In 2001 kwam Capcom met Devil May Cry. De game begon origineel als Resident Evil 4, maar het concept van de game paste niet binnen de Resident Evil serie. Capcom wou het echter niet aan de kant schuiven en zo werd Devil May Cry geboren. Dat is ondertussen een succesvolle serie van games en ze vonden dat de serie ook wel een anime verdiende.
Capcom schakelde het roemrijke Madhouse Ltd. in om Devil May Cry om te vormen tot een animatieserie. Madhouse maakte in het verleden onder andere Ninja Scroll, Trigun en Vampire Hunter D: Bloodlust. Met tientallen toppers op zijn naam was het een duidelijke keuze, maar een succesvolle animestudio was niet genoeg om Devil May Cry om te vormen tot een succes. De serie speelt zich af na Devil May Cry, waardoor onder andere Lady en Trish een verschijning in de serie maken. Zij assisteren Dante vaak in moeilijkere missies, maar ze troggelen hem nog vaker geld af. De serie telt daarnaast nog twee belangrijke originele personages namelijk de vervelende Patty die een onbelangrijke bijrol speelt en Morrisson die Dante aan missies helpt.
In elke episode moet Dante een bepaalde demon vernietigen, maar het grootste deel van de episode wordt besteedt aan dom gepraat. Dante gaat bijvoorbeeld rustig naar het café en discussieert er over de kwaliteit van het aardbei-ijs. Op het einde van de aflevering besteedt hij dan vijf seconden aan het vechten, waarna Dante de rest van de tijd praat over zijn schulden. De gevechten zelf zijn dan ook niet eens de moeite waard om te herinneren. De kijker wordt overspoeld met speciale effecten, maar er worden amper twee zwaardslagen uitgedeeld voor de demon in kwestie dood is. De verschillende episodes hebben ook niets met elkaar te maken, er is wel een overhangend plot, maar dit is flinterdun en eerlijk gezegd oerdom.
Op gebied van animatie doet de serie het goed, maar de meeste omgevingen zijn nogal donker en de demonen zijn te doorsnee om echt memorabel te zijn. Dat kan niet gezegd worden over de muziek, die het wel goed doet. Onder andere het openingsnummer "D.M.C." van Rungran en het eindthema "I'll Be Your Home" van Rin Oikawa zijn aangenaam om te beluisteren. Tijdens de serie zelf wordt muziek ook gebruikt als plotelement zoals in de zesde episode Rock Queen. Het lied dat hier gebruikt wordt, is echt briljant. De serie beschikt ook over zeven sterke stemacteurs, hoewel dit niet de stemmen uit de spellen zijn. Elk van de stemacteurs heeft uitgebreide ervaring. De stem van Dante bijvoorbeeld spreekt ook Griffith in Berserk en Alex Rowe in Last Exile in.
Devil May Cry leent zich uitstekend tot een anime, maar Madhouse maakte enkele fouten. Het ontbreken van een duidelijke, overheersende verhaallijn, interessante plots en goede gevechten maken van Devil May Cry een vervelend karwei in plaats van een actietopper zoals voorgaande Madhouse series. De serie verknalt het echter niet op alle fronten, de muziek is een opsteker van formaat. De combinatie van goede stemacteurs en sterke muziek maakt de soundtrack in ieder geval de moeite waard.
|
