Toen Pokémon eind jaren '90 een wereldwijde rage vormde, zochten vele bedrijven naar een concurrent. Bandai had al snel een ideale kandidaat: Digimon. Wat startte als een opvolger voor de Tamagotchi, werd omgetoverd tot een multimedia-franchise met een eigen animatieserie en vele games waaronder Digimon World. Digimon kon gedurende enkele jaren de concurrentie aangaan met Pokémon, maar viel uiteindelijk rond 2003 terug. Zoals vele oude franchises maakt Digimon tegenwoordig echter een comeback. Dat zorgde vorig jaar al voor het verrassende Digimon Story: Cyber Sleuth en nu kunnen we ook aan de slag met Digimon World: Next Order.

Net als Cyber Sleuth is Next Order een Role Playing Game, maar dat betekent niet dat beide games op elkaar lijken. Cyber Sleuth was een Turn Based game waarbij we directe controle hadden over de Digimon. In de absolute basis zou je het kunnen vergelijken met Pokémon. Next Order is echter van een andere natuur, de game gaat verder op de originele Digimon World aanpak waarbij je eerder de vergelijking kunt maken met Tamagotchi of Nintendogs als deze zouden toelaten je digitale huisdieren te gebruiken in gevechten. Een belangrijk deel van de titel draait namelijk rond het opvoedende element. Dat gaat verder dan de Digimon te trainen om ze te versterken. Je bent ook verantwoordelijk voor hun toiletgewoontes, hun voedsel, hun slaap en hun opvoeding. Doe dit slecht en je Digimon worden ongelukkig zodat ze slechter gaan presteren. Het is een proces dat heel herhalend werkt, wat natuurlijk niet inspirerend werkt. Je moet hier dan ook mee leren leven als je deze game wilt spelen.


Dat is natuurlijk niets nieuws voor iemand die de originele Digimon World heeft gespeeld. Wat wel nieuw is, is dat je alles beleeft met twee Digimon. De meeste Digimon Tamers krijgen maar één Digimon, maar wanneer jouw Tamer begint aan zijn avontuur om kwaadaardige Digimon af te stoppen, blijkt dat hij twee ervan kan controleren. Dat betekent natuurlijk dat je al het werk tweemaal moet doen. Je moet twee monstertjes opvoeden, er twee voeden en er twee trainen, van hun geboorte tot hun dood. Die dood mag je heel letterlijk nemen. Digimon worden maar enkele weken oud. Als ze sterven, moet je nieuwe eieren gaan halen die je weeral moet opvoeden. Je nieuwe Digimon zijn net iets sterker, maar je moet ze weeral gaan trainen om hun ware potentie te bereiken. Hiervoor moet je de Digimon laten deelnemen aan verschillende trainingen, bijvoorbeeld om hun gezondheid te verhogen.

Een belangrijk element van de training is de Digivolution. Een Digimon start als een Baby zoals Botamon, waarna deze snel uitgroeit tot een Koromon die op zijn beurt een rookie als Agumon wordt. Je verwacht dan dat het evolueert in een Greymon, maar dat is niet de enige mogelijk Champion. Hij kan evenzeer veranderen in een Meramon afhankelijk van de condities. Doe dat werk goed en je kan overgaan tot een Ultimate als MetalGreymon, een Mega als WarGreymon en een Ultra als Omegamon, waarbij die laatste ontstaat uit een fusie van twee Digimon. Het wordt echter niet gemakkelijk die laatste vormen te bereiken. Je moet namelijk aan bepaalde voorwaarden voldoen, waarbij je deze toevallig zou kunnen bereiken. Het is echter gemakkelijker om je Digimon succesvol op te voeden waardoor ze deze informatie vrijgeven en je kunt zien of ze de juiste criteria bereiken. Het is een fikse verbetering ten opzichte van het origineel, maar het is nog steeds even werken. Er zijn in totaal 217 speelbare Digimon zodat je wel even bezig zult zijn om hen allemaal te bemachtigen.


De Digivolution is een belangrijke krachtbonus, want het geeft een flinke boost aan de statistieken en het verlengt hun levenslengte. Dit is echter maar een pleister want deze Digimon sterven toch altijd zodat de grind van de training opnieuw moet beginnen. Je begint gelukkig niet vanaf nul. In de eerste plaats zul je opmerken dat je eieren elke generatie iets krachtiger worden. De statistieken van de ene generatie worden deels doorgegeven op de volgende. De echte versterking zit hem in je trainer level. Telkens als je level stijgt, krijg je toegang tot versterkingen zoals het langer laten leven van je Digimon. Deze twee systemen zorgen ervoor dat je stelselmatig vooruitgang boekt. Je oude Digimon waren misschien niet sterk genoeg voor een bepaalde baas, maar je volgende generatie is dat waarschijnlijk wel. Onderweg heb je ook de kans om de spelwereld te verkennen, waarbij je materialen verzamelt en regelmatig nieuwe Digimon ontmoet welke je kunt rekruteren om je te helpen. Zij keren dan met jou terug naar de hubstad Floatia waar ze bijvoorbeeld nieuwe trainingsmogelijkheden openen. Die mogelijkheden kunnen verder verbeterd worden door de stad te upgraden met de materialen die je verzamelt zodat je weer gemakkelijk verder kunt komen.

Dit alles leidt uiteindelijk naar één ding: het vechten waar je kunt tonen hoe goed je jouw Digimon hebt opgevoed. Deze real-time gevechten zijn opvallend passief. De monstertjes kiezen zelf hoe ze alles aanpakken terwijl jij aan de zijlijn staat om hen aan te moedigen. Je krijgt de keuze over de tactieken welke ze moeten volgen, terwijl ze niet noodzakelijk naar je luisteren. Als je een slechte band hebt met je dieren, zal je hen minder snel bevelen kunnen geven. Er zijn hier en daar nog wat elementen om de band te verbeteren maar dit blijft beperkt. Het grootste deel van de gevechten sta je dan ook simpelweg aan de kant toe te kijken hoe een middelmatige AI beslist om de strijd aan te pakken. Het is dan ook niet verbazend dat deze gevechten het saaiste deel van de ervaring vormen. Het is iets waar je door moet en waarbij je moet hopen dat je Digimon sterk genoeg zijn om de tegenstand aan te kunnen.


Digimon World: Next Order is dan ook duidelijk opgezet om je te leren leven als een echte Digimon Tamer. Je moet een Digimon opvoeden, deze sturen in gevechten en hem trainen om zijn potentie te verwezenlijken. De game ziet er hierbij ook uit als de animatieserie zodat je in de serie lijkt te stappen. Verwacht dan ook een tekenfilm-stijl met onder andere kleurrijke graphics. Het blijft tegelijkertijd duidelijk dat de game gestart is als een PlayStation Vita titel. Er zijn wel duidelijke verbeteringen aangebracht aan de texturen en de lichteffecten, waarbij eveneens de framerate is opgetrokken zodat alles vlot verloopt, maar de modellen kunnen meer detail gebruiken en de wereld voelt heel leeg aan. Het verkennen van die wereld is dan ook niet interessant, iets waarbij de soundtrack eveneens niet helpt. De combinatie van luide gitaren met herhalende melodieën levert een set liedjes op die niet blijven steken, zodat je liever een eigen soundtrack samenstelt.