Eind 2008 lanceerde Electronic Arts de horror-game Dead Space waarin de speler in de huid kruipt van ingenieur Isaac Clarke en naar een ruimteschip wordt gestuurd waar buitenaardse wezens het grootste deel van de bevolking hebben gedood. Met de animatiefilm Dead Space: Downfall ontdekken we op welke manier de buitenaardse wezens aan boord van het ruimteschip kwamen.
Vroeger zou dit verhaal exclusief via een prequel-game verteld worden, maar Electronic Arts wilde Dead Space omvormen tot een echte mediafranchise waardoor een multimediale samenwerking ideaal is. Het bedrijf werkte daarom samen met Manga Entertainment en een Zuid-Koreaanse animatiestudio om een animatiefilm te maken, waarbij gekozen werd om gebruik te maken van de typische Japanse animatiestijl ondanks het feit dat de film gebaseerd is op een Westerse game. In Dead Space: Downfall beleven we een verhaal dat analoog loopt met de prequel-game Dead Space: Extraction, maar het verhaal in Extraction is veel beter geschreven dan in Downfall. Downfall heeft namelijk te kampen met zwakke dialogen, clichés en een totaal gebrek aan spanning. Downfall staat hierdoor in scherp contrast met Dead Space en Dead Space 2, die een sterk verhaal hebben en je vaak doen verrassen.
Men heeft duidelijk de overgang van game naar film onderschat. Een groot probleem is dat de film te snel al zijn kaarten op tafel legt. De Marker die iedereen gek maakt, de Unitarian cult en hun complot, de transfer van de Marker naar de Ishimura en de verschijning van de vijandelijke Necromorph worden in hoog tempo op je afgevuurd zonder de nodige opbouw. In de originele game ontdek je met moeite de vorm van de Necromorph in het eerste uur. In Downfall worden praktisch alle punten al aangehaald in het begin waarna de horrorfilm verandert in een ordinaire actiefilm met veel afgehakte ledematen en - al dan niet letterlijk - weinig inhoud. Het ziet er allemaal wel prachtig uit, de animatiestudio heeft hard gewerkt om alles extra bloederig te maken en de actie goed in beeld te brengen. Alleen de personages zelf zien er minder gedenkwaardig uit.
Technisch is er dus weinig mis met Dead Space: Downfall, maar de film laat absoluut niet dezelfde indruk na als de Dead Space games. Ik schrijf deze review een jaar nadat ik de film origineel kocht en bekeek, en ik was al bijna vergeten dat ik hem überhaupt had. Natuurlijk gebeurt het wel al eens dat ik het plot van een film vergeet. Ik kijk zoveel films zodat het onmogelijk is om een gedetailleerde plotbeschrijving te onthouden van elke film. Een half uur kijken naar een film en dan pas beseffen dat ik de film effectief al gezien had, is me echter nog nooit overkomen. Het is een duidelijk teken hoe saai de film eigenlijk is. Zelfs de degelijke muziek brengt geen redding. Natuurlijk gaat Dead Space: Downfall over een belangrijk deel van de franchise, maar dit deel kun je beter beleven in Dead Space: Extraction. Als je geen fan bent van de games, kun je deze zelfs compleet overslaan. Hij is namelijk alles behalve de moeite.
|