In 2004 startte Stormregion de Codename Panzers franchise met Phase One en Phase Two waarna Stormregion andere horizonten verkende met Rush for Berlin. Uiteindelijk werd Stormregion in 2007 overgenomen door 10Tacle.

Bij 10Tacle startte Stormregion de ontwikkeling van Codename Panzers: Cold War, maar Stormregion kon Cold War niet afwerken. Midden 2008 ging 10Tacle failliet en ook Stormregion moest de deuren sluiten. Codename Panzers: Cold War ging echter niet verloren, het relatief onbekende InnoGlow dat opgericht werd door ex-Stormregion werknemers en de uitgever Atari werkten samen om Cold War af te werken waardoor de game op 13 maart in de winkels lag. De ontwikkeling van de game verliep dus niet vlot, maar heeft dat ook een effect op de kwaliteit? Het antwoord is spijtig genoeg 'Ja,' Cold War kan zich duidelijk niet meten met zijn voorgangers. Wat er goed ging, wat er fout ging en of je de game moet kopen, kun je in deze review lezen.

In de eerste plaats begint Codename Panzers met een flinterdun verhaal dat zich afspeelt in de naweeën van de tweede wereldoorlog. Nazi-Duitsland is verslagen en het land en Berlijn zijn verdeeld in een Oostelijk en een Westelijk deel. Alles verloopt rustig in en rond Berlijn tot een Russisch vliegtuig botst tegen een Amerikaanse vliegtuig. Dit is onmiddellijk reden voor beide zijden om een oorlog te beginnen en Berlijn om te toveren tot een slagveld. Het lijkt een zwak uitgangspunt want het lijkt gek om een oorlog te beginnen om een dom ongeluk, zeker wanneer je zoals de VS stevig verzwakt bent. De Sovjet-Unie kan gemakkelijk profiteren van deze zwakte en de Verenigde Staten worden teruggeslagen. Nu krijg jij de controle over de Verenigde Staten om het superieure Rusland te verslaan.


In de achttien missies, die overigens niet allemaal met de Geallieerden worden gespeeld, moet je nu een einde brengen aan het conflict. De missies volgen elkaar op in lineaire volgorde en zijn allen sterk vergelijkbaar. In elke missie moet je jouw tanks en infanterie gebruiken om bepaalde punten op de map te veroveren. Zelf bouwen moet je niet doen, maar je kunt nieuwe eenheden verdienen bij bepaalde gebouwen. In een missie moet je dus simpelweg je tanks samen laten aanvallen en telkens gebouw per gebouw laten veroveren. Jouw infanterie kun je aan de kant laten staan, de tanks zijn simpelweg een pak krachtiger zodat de infanterie nutteloos wordt. Hun AI helpt hierbij ook, ze durven regelmatig onder een tank lopen zodat ze onmiddellijk sterven.

Gelukkig bevat de game een Upgrade systeem waarmee je de eenheden kunt aanpassen met nieuwe wapens. Hiermee kun je bijvoorbeeld een extra wapen plaatsen op een tank. De gevechten worden ook redelijk kleinschalig gehouden zodat je nooit het overzicht verliest, maar tevens ook geen gevoel van oorlog krijgt. Een oorlog is nu eenmaal grootschalig en jij zit op kleine schaal gevechtjes uit te voeren. Het zorgt er in ieder geval voor dat je gestructureerd kunt werken en nooit moet panikeren. Het geeft je ook een kans om goed te experimenteren met strategieën aangezien je een missie gemakkelijk enkele keren kunt uitspelen. Het effect van een strategie is dus snel duidelijk waardoor deze missies de ideale voorbereiding vormen voor de multiplayer. Eerst je strategie testen en dan online benutten.

De multiplayer is het leukste punt van deze game omdat je tegenstanders meer geavanceerde technieken kunnen gebruiken zodat je beter bij de les moet blijven. Simpelweg naar voren rijden met je tanks wordt hier genadeloos afgestraft. Je kunt de multiplayer het beste vergelijken met de Skirmish mode, maar er zijn ook nog enkele speciale opties zoals coöperatieve multiplayermissies en een Domination Mode waarin je zoveel mogelijk punten op de map moet veroveren. Vergelijk het maar met een Capture the Flag mode, maar met een pak meer vlaggen die je tegelijk moet veroveren. Dat geeft een duidelijk strategisch vraagstuk: ga je overal iemand plaatsen om jouw 'vlaggen' te beschermen, vorm je een barrière of ga je volop in de aanval? Hierdoor is de multiplayer duidelijk interessanter dan de singleplayer.


Tot nu toe namen we meer de neutrale en positieve punten van de game onder de loep, maar er zijn ook enkele problemen die snel opvallen. Tijdens de game zul je vaak het gevoel krijgen dat je deze game reeds gespeeld hebt. De nieuwe graphics engine kan niet verbergen dat Cold War praktisch dezelfde game is als Phase One en Two, of zelfs Rush for Berlin en Rush for the Bomb, twee games in een andere RTS franchise van Stormregion. Natuurlijk is een herkenningsgevoel belangrijk in een vervolg, maar hier krijg je het gevoel te vaak. Het grootste probleem van de game is echter niet de bekende gameplay, maar het feit dat deze geplaagd wordt door enkele bugs. De game bevat enkele bugs die een vroegtijdig einde aan je spelplezier kunnen brengen door bijvoorbeeld je save te doen verdwijnen.

Ten opzichte van zijn voorgangers heeft Cold War wel een stevige grafische boost gekregen, maar in vergelijking met concurrenten zoals Empire: Total War schiet Cold War net iets te kort. Aan de andere kant liggen de systeemeisen ook iets lager, de game kan op elke degelijke PC met Dual-Core processor gespeeld worden. In ruil hiervoor krijg je omgevingen en voertuigen met voldoende detail, enkel de infanterie is een beetje klein en onduidelijk. De rook-, schaduw- en vuureffecten komen ook mooi over zodat het wel aangenaam is om te bekijken. Op grafisch gebied presteert Codename Panzers: Cold War dus goed wat eigenlijk ook kan gezegd worden over het geluid. Het geluid is weinig opmerkelijk, maar zorgt wel voor een goede ondersteuning van jouw ervaring.

In 2009 werd het RTS genre reeds sterk uitgebreid op PC met bijvoorbeeld Empire: Total War, Warhammer 40,000: Dawn of War II en Men of War. In vergelijking daarmee schiet Cold War simpelweg te kort op gebied van gameplay omdat de serie sinds het origineel amper veranderd is. Enkel de omgeving en de vorm van de tanks is veranderd. Enkel verstokte Codename Panzers fans die graag experimenteren met diepgaande strategieën of beginners in het genre die liever zullen zo snel mogelijk willen vechten, zullen plezier kunnen halen uit deze game. Anderen kiezen beter een andere RTS om zich te amuseren. In het RTS genre worden we namelijk met de regelmaat van de klok met toppers overspoeld en zo'n topper is Codename Panzers: Cold War niet.