Met Gears of War lanceerden Epic en Microsoft een uiterst succesvolle game. Niet alleen is Gears of War de één na hoogst scorende game van deze generatie op Gamed, de game wist ook talloze Game of the Year Awards binnen te slepen op andere sites en verkocht meer dan vijf miljoen exemplaren. Een vervolg is dan logisch, maar weet deze ook zo te scoren?

Cliff Blezinski beloofde ons dat de game “Bigger, Better and more Badass” zou gaan worden. Bigger? Jep. Better? Jazeker. More Badass? Ook waar. Meneer Blezinski en zijn team zijn dus al hun beloftes nagekomen. Om geen review van tweehonderd woorden te maken zonder enige vorm van onderbouwing is het handig om even uit te wijden over de redenen waarom Gears of War 2 zijn beloftes nakomt. Dat lezen we in de komende alinea’s.

In Gears of War 2 neem je het opnieuw op tegen de Locust, die niet bepaald onder de indruk waren van de lightmass bom die aan het eind van het eerste deel in hun donkere grotten werd gedropt door Marcus en zijn collega’s. De Locust verzamelen zich om een grote slag te slaan tegen het laatste menselijke fort, de stad Jacinto. Als dit gebeurt is de hele oorlog uitgevochten en is het menselijk ras op de planeet Sera de partij die het onderspit delft. Hier hebben Marcus en zijn kompanen geen zin in en dus trekken ze weer ten strijde.

Het probleem dat veel mensen hadden met het verhaal in Gears of War was dat het veel te oppervlakkig was. Het verhaal heeft in Gears of War 2 een stuk meer diepte gekregen dan deel 1, maar blijft nog steeds erg aan de oppervlakte van het grote plaatje. Waar deel 1 een introductie was op de uitgebreide oorlog, daar is deel 2 een soort teaser van de enorme omvang van de strijd. Dit gegeven maakt het verhaal interessanter en maakt de speler nieuwsgieriger naar wat er komen gaat gedurende de game. Een emotionele factor is toegevoegd door de zoektocht van Dom naar zijn vrouw te beschrijven. Toch is men bij Epic niet in de gevarenzone getreden en heeft men van Gears of War 2 nog steeds een machogame gemaakt vol humor, macho dialogen en knallende oneliners. Het behouden van deze eigenschap van Gears en het aanvullen met nieuwe elementen is daarom een goede keuze geweest.


In Gears of War 2 wordt wederom met Marcus gespeeld, die het grootste deel van de tijd Dom naast zijn zijde heeft. Ook oude vertrouwden als Cole en Baird maken hun comeback en zullen je van tijd tot tijd eveneens vergezellen in de strijd. De gameplay in Gears of War 2 is een ware achtbaanrit. Ik wou dat het anders of meer passend te verwoorden was dan deze cliché beschrijving, maar dat schiet vaak tekort. Gedurende een ongeveer tien uur durende campaign word je van de ene verbazing in de andere gegooid. De strijd is ditmaal veel groter, veel meer intens en veel meer gevarieerd dan in deel 1. De belofte tot grotere tegenstanders is tevens volledig nagekomen.

De traditionele stop ’n pop gunplay uit Gears of War is gelukkig niet in de steek gelaten. Bij een beslissing om meer variatie in een game te brengen bestaat het gevaar dat de traditionele gameplay er aan onderdoor gaat en dat kan, met de bijna geperfectioneerde gameplay uit deel 1, nooit de bedoeling zijn. Omdat de campaign in het tweede deel een stuk langer is zul je relatief minder van deze standaard “cover en schieten” gevechten hebben, maar in totale speeltijd bedraagt de hoeveelheid gameplay die op deze manier gebeurt ongeveer hetzelfde. Het team bij Epic heeft dus een uitstekende balans weten te vinden tussen de nieuwe elementen en de traditionele gameplay. Wel is er een onderbreking van deze gameplay die eigenlijk een paar chapters te lang is, die je als speler iets te hongerig maakt daar de traditionele actie.

In Gears of War had de gameplay nog wat kleine problemen. Deze zijn in deel 2 grotendeels opgelost, maar dit komt nauwelijks door een verbetering in het gameplaymechanisme. In het eerste deel gebeurde het regelmatig dat je personage niet uit de voeten kon komen. De besturing reageerde te langzaam, je personage plakte aan de verkeerde muren, de camera raakte de weg kwijt en de dood was vaak het uiteindelijke gevolg. In deel 2 is dit niet veel anders, ware het niet dat de kleinere omgevingen met intense gevechten veel minder voorkomen. Is er een intens gevecht, dan is de omgeving een stuk groter en maak je je dus ook een stuk makkelijker uit de voeten. Een makkelijke manier om problemen te voorkomen, maar het biedt nog geen echte oplossing. Ook de A.I. van je medespeler Dom liet stevig te wensen over, hij was slechts kogelvoer en lag meer dood op de grond dan dat hij meedeed in de strijd. In Gears of War 2 is dit compleet anders. Niet alleen blijft hij goed overeind, hij kan ook nog flink raak schieten en blijkt een echte hulp. Als Cole en Baird zich aan het gevecht voegen heb je helemaal een sterk team. Doordat deze spelers nu zo sterk zijn heb je ook meer het gevoel in een team te strijden in plaats van de enige held te zijn.

