De Total War serie, gemaakt door The Creative Assembly, biedt strategiegamers al jarenlang een stapel complexe games waarin het beheren van een rijk en het voeren van grote, tactische gevechten centraal staat. Nu is slechts een jaar na het voorgaande deel het volgende al verschenen, Napoleon: Total War. Kan dit na zo korte tijd een goede titel zijn?

In Napoleon: Total War is de focus volledig naar het leven van Napoleon Bonaparte verschoven. De game volgt de grote campagnes die hij tijdens zijn leven voerde en staat nog eens extra stil bij enkele bekende gevechten, zoals het gevecht om Austerlitz of de noodlottige strijd bij Waterloo.

De game lijkt sterk op zijn voorganger Empire: Total War, en de gameplay werkt dan ook grotendeels hetzelfde. Zoals gebruikelijk in een Total War game is de campagnemodus verdeeld in een turn based en een realtime gedeelte. Tijdens het turn based deel werk je op een wereldkaart, waar je je bezig houdt met het verplaatsen en trainen van legers, het opbouwen van je steden en het ontwikkelen van nieuwe technologieën. Ook kun je hier diplomatie bedrijven om bijvoorbeeld buurlanden over te halen je te helpen in de strijd. Wanneer je eenmaal besluit om een ander leger aan te vallen, gaat de game over in de gevechtsmodus, waarin je realtime je legers kan aanvoeren. Je legers zijn ingedeeld in bataljons, zodat je eenvoudig honderden troepen kunt beheren. In deze gevechten is goed gebruik van tactiek van belang. Je kanonnen tactisch inzetten en onverwachts vijandelijke infanteristen flankeren met je paarden zijn dingen die je snel kunnen helpen de overwinning in de wacht te slepen.


Naast de tutorial, waarin je de jonge jaren van Napoleon volgt, zijn er nog drie campagnes met Napoleon beschikbaar. In de eerste campagne ben je bezig de Oostenrijkers te verdrijven uit Italië, in de tweede volg je de veldslagen in Egypte en in de laatste probeer je Europa onder je beheer te krijgen. De eerste twee campagnes zijn wat eenvoudiger van opzet en bedoeld om je bekend te maken met de mogelijkheden. Hierin is de selectie eenheden wat kleiner, kun je nog niet heel veel technologieën leren en is de diplomatie-optie nog niet beschikbaar. Ook zijn deze twee campagnes vrij kort; met beide begon ik rustig, maar bleek ik me op het eind te moeten haasten om voor het verstrijken van de beurten alle doelgebieden in te nemen. Gelukkig kun je in de laatste campagne wat meer de tijd nemen.

Als je bekend bent met Empire: Total War zullen er tijdens de campagne al snel veranderingen opvallen. Napoleon heeft zijn legers in de hitte van de woestijn en in de kou van Rusland aangevoerd, en die extreme omstandigheden hebben hem veel troepen gekost. Dat vind je terug in de campagnes. Tijdens de Egypte-campagne kun je niet klakkeloos de woestijn in wandelen met je troepen, want elke beurt die je daar doorbrengt zullen er troepen omkomen of deserteren. Je gedecimeerde leger is vervolgens lang zo effectief niet meer. Het loont dan ook om lokale troepen te trainen, die bekend zijn met deze zwaardere omgevingen en er wel tegen bestand zijn.

Het aanvullen van je verloren troepen werkt ook anders. Waar je dit voorheen eenvoudig kon doen door een bedrag te betalen, daar ben je nu afhankelijk van een bevoorradingsketen. Wanneer je troepen zich in vriendschappelijk gebied bevinden zullen ze elke beurt hun verloren troepen aanvullen, maar de snelheid waarop dit gebeurt is onder andere afhankelijk van de gebouwen en van welke troepen er in die regio beschikbaar zijn. Dit betekent dat wanneer je met je leger snel probeert door te stoten in vijandelijk gebied, maar niet de moeite neemt om voor een goede bevoorrading te zorgen, je leger uiteindelijk tergend traag weer op sterkte komt en erg kwetsbaar is.


Ook op kleinere vlakken zijn er wijzigingen. Na het innemen van een stad heb je nu bijvoorbeeld de optie om hem vreedzaam in te nemen of te plunderen. Met de eerste mogelijkheid heb je er meteen een bruikbare stad bij, met de andere krijg je meer geld maar worden de gebouwen beschadigd en de bevolking kwaad. Verder heb je de mogelijkheid om een gebouw in een ander type te veranderen, zodat je niet meer het oorspronkelijke gebouw hoeft te slopen en dan een nieuwe van het begin af aan op te bouwen. Dit zijn zeker geen revolutionaire veranderingen, maar ze stroomlijnen de game wat meer en komen je soms goed van pas.