Tales of the Tempest is de eerste 'Tales of' game voor de Nintendo DS en de verwachtingen zijn redelijk hoog gespannen. Hoe staat het er voor met deze Japanse RPG?
De allereerste ‘Tales of’ game die ooit uitkwam in Europa is Tales of Symphonia voor de Nintendo GameCube. De typisch Japanse RPG werd goed ontvangen en Namco kreeg eindelijk door dat wij hier ook niet vies zijn van een kleurrijk rollenspel. Wij hebben de smaak te pakken, Namco heeft de smaak te pakken en vele ‘Tales of’ games volgen. Ik noem een Tales of Eternia voor de PlayStation Portable, een Tales of Phantasia op de GameBoy Advance en natuurlijk Tales of the Tempest voor de Nintendo DS.
In Tales of the Tempest gaan we op stap met Caius Qualls. Caius leeft al zijn hele leventje in een rustig, afgelegen dorpje. Niets te beleven, maar ook niets te vrezen. Helaas voor onze vriend blijkt hij een uitzondering op de regel te zijn, want in het begin van de game wordt je verstoten uit het dorp, samen met de vijftienjarige Rubia. Caius zijn pleegvader bleek namelijk een Lycanth te zijn (half mens en half monster) en door een samenloop van omstandigheden wordt ook Rubia in het geheel betrokken en slaan ze beide op de vlucht. Caius verliest zijn pleegvader uit het oog en samen met Rubia vertrekt hij richting de hoofdstad; het avontuur kan beginnen. Gamers die bekend zijn met het RPG genre en/of eerdere ‘Tales of’ games hebben gespeeld zullen wel door hebben waar het verhaal heen zal gaan want heel origineel begint het niet. Echter, het zou geen echte ‘Tales of’ game zijn als we onderweg niet worden geconfronteerd met de nodige plotwendingen.
Typerend voor de serie is het speciale real-time vechtsysteem. In tegenstelling tot de meeste Japanse RPG’s zul je niet uit een menuutje moeten kiezen welke aanval je de karakters wilt laten doen. Tijdens een gevecht zullen drie karakters namelijk rondrennen in het gevechtscherm en één van deze karakters neem jij onder de knoppen. Het vechtsysteem is een kruising tussen dat uit Tales of Symphonia en Tales of Phantasia; je vecht wel op een 2D lijn, maar je kunt van lijn naar lijn verschuiven, waardoor het toch meer een 3D gevecht is. Zoals gezegd neem je dus één van de karakters onder de knoppen en de anderen worden door de computer gestuurd. Echter, je kunt wel tactieken voor ze instellen en bijvoorbeeld aangeven of ze voor of achterin blijven, veel of weinig items gebruiken en of ze aanvallen met magie of prioriteit moeten stellen in het beter maken van anderen. Tijdens de gevechten kun je zowel gebruik maken van de D-pad als de stylus. De andere unieke Nintendo DS feature, het tweede scherm, wordt in gevechten gebruikt voor de statistieken en tijdens het rond hobbelen in steden, kerkers of op de wereld als kaart.
Opvallend aan deze Nintendo DS titels zijn de graphics. Tales of the Tempest is namelijk in een prachtig 3D cellshaded jasje gestoken. Het is verbazingwekkend hoeveel Namco uit de handheld weet te persen, al hebben we de laatste tijd gezien dat ook een niet nader te noemen andere Japanse RPG ontwikkelaar heeft ontdekt hoe je zoiets voor elkaar kunt krijgen. De gevechten in Tales of the Tempest zijn ook geheel in 3D en ogen vloeiend en kleurrijk, net zoals de dorpjes en steden. De karakters bewegen redelijk soepel en de framerate blijft stabiel. Al met al een behoorlijk prestatie, al is het natuurlijk nog even afwachten of de uiteindelijk versie ook zo mooi en soepel blijkt te zijn.
Tales of the Tempest belooft een echte RPG te worden en dat betekend dat we de nodige uren zoet zullen zijn in de singleplayer. Ik zeg bewust singleplayer, want de game zal ook gebruik maken van de WiFi mogelijkheden van de Nintendo DS. Zo zul je jouw karakters draadloos kunnen laten vechten tegen die van een vriend of vriendin, om zo te kijken wie nu werkelijk het sterkst is. Eind oktober 2006 moet de game uitkomen in Japan, en helaas is een Westerse release nog niet aangekondigd. Maar treur niet, als we de geruchten mogen geloven komt de game in ieder geval naar Amerika (leuk voor de importeerders onder ons) en ook Europa zou heel goed aangedaan kunnen worden. We wachten geduldig af…
|