De Tropico serie, waarin je de rol van een dictator op een Caribisch eiland op je neemt, heeft al geruime tijd geen vervolg meer gehad. De laatste game in de serie, Tropico 2, stamt alweer uit 2003. Nu is de serie in de handen van uitgever Kalypso overgegaan, en is er een nieuw deel gekomen, ontwikkeld door Haemimont Games.

Voordat je een ronde begint kies je welke president je wil zijn. Je kunt kiezen uit een lijst van echte en niet-bestaande personen, of zelf een eigen president maken. Naast enkele sterke punten heeft elke president ook zwakke kanten. Zo kun je een president hebben die een positieve invloed op de scholing van je bevolking heeft, maar tegelijk een compulsieve gokker is, waardoor de staatskas elk jaar geld verliest. Het personage dat je creëert loopt in het spel rond en is rechtstreeks bestuurbaar. Je kunt hem onder andere een fabriek laten bezoeken, waarna de productie toeneemt, of hem mee laten vechten tegen rebellen. Dit heeft echter niet zo’n groot effect, en veelal laat je de president dan ook zelf maar zijn gang gaan.


De game steekt goed in elkaar, en geeft je een plezierige mix van economische en politieke aspecten. Toch zijn er wel enkele foutjes te bespeuren in de gameplay. Zo besluit de game uit zichzelf waar vervaardigde producten heen moeten, maar als er meerdere mogelijkheden zijn gebeurt dit niet altijd even goed. Ik kreeg het bijvoorbeeld niet voor elkaar om het overschot aan vis dat ik produceerde in de fabriek te laten inblikken, omdat de game het ophoopte om aan de bevolking te geven. Er is dan geen methode om de game te vertellen dat je het spul geëxporteerd wil zien. Verder wil het plaatsen van gebouwen en wegen nog wel eens wat frustratie opleveren, maar dat is met wat doorzettingsvermogen vaak wel op te lossen. Ook is het soms lastig een goed overzicht te krijgen van de staat van je eiland. De game biedt je heel wat statistieken aan, maar deze zijn niet altijd even duidelijk geordend en het is even wennen voordat je kan vinden wat je zoekt. Ook zijn er dan nog bepaalde dingen die missen: je kan niet duidelijk zien hoeveel van een bepaalde product geproduceerd wordt, en ook kan je niet snel zien hoeveel van een bepaald type gebouw je hebt. Zo moet je soms even zoeken door je gebouwen om te zien of je al een ziekenhuis gebouwd hebt. Aan de andere kant zijn veel andere statistieken, zoals de bezettingsgraad van je appartementen, door de verschillende overlays wel duidelijk te zien.

De campagnemodus van de game bestaat uit 15 missies, die uiteenlopende doelen en omstandigheden hebben. In de eerste paar missies heb je nog niet toegang tot alle gebouwen, en is het doel vrij simpel (vaak het exporteren van een bepaald aantal producten), maar de missies worden al snel ingewikkelder. Elke missie heeft een andere situatie en achtergrondverhaal. Zo is er bijvoorbeeld een missie waarin je op een eiland begint met veel rebellen en je moet kiezen om je achter de rebellen of de corrupte legerleiding te scharen, of zijn er missies waar een bepaalde factie erg sterk vertegenwoordigd is en je goed je best moet doen om hen ter wille te zijn. In weer een andere missie heeft je eiland nauwelijks natuurlijke bronnen. Gebeurtenissen op bepaalde momenten geven de missies wat meer substantie, zoals een maffiabaas die je geld aanbiedt, maar die later wel een gunst van je terug wil. Dit brengt wat variatie in de campagne, hoewel de basisaanpak vaak wel gelijk blijft. Naast de campagne is er ook de sandbox modus, waarin je zelf de omstandigheden kunt kiezen en waar je doorspeelt tot je termijn erop zit. Ook kun je zelf missies in elkaar zetten en deze online delen, en omgekeerd de scenario’s van anderen downloaden; op leaderboards worden de scores van deze scenario’s bijgehouden.

Grafisch ziet de game er goed uit. Je eiland is een groen paradijs met wuivende bomen en een diepblauwe zee. De verschillende gebouwen zien er prima uit: de vroege gebouwen zijn nog met golfplaat gebouwde krotten, maar later krijg je ook grote wolkenkrabbers. Wel zijn sommige gebouwen niet altijd even makkelijk uit elkaar te houden, zodat je door je gebouwen heen moet klikken voor je de juiste gevonden hebt. De bevolking van de stad kun je individueel zien lopen. De modellen zien er goed uit, maar de animaties mochten wel wat meer divers zijn. Aangezien je de camera het grootste deel van de tijd hoog boven het eiland hebt zweven zal dit toch niet opvallen.


Naast de geluiden op straat zul je het grootste deel van de tijd luisteren naar Tropico News Today, het radiostation dat de achtergrondmuziek van de game verzorgt en je tegelijk, door DJ Juanito, op de hoogte houdt van de ontwikkelingen in de game. De soundtrack bestaat uit aanstekelijke Latin nummers, die de sfeer erg goed neerzetten. De opmerkingen die Juanito tussendoor plaatst zijn vaak humoristisch. Voor zowel de soundtrack als de voice over geldt echter dat ze allebei vrij opvallend aanwezig zijn, en dat je door wat weinig variatie nogal snel dezelfde melodieën en opmerkingen gaat horen; na een tijdje kan het dus wel wat gaan irriteren.

Tropico 3 is een plezierige city builder geworden. De sfeer en het politieke aspect maken de game uniek. Veteranen van het eerste deel zullen in bovenstaande tekst veel bekends hebben gelezen, en dat klopt: de game verbetert dingen en voegt enkele aspecten toe, maar het geheel lijkt nog veel op het eerste deel. Toch is dit niet verkeerd: Tropico 3 blijft een solide city builder. Voor wie het origineel nooit gespeeld heeft is het een prima game. Wie het eerste deel nog kent moet de afweging maken of de verbeterde graphics en de verscheidene toevoegingen, zoals de uitgebreidere missies, voor hem de aanschaf waard zijn.