Wraak is altijd een goed motief om alle middelen aan te grijpen om je doel te bereiken. Dat is alvast wat Sarah Kerrigan doet in deze uitbreiding. Met de Zerg campagne voor de kiezen en een handvol nieuwe eenheden voor de multiplayer kunnen we eindelijk aan de slag met de uitbreiding Heart of the Swarm.

Het verhaal van Heart of the Swarm gaat verder waar de Terran campagne uit het origineel eindigde. Kerrigan is vrij van de indoctrinatie van de Zerg, maar net wanneer ze terug in haar oude leven wil stappen gebeurt het één en het ander waardoor ze zich verplicht voelt om terug in contact te komen met de Zerg en haar rol als Queen of Blades terug op te nemen. Het verhaal in deze uitbreiding is minder memorabel als de Wings of Liberty campagne maar de gameplay blijft zoals steeds kwalitatief hoog. Net zoals voorheen zijn de missies erg divers en goed opgebouwd zodat het spel niet zal vervelen. De game is iets korter dan het origineel en de personages die je tegenkomt laten niet dezelfde indruk na als Tychus Findlay, Tosh of Nova. Wat echter wel indruk maakt is de mogelijkheid om je eenheden te evolueren en te muteren waardoor een eigen speelstijl nog beter aangemeten kan worden dan bij de Terrans.

Van het moment dat je de beschikking over een eenheid krijgt, kan je namelijk één van drie verschillende mutaties selecteren zoals een langer bereik voor Hydralisks, snellere bewegingen voor Zerglings of lifesteal voor Ultralisks. Deze mutaties kan je altijd veranderen tussen de missies door waardoor je veel kan experimenteren. Een permanente keuze komt in de vorm van evoluties die beschikbaar worden om de zoveel missies. Tijdens een korte test-missie krijg je beide evoluties even onder de vingers en moet er vervolgens een keuze gemaakt worden. Zo kan een baneling na zijn dood in twee kleinere banelings splitsen of je geeft het beestje de mogelijkheid om over kliffen te springen. Andere evoluties zijn heel wat ingrijpender dan andere waarbij de Hydralisks bijvoorbeeld kunnen veranderen in Lurkers. Deze eenheden graven zich onder de grond en laten dodelijke spikes los op aanvallers. Gecombineerd met de verschillende mutaties is er genoeg keuze en genoeg reden om de game nog eens door te lopen, afgezien van de alombekende achievements natuurlijk.


In tegenstelling tot Jim Raynor uit Wings of Liberty zal Kerrigan erg vaak zelf het strijdtoneel betreden waarbij ze kan beschikken over erg destructieve krachten. Door het voltooien van missies en bonus opdrachten stijgt Kerrigan in level en kan ze steeds krachtigere extra's bemachtigen waardoor ze een enorm sterke eenheid wordt. Er zijn keuzes uit passieve en actieve krachten zoals Kinetic blast, hetgeen enorme schade toebrengt aan één eenheid. Bij de passieve krachten komen we dan weer twin drones tegen, hetgeen twee drones zal maken in plaats van eentje maar niet in kost zal verhogen. Net zoals mutaties kan je vrij deze krachten inwisselen tussen missies in waardoor je nooit zal vastzitten met één bepaalde opbouw. In bepaalde missies krijgen we ook enkele andere hero-eenheden onder de vingers maar deze zijn natuurlijk niet zo sterk of interessant als Kerrigan zelf, toch blijft het een leuke afwisseling. Spijtig genoeg keren deze hero-eenheden, alsook de meeste eenheden uit de campagne niet terug in de multiplayer.

Buiten de campagne is er immers genoeg variatie om een lange tijd bezig te zijn. Denk maar aan ranked/unranked games, vs AI, Custom games en arcade games. Het belangrijkste is natuurlijk ranked, waar je na 5 matches geplaatst wordt in een divisie (brons, zilver, goud, platinum en diamond). Raak je aan de top van je divisie dan heb je kans op een promotie naar een hogere divisie. Hierbij valt vooral het verschil op tussen Gold en hoger, waar de drempel plots als een raket de lucht in schiet. Weliswaar is deze competitie niet voor iedereen weggelegd, maar elke game, gewonnen of verloren, zal zeker intens speelplezier opleveren. De delicate balans die de kern vormt van StarCraft II is met deze uitbreiding niet zo zwaar ontspoord wat erop neerkomt dat het winnen of verliezen puur aan jezelf zal liggen. Mocht ranked toch niet je ding zijn, dan kan je vrij games aanmaken in Custom games of oefenen tegen alsmaar aanpassende AI. In Arcade krijgen we dan nog de mogelijkheid om verschillende leuke community-games te spelen zoals Tower defence etc.


Alhoewel de kern van de gameplay nog steeds hetzelfde is gebleven, zijn er natuurlijk enkele nieuwe eenheden om in te zetten. Met zeven "nieuwe" eenheden verdeeld over de drie rassen komen we toe aan enkele verrassende nieuwe tactieken. Aangezien de uitbreiding draait rond de Zerg, zullen we deze eerst even onder de loep nemen. Om te beginnen is er de Swarm Host, een eenheid die zich ingraaft en om de zoveel tijd twee kleinere eenheden loslaat op aankomende tegenstanders. Ze hebben een ver bereik en zijn ideaal om verdedigingen aan te vallen of om zelf als verdediging te dienen. In de lucht beschikken we dan over de Viper, een ondersteuningseenheid die eenheden, zowel vriendelijk als vijandelijk, naar zich toe kan trekken en wolken kan plaatsen die eenheden beletten om aan te vallen. Erg leuk om anti-air turrets te blokkeren en vervolgens enkele Ultralisks en Swarm Hosts achter in een vijandelijk kamp te trekken. Deze Viper vergt echter heel wat micro-management maar is dan ook uitermate effectief in de handen van een ervaren speler.

