Eind 2005 kwamen Eidos en Deadline Games met de overdreven actiegame Total Overdose, de game schoot net tekort, maar Deadline Games kreeg een nieuwe kans. Ze mochten Chili Con Carnage maken, een spirituele opvolger/remake van Total Overdose. Kan deze game overtuigen of verdwijnt onze interesse snel?

Chili Con Carnage beschikt echter over heel wat meer dan twee singleplayermodi, er zijn ook nog twee multiplayervarianten aanwezig, namelijk Hangman en Fiesta. Hangman is geen traditionele multiplayer, maar deze laat je toe om met één PSP te spelen, je speelt namelijk in beurten. Hiervoor moet je echter eerst de Style Challenges uit spelen. Fiesta is een Ad-Hoc multiplayermode waarin je niet op elkaar schiet, maar op andere vijanden. De bedoeling is om zo snel als je kunt zoveel mogelijk vijanden neer te schieten. Je kunt je tegenstander wel pesten met bepaalde power-ups.



De besturing is een punt waarbij de meeste shooters tekort schieten op de PSP, maar Chili Con Carnage hoort hier - gelukkig - niet bij. Dankzij een goede auto-aim worden cameraproblemen en veel frustratie vermeden. Met de linkerschouderknop richt je snel op vernietigbare objecten die je op je scherm ziet, zo kun je gewoon een tegenstander doden door een olievat op te blazen of de granaat kapot schieten die hij net naar je heeft gegooid. Met de rechterschouderknop activeer je een headshot, het richtcirkeltje zal dan kleiner beginnen te worden en van kleur veranderen. Eens het cirkeltje geel is, moet je schieten om een kogel door de kop van de vijand te knallen.

De camera bewegen zul je dus niet veel moeten doen, tenzij je aan het richten bent met een raketwerper. In zo'n geval draai je de camera door het vierkantje in te drukken en de analoge pad te gebruiken. Op die momenten kun je dan natuurlijk niet rondlopen, maar dat lukt niemand als ze aan het richten zijn met een raketwerper. De camera zet zich ook goed achter Ram dus veel zul je dit niet moeten doen. De besturing in de wagens vraagt echter wel even wat gewenning, je gebruikt namelijk alleen de analoge pad om te rijden. Knoppen om te remmen en gas te geven zijn niet nodig, dat regel je allemaal met de pad. Ondertussen kun je wel uit je wagen hangen om te schieten of kun je uit de rijdende wagen springen net voor hij zich in zijn doelwit boort.



Om al die actie te vergezellen draait op de achtergrond een goed muziekje. De achtergrondmuziek bestaat vooral uit moderne Spaanstalige nummers en wordt intenser naarmate de actie op het scherm intenser wordt. Die muziek wordt dan vergezeld van geweervuur en andere geluidseffecten, enige nadeel is hier dat die geluidseffecten vaak de muziek overtreffen qua volume. Om het Mexico gevoel te versterken is er natuurlijk meer nodig dan een beetje muziek, de game heeft dan ook een mooi zonnig tintje en je waant je zo in Mexico. De personages zijn ietwat teleurstellend omdat ze eigenlijk allemaal op elkaar lijken, maar eens ze dood zijn verdwijnen ze toch en je moet er dus niet te lang naar staren. De game lijdt, op drukke momenten, aan lichte framerateproblemen, maar last ondervind je hier niet echt van.

Chili Con Carnage is geen topper, maar het is een leuke, goede uitgewerkte third person shooter. Als je de game speelt zoals de bedoeling is, door veel combo's aan elkaar te rijgen, is de game gewoon onzinnig leuk en Deadline Games verdient zeker een pluim. De minpunten en bugs die Total Overdose plaagden, zijn weggewerkt. Zo is Chili Con Carnage een game zonder echte minpunten waarmee je jezelf amuseert, maar achteraf toch ietwat mager uit blijkt te zijn.