene keer is het volledig gesproken en een andere keer zal je teksten moeten lezen omdat de tegenstander niets meer uitbrengt dan "Raimi" of andere woordjes. Waarom niet gewoon alles gesproken is verbaasd me, want de conversaties zelf zijn goed te noemen.
|
80
