Met Midnight Club 3: DUB Edition ontwikkelde Rockstar San Diego een stevige consolegame. Later werd de game door Rockstar Leeds naar de PlayStation Portable geport, maar was deze versie even goed als zijn consolebroertje?

Midnight Club 3: DUB Edition is een racegame waarin de speler aan de slag gaat in San Diego, Atlanta en Detroit. Een dun, betekenisloos verhaal zorgt ervoor dat je door de drie steden passeert om er te racen wat mogelijk is in drie verschillende modes. Gelukkig is de Carrière-mode waarin je dit doet, veel diepgaander dan het verhaal dat erbij hoort. Qua gameplay is het een quasi perfecte overzetting van de PlayStation 2 versie, hoewel de online mode in het proces verloren is gegaan. DUB Edition is en blijft een freeroaming game in zijn singleplayer. Je rijdt rond in de steden, je zoekt een tegenstander en je start snel een race door de stad. Je volgt geen voorgekauwd pad, je kiest zelf je weg naar de meet om zo de tegenstand te verslaan. Door te racen verbetert je aanzien en kom je verder. Er dagen nieuwe tegenstanders op en je mag naar volgende steden.


Ondertussen moet je rekening houden met het andere verkeer op de weg en de politie, want zij vormen natuurlijk ook een gevaar voor jouw winstkansen. Het is exact wat je zou verwachten van een freeroaming racegame eigenlijk. Buiten de races kun je hard aan je wagen werken om hem zowel te verbeteren als om hem mooier te maken. Beide opties zijn hierbij zeer diepgaand, zeker voor een handheldgame aangezien deze typisch gedowngrade worden. Er is niets leuker dan met een aangepaste wagen rond te rijden om de races een persoonlijke touch te geven. Het mag al snel duidelijk zijn, Midnight Club 3: DUB Edition is een volledige racegame en hij speelt nog goed ook. De races zitten goed in elkaar en ze besturen lekker met de analoge pad. Ook de Ad-Hoc multiplayermodus voor zes personen is goed. De gameplay had er alvast voor kunnen zorgen dat het een topper was. DUB Edition is echter duidelijk geen topper.

Rockstar Leeds slaagde erin om Midnight Club 3 perfect over te zetten naar de PlayStation Portable waardoor het een prachtige game voor zijn tijd was. Ten opzichte van de PlayStation 2 en Xbox versie heeft men zelfs betere texturen gebruikt waar mogelijk. Alle details zijn aanwezig en de drie steden komen echt tot leven. Dit gebeurt ook zonder pop-up of pop-in zodat het echt een verbeterde versie lijkt. Het probleem is dat Midnight Club 3 een launchgame is waardoor Rockstar Leeds de handheld slecht kende. De prachtige graphics gingen dan ook gepaard met de nodige problemen. De framerate zakt regelmatig compleet in, waardoor de game eigenlijk onspeelbaar wordt. De game verandert dan plots van een knappe racer in een prentjesshow met crashes of foute bochten tot gevolg. De stevige graphics hebben ook stevige laadtijden tot gevolg. Elke race wordt voorafgegaan door stevige laadtijden. De laadtijden duren meestal enkele minuten en dat per race.


Rockstar Leeds spendeerde dus te veel aandacht aan de graphics en maakte de game hierdoor compleet ongeschikt voor een handheld. Het is wel een prachtprestatie dat het hen lukte op een moment dat de PSP amper 222 Mhz kloksnelheid had. Het gekke is dat de game enkel de muziek van de UMD laadt, de omgeving zelf is compleet ingeladen in het geheugen van de PSP. Qua soundtrack biedt de PlayStation Portable versie van Midnight Club opnieuw een gezonde mix muziek aan. De muziek en de stemmen zijn echter niet aangepast voor de speakers van de PSP. Hierdoor is de meeste audio zeer onduidelijk als je de gewone speakers gebruikt. Met een hoofdtelefoon gaat dit alvast iets beter. Midnight Club 3: DUB Edition was een ambitieuze game en dat is de reden dat de game geen topper is. Rockstar Leeds had te veel ambitie en daardoor eisten ze te veel van de handheld. Dit zorgt ervoor dat een leuke game eigenlijk onspeelbaar wordt.