Peter Molyneux is een dromer. De man zweeft op een constante wolk van ongebreideld enthousiasme. Hij ademt creativiteit. Zijn hart pompt de drang om te vernieuwen door iedere vezel van zijn lichaam. Zijn brein spuwt nieuwe ideeën over al wie het horen wil. En toch is Molyneux diep ongelukkig. Hij weet hoe de toekomst van het gamen er moet uitzien, maar botst constant op de realiteit. Technische beperkingen zijn z'n grootste vijand. Ze zijn de anti-held, zijn bron van frustratie.

Fantastisch toch hoe mensen als Will Wright, David Cage en Peter Molyneux grenzen blijven verleggen. Zij nemen geen vrede met de huidige generatie games, zij willen niet binnen de lijntjes kleuren zij willen... vernieuwen.

Peter Molyneux is een man die graag schreeuwt, zonder zijn stem te verheffen. Hij schreeuwt zijn dromen uit en wil dat iedereen hem volgt. En net daar wil het schoentje wel eens knellen. Het verschil tussen Molyneux' utopia en de keiharde realiteit van het schijfje dat in de winkelrekken ligt is soms bijzonder groot. Voor Fable beloofde de creatieve Brit ons de sterren. Het is helaas bij de maan gebleven. Voor de één was dat voldoende, voor de ander was het een reden om Molyneux voor altijd hartsgrondig te haten. Gemengde reacties dus toen bekend werd dat er een opvolger voor Fable in de maak was.

Later als ik groot ben
De opvolger van de Xbox klassieker speelt zich ook nu weer af in de wondere wereld van Albion, met die nuance dat we een sprong van 500 jaar in de tijd maken. Die sprong (én de sprong naar een next-gen platform) zorgt ervoor dat Molyneux en zijn team met heel wat minder beperkingen krijgen af te rekenen. Het fabelachtige Albion wordt zo ongeveer tien keer groter dan het land in de eerste Fable. En in tegenstelling tot het grote pijnpunt van z'n voorganger, het gebrek aan vrijheid, schenkt Fable 2 ons volledige free-roaming in elf verschillende regio's binnen Albion.

Ook nu weer durft Molyneux ons een dynamische wereld te beloven. Oorspronkelijk zou je in Fable een zaadje kunnen planten en wanneer je na jaren op diezelfde plaats terugkeerde, dan zou dat zaadje een jong boompje zijn geworden. Een feature die uiteindelijk in het spel ontbrak en waarop Molyneux werd afgerekend. Omdat een ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen stoot, nemen we die belofte deze keer maar wat graag voor waarheid. Hoe dynamisch Albion wel zal zijn, illustreerde de Brit aan de hand van een voorbeeldje: stel, je bezoekt op jonge leeftijd een tentenkamp en omdat je nu eenmaal een ettertje bent, besluit je het kamp te vernielen. Wanneer je daar jaren later terugkeert, resten hoogstens wat sporen die het bestaan van het kamp verraden. Had je het tentenkamp met rust gelaten, of beter nog, de lokale bevolking geholpen, dan bestaat de kans dat op die plek een dorp of stadje zou zijn ontstaan.



In deze grote, dynamische wereld word je als klein ukje of ukinnetje (ja, je kunt starten als man of vrouw) opnieuw gedropt. Te verwachten valt dat je ook nu weer aan de hand van kleine opdrachtjes kennis zal maken met het spel, de wereld en welke plaats jij daar zult innemen.
Omdat Fable 2 nu eenmaal de ambitie heeft om een wereld te simuleren, valt je sociale levensloop met die van de echte wereld te vergelijken. Wie het idiote plan heeft opgevat om te trouwen, kan iedere beschikbare kroeg afschuimen en daar een plaatselijke vrouwelijke of mannelijke schone proberen binnen te doen. Ongeacht - lees je mee conservatief Amerika? - het geslacht dat je koos voor je hoofdpersonage.

Wie ervoor kiest om met Mijnheer of Mevrouw Hoofdpersonage de koffer in te duiken zonder gebruik te maken van een gekookte varkensblaas kan al snel nog een mondje te vullen hebben. Wie een mannelijk character koos heeft na enkele seconden zwart scherm en gillende geluidjes zijn taak erop zitten (een simulatie dus *knipoog*), wie ervoor koos om met een vrouwelijk hoofdpersonage aan de slag te gaan, mag een groeiend buikje verwachten. Een acht maanden zwangere heldin zal het gewicht van het ongeboren kind met zich meedragen en zal hiervan een zekere hinder ondervinden tijdens het vakkundig elimineren van allerhande vijanden.

Maar een gezin brengt (naast het afrekenen met je schoonouders verderop in het dorp) heel wat verantwoordelijkheden met zich mee. Zo sta je in voor de opvoeding van je kind en ben jij de grote kostwinner. Je nakomeling ziet jou als z'n grote voorbeeld. Evolueer jij tot een bloeddorstige tiran, dan zal je kind een pestend ettertje worden. Probeer je echter de mensheid te dienen, dan zal je kleine spruit dat voorbeeld proberen te volgen.
Jouw character moet er ook voor zorgen dat de mondjes ten huize Hoofdpersonage gevuld worden. Vergeet dus niet om te zorgen dat er geld of voedsel binnenkomt, anders krijg je bij je thuiskomst af te rekenen met een knorrige wederhelft en knorrende magen.