Op de PlayStation waren de twee MediEvil games zeker interessant. De PS2 kreeg geen versie van deze SCEE Cambridge game, ze werkten liever aan Primal en Ghost Hunter. MediEvil Resurrection werd vervolgens een launchgame in Europa, maar was MediEvil ook de eerste action / adventure topper op de PSP?

Het verhaal wordt rustig verteld maar om er geen saaie geschiedenis van te maken, wordt er af en toe een grap tussen gegooid. De basis voor de aangename humor in de game wordt dus vroeg gelegd. Het spel begint honderd jaar nadat Zarok verslagen werd in de Slag van Gallowmere door een dodelijk gewonde Sir Daniel Fortesque. Of toch niet, dat is enkel wat iedereen dacht. Bij de slag om Gallowmere was Daniel de eerste om te sneuvelen onder een vijandelijke pijlenregen. Hij kreeg echter wel alle eer.



Zarok is nu echter terug en heeft een hele hoop lijken tot leven gewekt om voor hem te vechten. Het lot wil nu dat één van die lijken Sir Daniel is en hij krijgt de opdracht om Zarok te stoppen. Als skelet is hij veel sterker, hij moet het zeker kunnen. De game heeft wel wat weg van een Tim Burton film. Dat zul je ook vaak denken wanneer je door verschillende levels loopt met aantrekkelijke namen zoals Cemetery Hill.

Het spel is eigenlijk een remake van de originele MediEvil maar Cambridge Studios hebben voor voldoende vernieuwing gezorgd. Zo zijn er bijvoorbeeld mini-games toegevoegd, deze laten je toe om even te ontspannen of snel even te gamen in de bus. Er zijn zeven minigames waarvan je enkele ook via WiFi in multiplayer kan spelen. Deze variëren van het schieten op allerlei plaatjes met een boog tot het doodslaan van ratten. Je zult deze mini-games trouwens niet alleen tegenkomen buiten de verhaalmodus, ze hebben ook daarbinnen een plaatsje gekregen. Je moet ze dan ook in de verhaalmode vrijspelen.



Het spel telt 19 levels. Deze bevatten niet enkel platformactie en vechtsequenties maar vereisen ook een beetje puzzel werk. Je zult runen moeten oppikken om deuren te openen of stenen verplaatsen om een pad te creëren. Onderweg zal hij natuurlijk veel vijanden tegenkomen. Hij heeft twintig wapens om hen te verslaan. Dit zijn wapens zoals dolken die hij kan gooien, een zwaard of een knuppel. Al bij al zal dit snel gaan vervelen, de kern van de gameplay blijft altijd onveranderd en gaat dus vervelen na enkele levels.

De game speelt zich af in een Third Person perspectief. De camera kan met de schouderknoppen achter Daniel geplaatst worden. Als dat systeem je niet bevalt, is het niet noodzakelijk om ermee te werken. Daniel richt automatisch op de dichtstbijzijnde vijand. Er zal ook een klein groen puntje aanwezig zijn om te tonen naar welke kant Daniel kijkt. Dit werd allemaal toegevoegd omdat de actie op het scherm anders nogal hectisch kan worden. Hierdoor is de game een stuk eenvoudiger om te spelen dan het origineel dus het was zeker een welkome toevoeging.