Aan de Terran kant krijgen we enkele anti-rush eenheden met als koploper de Widow Mine. Deze robot moet ingegraven worden en schiet om de 40 seconden een enorm pijnlijke raket met erg grote area of effect damage. Ze zijn goedkoop om te maken en kunnen grote groepen snel decimeren maar ze zijn zeer kwetsbaar en hebben een lange herlaadtijd. De andere "nieuwe" eenheid is de Hellbat, een lopende versie van de Hellion die enorm veel schade toebrengt aan grote groepen en heel wat meer kan slikken dan een Hellion. Met wat onderzoek kan deze Hellbat dan ook nog eens in een buggy veranderen waardoor hij zowat gelijkgesteld wordt met de Hellion. Andere wijzigingen aan de Terran kant zijn vooral te merken aan de Thor en Siege tank. De Thor zijn special ability is nu de mogelijkheid om een ander wapen te gebruiken voor luchtafweer (splash en single-target damage) terwijl de siege tank geen onderzoek meer nodig heeft om zich te kunnen opstellen.


De Protoss krijgen ondersteuning van de Oracle, een vliegende eenheid die vooral als ondersteuning dient. Dankzij vision kan je het gezichtsveld van vijandelijke eenheden volgen en met timewarp vertraag je de bewegingen van vijandelijk troepen met 50%. Opvallend is dat deze eenheid niet beschikt over een standaard wapen maar het vooral moet hebben van zijn Pulsar beam mogelijkheid, hetgeen zijn wapen zal activeren maar ondertussen energie verliest. Deze eenheid is dan ook vooral geschikt om werkers aan te vallen. De Tempest, nog een vliegende eenheid, dient om aan te vallen over lange afstanden en doet veel schade maar schiet erg traag. De laatste wijziging aan de Protoss is de mogelijkheid om een Mothership core te creëren die eenheden kan ondersteunen door onzichtbare eenheden te ontdekken of een grote groep eenheden terug te teleporteren naar je basis. Natuurlijk kan deze eenheid zich uitbreiden tot het reeds bekende mothership dat je eenheden in de buurt onzichtbaar kan maken.

Alhoewel het aantal nieuwe eenheden misschien niet indrukwekkend lijkt, geven ze toch een nieuwe waaier aan tactische mogelijkheden en counters voor reeds bekende situaties zoals rushes en harassment. Dat alle mappen hier goed op in spelen is ook niet meer dan normaal en met de nieuwe mappen krijgen we eveneens wat verfrissing qua design. We krijgen onder meer oerjungles, protoss-ruimtestations, ijsplaneten en stedelijke Terran mappen om op te spelen, hetgeen een leuke afwisseling is van de originele mappen. Vooral de Protoss omgevingen stralen een knap, kleurig design uit. Dat is overigens niet de enige grafische wijziging want ook de physics werden opgeschroefd waarbij eenheden nu weggeblazen worden of op andere manieren sterven dan simpel "splut" te gaan en een bloedvlekje achter te laten. De graphics zijn overigens zeer lichtjes opgepoetst zonder een impact te hebben op de systeemeisen.


Het audio-gedeelte is vanzelfsprekend weer kwalitatief hoog met knappe soundtrack en goede voice-acting. Ook de CGI segmenten zijn weer helemaal van Blizzard kwaliteit, getuige de trailer die vorige week op ons werd losgelaten. Als er dan echt een negatief punt opgenoemd moet worden dan is het wel dat drie jaar wel erg lang duurde om een uitbreiding te ontwikkelen en dat deze bijna voor de prijs van een volledige game over de toonbank gaat. Laten we maar hopen dat het derde en voorlopig laatste deel Legacy of the Void niet zo lang op zich zal laten wachten. Als kleine nota moet je ook in dit deel rekenen op 'always online' beveiliging en een Battle.net account hebben met de originele Starcraft II: Wings of Liberty game. Gelukkig krijgen we daarvoor een friendslist systeem, achievements, chatrooms en een heleboel achievements en beloningen voor terug zoals profielfoto's, iconen en skins voor bepaalde eenheden.

Het heeft lang geduurd, het is best prijzig en altijd online moeten zijn is ook niet meteen een leuke vereiste maar als je kijkt wat de speler ervoor terugkrijgt dan kunnen we zeker niet klagen. De game behoudt zijn kern en breidt hierop uit zonder de balans te veel te verstoren. De campagne is dan misschien iets minder memorabel dan zijn voorganger, het blijft nog steeds de goede oude vertrouwde routine aanhouden met leuke missies en een goed verhaal. Als je de originele game al in huis hebt, is er weinig reden om deze uitbreiding niet in huis te halen. Voor nieuwkomers in het RTS genre is dit ook zeker een aanrader, al moet je eerst Wings of Liberty aankopen. Net zoals zijn voorganger is ook deze uitbreiding een topper.