Tanks hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog een grote rol gespeeld, en er is dan ook bijna geen Wereldoorlog II game waarin ze niet voorkomen. Games waarin tanks de hoofdrol spelen zijn echter wat schaarser, hoewel er de afgelopen tijd wel twee tanksimulatiegames zijn verschenen. T-34 vs. Tiger hebben we al eerder behandeld, nu is Steel Fury: Kharkov 1942 aan de beurt, van de hand van de Russische ontwikkelaar Discus Games.

Zoals de naam al doet vermoeden speelt de game zich af rond de Oekraïense stad Kharkov. De game speelt zich af tijdens het offensief dat de Russen uitvoerden om het daar gestationeerde Duitse leger te verzwakken. Daardoor zouden de Duitsers geen aanval kunnen uitvoeren richting Moskou. In de game zijn er drie speelbare tanks. Als je met de Duitsers speelt gebruik je de Panzer IV, een van hun meest gebruikte tanks. De Russen gebruiken twee verschillende tanks: De Russische T-34, en de Britse Matilda III tank, welke de Britten aan de Sovjets hadden gegeven. De T-34 is een snelle, lichte tank. De Matilda, daarentegen, is zwaar bepantserd en daardoor vrij traag en log. De achtergrondinformatie over deze tanks uit de handleiding is vreemd genoeg rechtstreeks van Wikipedia gekopieerd, wat zonder bronvermelding toch echt tot plagiaat behoort.


De gameplay heeft best wel veel weg van T-34 vs Tiger (welke hier gereviewed is). Ook hier kun je de tank besturen vanaf welke positie je maar wilt. Elke tank heeft vijf posities: chauffeur, gunner, commander, loader en hull gunner. Zelf bestuur je een positie, en de AI neemt de overige voor zijn rekening. Je kunt wisselen tussen de posities wanneer je maar wil. De laatste twee posities zijn de minst interessante (het herladen van je kanon is toch iets dat je liever door de AI laat doen), de handleiding bespreekt deze posities dan ook niet eens. De meeste tijd zal je dus ook doorbrengen in de eerste drie posities. Standaard gebruikt de game een automatische versnelling, waardoor de positie van de driver erg eenvoudig wordt. De tank is dan volledig te besturen met de vier pijltjestoetsen, wat weinig uitdaging weet te brengen. Met de autotransmissie uit wordt de besturing interessanter, omdat je dan bij heuvels moet zorgen dat je motor niet afslaat.

Als gunner bestuur je het kanon en machinegeweer van de tank. Voordat je je wapen kunt afschieten moet je eerst berekenen hoe ver je doelwit weg is. Hiervoor gebruik je de markeringen van je vizier. Je bekijkt hoeveel streepjes je doelwit in je vizier inneemt, en als je vervolgens weet hoe groot hij in het echt is en de twee waardes op elkaar deelt (snel kunnen hoofdrekenen is een pre) kun je berekenen hoe ver weg je doelwit is, zodat je je vizier zo kunt aanpassen dat je raak kunt schieten. De handleiding zegt dat de tankbemanning in de Tweede Wereldoorlog documenten kregen waarop de formaten van de vijandelijke eenheden stonden. Het is jammer dat deze formaten niet zijn bijgeleverd, zodat je telkens moet gokken hoe groot een vijandelijk voertuig in het echt is. Ook is het van belang om het juiste type ammunitie te kiezen voor je doelwit, zoals de armor piercing shell tegen tanks of de shrapnel shell tegen infanterie. De Matilda is op dit punt in het nadeel, deze draagt enkel één soort ammunitie met zich mee dat ook nog eens van een klein kaliber is, waardoor deze tank niet veel schade kan aanrichten. Een enorme bug die ik als gunner tegenkwam is dat alle markeringen op het vizier van de Panzer tank ontbreken, waardoor je niet kunt afmeten waar je vijand is of waar je op richt. Dit maakt het schieten praktisch onmogelijk met deze tank, en het is dan ook te hopen dat dit probleem snel gepatcht wordt. Een andere bug die ik meerdere keren tegenkwam was dat de loop automatisch de lucht in ging richten, iets dat pas na een herstart van de game op te lossen was.


Vanuit de commander positie geef je aan waar de tank heen moet en waar de doelwitten zijn. Je krijgt genoeg mogelijkheden om de tank aan te sturen. Zo kun je simpele commando’s (“sneller vooruit!”) geven, maar ook in-game of op de kaart een plek aanwijzen waar je tank heen moet gaan. Zo hou je je handen vrij om op de uitkijk te staan voor vijandelijke eenheden en die door te seinen aan de gunner. In de game ben je niet alleen, maar werk je samen met andere tanks en met infanteristen. De commando’s die je geeft worden ook door hen opgevolgd, zodat je als gezamenlijk leger kunt optrekken. Hierbij helpt ook de mogelijkheid om formaties uit te kiezen voor je leger.

De game telt dertig missies, die vaak wel weer allemaal erg standaard zijn. Of je moet een eind erop uit trekken en vijanden aanvallen, of je moet een punt verdedigen en wachten tot de vijanden jou aanvallen. Storend hierbij zijn de enorme laadtijden van de game: vaak moet je meerdere minuten wachten voordat een missie begint. Een interessante toevoeging aan de game zijn de nachtmissies, waarin je je vijanden moet proberen aan te vallen met niet meer licht dan de lampen op je tank en een paar lichtkogels in de lucht. Hoe het ook zij, het komt uiteindelijk neer op het neerschieten van je vijanden, afgewisseld met stukken rijden. Wat dat rijden betreft geldt hetzelfde commentaar als bij T-34 vs. Tiger: het duurt vaak lang en is dus vrij eentonig. In de handleiding zag ik een knop staan voor time acceleration, waardoor ik hoopte dat het reizen sneller zou kunnen gaan, maar deze functie werkt jammer genoeg niet. De rol van gunner is dan toch een stuk leuker, en doet je in het heetst van de strijd het gevoel hebben dat je echt in een tank zit. Een handige toevoeging die je als gunner hebt is de mogelijkheid om de driver de opdracht te geven stil te staan totdat je geschoten hebt. Op deze manier kun je snel de tank stabiliseren, een schot afvuren, en weer wegrijden voordat de tegenaanval je raakt.