Zoals we gewend zijn met Civilizationtitels komt Firaxis na enige tijd met een uitbreiding. De eerste uitbreiding voor Civilization V heet Gods & Kings, en in de uitbreiding krijgen we enkele oude elementen uit de serie terug in een nieuw jasje.

Spionage is hierdoor passiever dan in Civilization IV. De enige keus die je hoeft te maken is waar je je spionnen heen stuurt. Wel is het een goede vondst dat je informatie krijgt over waar de computerspeler mee bezig is: dit is niet alleen nuttig, maar verhoogt ook de inleving omdat de AI wat menselijker wordt. Wanneer je technologisch voorloopt op de andere spelers wordt het spionage-element meer nadelig. Alle vijanden sturen hun spionnen op jou af, omdat bij jou iets te halen is, terwijl je zelf weinig meer met je spionnen kan doen dan je eigen steden verdedigen. Het systeem is een stuk beperkter dan in Civilization IV, en het was mooi geweest als er wat meer diepgang in zat en de spionnen meer invloed konden uitoefenen. Tegelijk is dit een voordeel in vergelijking met de implementatie in Beyond the Sword. Daar werd je door de andere spelers gedwongen om te investeren in spionnen omdat anders je steden steeds platgelegd werden. Nu spionnen niet zo destructief meer zijn kan je gewoon de boel instellen en verder de spionnen vergeten. Spionage is nu een minder schokkende verandering, maar wel eentje die goed in de game past. Civilization V had namelijk altijd al minder micro management.


Deze twee nieuwe spelmechanieken zijn de hoofdmoot van de uitbreiding, maar daarmee is het nog niet af. Er zijn tegelijk stapels kleinere en grotere wijzigingen aan de game doorgevoerd, die samen voor wat meer verdieping zorgen. Stadstaten geven bijvoorbeeld veel vaker quests, zodat je ook met ze geallieerd kan raken zonder je blut te betalen. Daarbij zullen ze je nooit meer vragen om een andere stadstaat uit te roeien. Ze zullen enkel verzoeken om ze te dwingen tot het betalen van geld. Nog steeds een daad die je door het slachtoffer niet in dank afgenomen zal worden, maar in elk geval stukken vredelievender. Op het gebied van oorlogvoering zitten de grootste veranderingen in de schepen. Enkele schepen kunnen nu vanaf afstand aanvallen, en andere enkel van dichtbij. Die laatste categorie kan ook steden aanvallen, en via bepaalde promoties zelfs geld stelen van deze steden. Alle eenheden zijn wat steviger geworden zodat het nu één of twee beurten langer kan duren om een andere eenheid te doden. Gevechten verlopen dus wat langzamer. De AI is in gevechten helaas nog steeds wat passief, zodat je bijvoorbeeld nog steeds barbaren tegenkomt die stil blijven staan terwijl je ze aanvalt. Ook de technology tree is uitgebreid, zeker in de laatste fases van de game, zodat er nu ruimte is gekomen voor enkele eenheden van rond de Eerste Wereldoorlog.

De uitbreiding wordt afgemaakt door toevoegingen op de oorspronkelijke content. Zoals gebruikelijk zijn er nieuwe wereldwonderen, eenheden, gebouwen en civilizations aanwezig, waaronder Nederland. De nieuwe civilizations hebben allemaal unieke speciale vaardigheden, zoals de mogelijkheid om over bergen heen te trekken (Carthago, een verwijzing naar Hannibal), een extra belief te kiezen voor de religie (Byzantium) of extra Faith te genereren (Kelten). Net als voorheen hebben ook de nieuwe civilizations hun eigen muzikale thema, die mooi in stijl zijn uitgevoerd. Het thema van Willem van Oranje is noemenswaardig. Hij krijgt enkele variaties op het oer-Hollandse “In naam van Oranje, doe open de poort!”, erg passend op het moment dat je Montezuma aan het platgooien bent met katapulten. Drie nieuwe scenario’s in vrij unieke settings zijn ook aanwezig. Hierbij springt Empires of the Smoky Skies het meest in het oog: een steampunkscenario dat zich afspeelt in de Victoriaanse tijd en waarbij luchtschepen en stoomtanks een grote rol spelen.


Gods & Kings biedt zo op alle vlakken iets. De game is op meerdere vlakken gepolijst, er is nieuwe content aanwezig en er zijn twee nieuwe spelmechanieken toegevoegd. Het geheel geeft dan ook een meer complete ervaring. Toch zijn de veranderingen niet al te groot. De toevoegingen voelen als een logische voortzetting van de basis, zonder de game overhoop te gooien. Verwacht dus geen revoluties in de gameplay. Wat de uitbreiding je wel geeft is een hoop meer opties die je kan gebruiken in je strijd om de sterkste te zijn. Religie en spionage geven meer kleur en realisme aan het geheel, en ook meer diversiteit in de diplomatie. Zodoende is het zeker een geslaagde uitbreiding geworden, en stelt het je weer in staat uren door te gaan.