Assassin’s Creed was een game die in 2007 veel media aandacht trok en er veelbelovend uitzag, waardoor er veel mensen naar uitkeken. Maar uiteindelijk bleek het maar een redelijk goede game, wat mooi verbloemt werd door de hype. En dan nu deel twee, welke eigenlijk in hetzelfde schuitje zit. Heeft Ubisoft van haar fouten geleerd?

Eén van de belangrijkste facetten van een Assassin is uiteraard zorgen dat je ongemerkt bij je doelwit kan komen. Hiervoor heb je een bepaalde visie, Eagle Vision genaamd, waarmee alle vijanden rood kleuren, bondgenoten blauw en doelwitten goud. Dat maakt het simpel denk je? Ja maar uiteraard vormen verschillende bewakers hindernissen. Hoe beruchter je bent, hoe sneller bewakers in de gaten hebben wie je bent. In de meeste gevallen is het dus verstandig om zoveel mogelijk te proberen ongezien bij je doelwit te komen. In deel één kon je tussen groepen monniken lopen om zo ongemerkt naar je doelwit te sluipen. Nu is dat bij elke groep mensen mogelijk. Je kunt zelfs prostituees huren om als dekking te dienen en/of bewakers bezig te houden. En uiteraard kun je weer dode lichamen op bepaalde plekken leggen om de aandacht van bewakers te trekken.

Net als in het origineel is de manier waarop je jezelf door de wereld manoeuvreert weer erg indrukwekkend. Je springt gemakkelijk van dak tot dak en kunt vrijwel overal op klimmen en klauteren. Daarnaast krijg je nu zelfs een extra vaardigheid waarmee je bepaalde gebouwen kunt beklimmen die anders onbegaanbaar waren. Een leuke toevoeging die wat extra opties aanbied om de levels mee in te richten. Maar ook de nadelen uit het origineel zitten nog steeds in Assassin’s Creed II. Zo is er te weinig uitdaging te vinden in het voortbewegen over daken. En als die er wel is, bijvoorbeeld dat je binnen een bepaalde tijd op een locatie moet zijn, dan werkt dit systeem vaak alleen maar tegen je. Zo gebeurt het bijvoorbeeld regelmatig dat je karakter de linkse leuning pakt in plaats van de rechter leuning als ze te dicht op elkaar zitten.



Ook het vechten mankeert wat aan, net als in het origineel. Het is wederom te simpel. Je hebt één knop om aan te vallen waardoor het vaak op button bashen aankomt. Daarnaast kun je counteren en ontwijken. Alleen al door counters is het vaak mogelijk om gevechten te winnen, aangezien vijanden toch één voor één aanvallen, een gemiste kans. Die ene vijand die dan toch niet zo vatbaar voor counters is, kan verslagen worden door te ontwijken en vervolgens aan te vallen. Tel daarbij op dat er maar een handjevol verschillende vijanden zijn en je bent snel klaar. De ontwikkelaar heeft geprobeerd om wat meer diepgang aan te brengen door meerdere soorten wapens te introduceren maar dit helpt niet bijzonder veel. Het blijft gewoon té simpel. Zelfs de erg brute finishing moves maken het niet volledig goed.

Een leuke nieuwe toevoeging aan het spel is een economisch systeem. Ditmaal kun je geld verdienen en uitgeven. Je krijgt geld door te gaan zakkenrollen, missies te voltooien of schatkistjes te vinden. De snelste manier blijft toch wel het voltooien van missies en voor je het weet loop je met een grote buidel geld rond. Maar pas op, het is ook mogelijk dat jouw zakken gerold worden. Een leuke toevoeging. Wat kun je nou met dat geld? Verschillende dingen, zoals nieuwe wapens en bepantsering kopen. Of bijvoorbeeld medicijnen en gif van de dokter, aangezien je gezondheid niet meer volledig aangevuld wordt naarmate je schade oploopt. Maar je kunt ook kunst kopen, de kleuren van je outfit aanpassen en je hebt geld nodig om prostituees, huurlingen en dergelijke te huren.



Eén van de nieuwe elementen in Assassin’s Creed II is dat je, op een bepaald punt in het spel, een eigen villa in beheer hebt. In het begin is dit een verpauperd gebouw met alleen een aantal huizen, een paar vervallen verdedigingsmuren en een handjevol inwoners. Naarmate je meer geld verdient kun je gebouwen renoveren om het aanzien van je villa te verhogen en je kunt winkeltjes openen (waar je met korting kan kopen), allemaal om te zorgen dat er meer handelaren naar jouw kleine nederzetting komen. Dit verhoogt uiteraard weer de opbrengsten van je villa en voor je het weet stroomt het geld binnen. Nog een leuke toevoeging is dat alle wapens, kunstwerken en andere uitrusting die je koopt in de villa opgehangen wordt. Zo zie je dus telkens je villa aantrekkelijker worden en dit wordt een spel opzich. Een erg geslaagde nieuwe feature.

Hoe de game gepresenteerd wordt is subliem. Wanneer je begint in de Animus schrik je even van de kwaliteit. Maar wanneer je in Italië komt, verandert de schrik in bewondering. De steden zijn zo geweldig en sfeervol nagebouwd. Zelfs het platteland tussen de steden ademt sfeer uit. De karakters zien er niet altijd even scherp uit, maar in zijn geheel stoort dit niet. De sfeer wordt nog extra versterkt door goede achtergrond muziek en de voice overs. De acteurs hebben echte Italiaanse accenten en regelmatig worden er Italiaanse kreten door de zinnen geroepen, welke in de ondertitels netjes vertaalt worden. Hier slaagt Ubisoft met vlag en wimpel.

Uiteindelijk is Assassins Creed II een goede game geworden die tevens een verbetering is op zijn voorganger. Er zijn een aantal toevoegingen die de game duidelijk leuker maken en ervoor zorgen dat er genoeg variatie is in de game. Ook de verhaallijn is meer dan geslaagd. Maar eerlijk is eerlijk. Ubisoft maakt vooral met het gevechtssysteem toch weer dezelfde fouten. Erg jammer, maar toch blijft het een ervaring die aan te raden is aan iedereen die het origineel erg leuk vond.