Op de PlayStation 2 lanceerde Idea Factory een nieuwe strategische RPG serie onder de naam Generation of Chaos. Na vier delen voor de PlayStation 2 en eentje voor de GameCube besloot Idea Factory de overstap te wagen naar de PSP met Generation of Chaos wat hun eerste handheldgame ooit was.

In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is Generation of Chaos geen port van het eerste deel, wat met de Japanse titel snel duidelijk is. Generation of Chaos is echter het eerste deel in de serie dat in Europa verschijnt dus zou het onlogisch zijn om een nummer achter de titel te plakken. Je moet je geen zorgen maken, enige voorkennis over de franchise is absoluut overbodig. Generation of Chaos is een spel zonder speciale kanten, de game heeft zelfs geen intro of tutorial. Je wordt onmiddellijk in de game gegooid. De game heeft ook geen intro nodig, dat heb je alleen nodig als er een verhaal is. Er is een achtergrondverhaal, namelijk een grootscheepse oorlog tussen tien verschillende landen, maar als speler word je niet echt betrokken bij dit verhaal.

De gebeurtenissen in het verhaal hebben geen consequenties en het speelt niet in op het grote achtergrondverhaal. Als je de game speelt zonder de tussenfilmpjes, wordt hij niet eens slechter. Generation of Chaos legt namelijk meer nadruk op het strategische aspect, het verhaal is maar een bijkomstigheid. Dat betekent natuurlijk dat de game het compleet van zijn gameplay moet hebben en dat je de game niet gaat uitspelen omdat je perse het einde wil kennen. Als je later ziet dat het verhaal voor de tien verschillende koninkrijken, welke je allen kunt gebruiken, amper verschil, begrijp je wel dat het verhaal compleet overbodig is. Generation of Chaos legt de focus vooral op het strategische. Je krijgt de leiding over een land en je moet de economie van dit land onderhouden.


Op dit gebied is het een verbazend uitgebreide game voor een handheldspel. Je moet onder andere de markt verbeteren, een stevige verdediging opbouwen en je land verkennen om magische items te vinden. Dit alles doe je op een kaart waarop allerlei steden, forten, ... staan op aangeduid van zowel jou als de vijanden. Je kunt nu bewegen tussen deze posities, andere steden aanvallen om ze te veroveren, ... tot dat je uiteindelijk als overwinnaar uit de strijd komt. De mogelijkheden om je positie te versterken zijn talrijk, maar je moet je door allerlei menu's werken om zelfs de kleinste dingen te doen. Aangezien er geen tutorials zijn om het uit te leggen en de menu's slecht in elkaar steken, zul je alleen de basisopties gebruiken.

Zelfs de meest eenvoudige klusjes vereisen dat je meerdere onduidelijke menu's doorkruist. De menu's hebben afkortingen als naam en die afkortingen hebben meestal niets te maken met wat de functie doet. Zelfs oude rotten in het genre zullen daardoor problemen hebben met de menu's. Aangezien het even duurt om de menu's te laden, zul je vaak een beurt overslaan. Zo beland je vaak onvoorbereid in een oorlog. In deze oorlogen gebruik je een dertigtal personages om te vechten tegen een leger met ongeveer hetzelfde aanval personages. Elke partij heeft hierbij een generaal die met gemak normale soldaten kan vermoorden. De normale soldaten zul je vooral als kanonnenvoer gebruiken om je generaal in actie te krijgen. Aangezien de vaardigheden van de generaal zelf nogal doorsnee zijn, worden de gevechten al snel saai.

Op papier klinken ze wel leuk. Elke eenheid heeft namelijk zijn eigen vaardigheden en het terreintype is van belang voor elk type eenheid. Sommige eenheden transformeren ook op basis van het tijdstip, denk maar aan vampiers die veranderen in een vleermuis. Theoretisch klinkt het fantastisch, maar de uitwerking valt tegen omdat de generaal toch met gemak de bovenhand haalt. Waarom dan moeite doen? Als je dat doet en je plant op voorhand alles goed, dan haal je wel voldoening uit de gevechten. Spijtig genoeg gebeurt dit te weinig. De gevechten gaan ook zeer traag vooruit, het lijkt alsof alles in slow motion gebeurt. Het rekt de gevechten nodeloos en het zorgt ervoor dat snel hier of daar een potje spelen onmogelijk wordt.


De laadtijden zorgen er natuurlijk ook voor dat de game vertraagd wordt. Het laden duurt niet lang, maar gebeurt vaak. Zelfs in het midden van een zin is het mogelijk dat de game moet laden. Dat is meteen nog een reden om het verhaal over te slaan. De stemmen klinken ook gewoon slecht zodat je duidelijk niets mist. Ook op de muziek zit er een vertraging, maar die klinkt nog wel aangenaam. Achteraf blijft de muziek je echter niet bij. Je bent het zo weer vergeten. Grafisch stelt de game ook weinig voor. De sprites zijn niet lelijk, maar bijster origineel kun je de personages ook niet noemen. Ze ontbreken ook een présence. De effecten en de animaties zien er wel goed uit, maar je kunt ze best uitzetten want ze verlengen de gevechten nodeloos.

Jarenlang bleef Generation of Chaos een exclusieve Japanse aangelegenheid en dat eindigde met deze PlayStation Portable game. Nu hebben we er spijt van dat het geëindigd is. Er zijn namelijk veel betere games om naar Europa te brengen dan dit spel. Generation of Chaos heeft leuke ideeën, maar door balansproblemen en onduidelijke menu's faalt de game. Het ontbreken van een deftig verhaal zal daarbovenop de meeste RPG fans afstoten. Fans van de Empires subserie van Dynasty Warriors en Romance of the Three Kingdoms zullen zich meer thuis voelen in deze game dan RPG liefhebbers. Neem er de lange laadtijden en de niet indrukwekkende graphics bij, en je hebt een game die op vele vlakken teleurstelt. Dit is duidelijk geen succesvol handhelddebuut voor Idea Factory.