Wat als de muren konden praten. Ze hadden je kunnen vertellen over de mooie, maar ook de verdrietige momenten die zich erbinnen hebben afgespeeld. The Berlin Apartment is eigenlijk precies dat. Verhalen uit vier perioden die samen komen in één vertelling.
In Berlijn staat een appartement dat veel heeft gezien. Malik besluit het in 2020 te kopen. Niet omdat hij iets heeft met de geschiedenis, zijn doel is simpelweg om het te renoveren en weer door te verkopen. Terwijl hij aan de slag gaat krijgt hij gezelschap van zijn dochter Dilara die vanuit verveling besluit het appartement te verkennen. We stappen nooit buiten diens vier muren en toch leren we veel over wat zich hierbinnen heeft afgespeeld. Door de ontdekkingen die ze doet, denk aan wat ze achter het behang of de tegels tegen komt, worden we mee teruggenomen in de tijd.
Wat volgt zijn een viertal kleine verhalen die gezamenlijk zo’n anderhalf uur duren. The Berlin Apartment is een korte game en weet in dit tijdsbestek toch een blijvende indruk achter te laten. Dit komt door belangrijke gebeurtenissen te nemen als de Berlijnse Muur en de Tweede Wereldoorlog. Toch is dit geen geschiedenisles en ontwikkelaar btf Games wijst ook niet met een vinger of duwt je in een bepaalde hoek. In plaats daarvan laten ze je meekijken naar een momentopname die treffend is voor wat er zich heeft afgespeeld. Neem het jaar 1989. De Muur heeft Berlijn in tweeën verscheurd, en daarmee ook de relatie tussen Kolja en Lu. Middels papieren vliegtuigjes onderhouden ze contact, een manier om hun afstand met liefdevolle teksten te overbruggen.
Het tweede en derde verhaal spelen zich respectievelijk af in 1945 en 1933. Een periode waar weinig uitleg over nodig is en ik ook niet teveel over wil vertellen. We sluiten af in 1967, wat naar mijn mening het zwakste verhaal van het vierluik betrof. Na drie indrukwekkende verhalen sluiten ze af met een auteur die aan een nieuwe roman werkt, wat voornamelijk resulteert in het werken op een typmachine. Ondanks een verrassende wending heeft het niet dezelfde impact als de andere verhalen.
Deze verhalen is ook waar je de game voor speelt. Zeker voor een generatie die steeds minder leest en meer interactief bezig is komen de gebeurtenissen goed over, mits ze enige achtergrond hebben van de tijd waarin ze zich afspelen. Qua gameplay doe je ook niet veel meer dan rondlopen, interacties uitvoeren met objecten of een puzzel oplossen die geen naam mag hebben. De cel-shaded graphics passen prima bij de vertelling en de stemacteurs zetten de verhalen kracht bij. Ik zou zelfs aan willen raden om voor de Duitse stemacteurs te gaan, zodat het nog beter over komt. Ondanks enkele kleine technische mankementen, denk aan vingers die door objecten heen glippen, geeft The Berlin Apartment een indrukkend beeld binnen enkele van de belangrijke gebeurtenissen uit de geschiedenis.
|
