Eind 2007 lanceerde DC Comics hun DC Universe Animated Original Movies serie met Superman: Doomsday, een animatiefilm op basis van de populaire 1992-1993 verhaallijn 'The Death of Superman' waarin Superman sterft. Was de film een succesvolle overzetting?

De film begint met de ontdekking van een buitenaards schip door de wetenschappers van Lex Luthor. In het schip hoopte Luthor een wapen te vinden om Superman te doden, maar in plaats daarvan vonden ze het onverslaanbare wezen Doomsday dat vriend en vijand aanvalt. De komst van Doomsday blijkt 'positief' voor Superman want hij was aan het ruziën met Lois Lane in zijn Fortress of Solitude. Zijn grote vlam wil namelijk weten wie Kal-El echt is, een waarheid die hij zelfs na een maandenlange relatie nog wil verbergen. Een waarheid die hij uiteindelijk meeneemt naar zijn graf want in een ongelofelijk gruwelijk gevecht komen zowel Superman als Doomsday om het leven. Een wereld zonder Superman, het is het begin van een vreselijke periode voor Metropolis waarin criminaliteit toeneemt.


Ondanks de naam Superman: Doomsday is de strijd tussen Doomsday en Superman nog maar het begin, want plots duikt Superman opnieuw op. Het plot dat hierop volgt, is sterk vereenvoudigd ten opzichte van de verhaallijn in de comics; maar de vervanging van de vier Supermen uit de comics is een goede keuze voor de film. De nieuwe Superman blijkt wreder, bloeddorstiger en onbetrouwbaarder; maar wie kan Superman stoppen wanneer hij zich tegen de bevolking van Metropolis keert? De verdere uitwerking van het plot is redelijk voorspelbaar, maar het vormt geen obstakel om het interessant te houden. Hiervoor moeten we vooral de brute actie danken. Het is gedaan met de propere vechtstijl uit de vroegere animatieseries. Superman is een extreem krachtige entiteit, het is dan ook realistisch dat hij bloed laat vloeien.

Ondanks de extra hoeveelheid bloed verschilt Superman: Doomsday qua animatie weinig van zijn voorlopers. Alles ziet er scherper uit, maar de omgevingen lijken nog altijd op die van de oude series. De karakters hebben wel een nieuw ontwerp gekregen: Lois en Lex zien er veel jonger uit, terwijl Superman eerder op een oude man lijkt door de wallen onder zijn ogen. Gelukkig zorgt Adam Baldwin voor een jonge stem zodat Superman niet te oud lijkt. Aan de andere kant van de morele lijn verdient ook James Marsters lof met zijn interpretatie van Lex Luthor. Lois Lane, door Anne Heche, klinkt minder overtuigend; maar het is een klein minpuntje in een stevige actiefilm. Met Superman: Doomsday heeft DC Comics dus duidelijk een interessante filmversie van The Death of Superman gemaakt. De comics blijven spannender en uitgebreider, maar deze film biedt een mooi, gestroomlijnd geheel.