Een verbluffende campaignmode is het resultaat van al deze succesvolle elementen. Deze modus kan alleen, met een vriend in splitscreen of met een vriend online gespeeld worden. De game kent, net als het eerste deel, een paar ontzettend leuke elementen voor coöperatief spelen. Zo zijn er de gesplitste paden, het verplichte samenwerken en natuurlijk de grote ruimte voor verschillende tactieken om samen uit te dokteren. Deze coöperatieve modus zorgt voor een grote hoeveelheid replaywaarde, maar is daar niet de hoofdverantwoordelijke voor, dat is namelijk de multiplayer, welke in het tweede deel zoveel beter is dan in het eerste.

De multiplayer is namelijk een stuk groter met nieuwe modi en een stuk meer maps. In totaal kent de game nu veertien maps die over alle modi gespeeld kunnen worden. Vijf van deze veertien maps zijn remakes uit het eerste deel. De belangrijkste nieuwe multiplayermodus is Horde, waarin je met maximaal vijf spelers samen moet werken om tot vijftig golven aan vijanden te verslaan. Samenwerken is hier heel belangrijk en de funfactor in deze modus is werkelijk ongeëvenaard deze generatie. Het is een praktisch oneindige manier van het tentoonstellen van de nagenoeg perfecte stop ’n pop gameplay van Gears of War, afgemaakt met een sausje van extreem verslavende puntentelling en beloning. De competitieve multiplayer modes zijn eveneens aanwezig. Meat Flag is een humoristische manier van Capture the Flag, Wingman is een 2v2 team deathmatch, Warzone is de standaard Team Deathmatch en Guardian voegt een leider toe aan het Team Deathmatch principe.

Alle gametypen zijn ontzettend leuk, verslavend en goed uitgewerkt. Ditmaal is de toevoeging van bots gemaakt, waardoor de gametypes ook offline een stuk leuker zijn geworden. De standaard trucjes die in deel één al snel naar voren kwamen zullen in dit tweede deel lang niet zo goed werken. De shotgun is langzamer, het plakken van granaten is moeilijker en het is mogelijk om uit een gevecht te vluchten als je bijna gedood bent. Hierdoor kun je door een teammaat terug in het gevecht worden gebracht. Gevolg hiervan is dat de gevechten op de juiste momenten dichter naar elkaar toe gaan, maar op gepaste momenten ook weer uit elkaar drijven. De goede tactiek is weten wanneer je druk moet zetten en wanneer niet. Gears of War was lange tijd de meest gespeelde online game op Xbox Live en het tweede deel zal dit ook ongetwijfeld worden, zeker met de toevoeging van de briljante Horde modus.


In 2006 legde Gears of War de lat voor graphics in de huidige generatie. De game legde de lat niet alleen, hij legde de lat ook nog eens ontzettend hoog. De game mag nog steeds tot de mooiste games van deze generatie gerekend worden. Gears of War 2 herhaalt dit trucje gewoon weer. Er is bij verschijnen van Gears 2 geen mooiere game op de markt. Toch is de lat een stuk minder hoog gelegd. Het schokeffect die het eerste deel vanaf het eerste moment teweeg bracht is niet meer zo aanwezig. Toch heeft Epic bewezen dat er nog ontzettend veel mogelijkheden in de Unreal 3 engine zaten en ze lijken na dit tweede deel nog ruimte genoeg te hebben. Gears of War 2 ziet er dus spectaculair uit: de textures zijn top, de effecten zijn overdonderend, de framerate is beter dan in deel één en alles is een stuk groter en mooier vormgegeven. Toch is nog wat texture fade-in aanwezig en hikt de framerate een heel enkele keer.

Op het gebied van audio doet Gears of War 2 eveneens goede zaken. De componist die de schitterende soundtrack uit het eerste deel verzorgde is terug, wat resulteert in eenzelfde opzwepende en passende orkestmuziek. De voice-acting is nagenoeg perfect, op enkele kleine personages na. Geluidseffecten slaan stuk voor stuk de spijker op zijn kop, waarbij de ontploffende hoofden bij een headshot nogmaals een vermelding verdient. Dat geluid laat me trouwens even afdwalen, want wat is Gears of War 2 een heerlijk bloederige game. Persoonlijk heb ik geen game bloederiger gezien dan Gears of War 2. Voor dit gegeven is trouwens één chapter hoofdverantwoordelijke. Mag je lekker zelf uitvogelen welke dat is.

Om terug te komen op de eerste alinea: Gears of War 2 is groter, beter en een stuk vetter dan het eerste deel. Meer afwisseling, een intenser verhaal, verbeteringen in de traditionele gameplay, een boel meer content en een langere campaignmode zorgen ervoor dat Gears of War 2 het eerste deel op alle fronten overtreft. De wow-factor van het eerste deel is echter een stuk minder aanwezig, wat eigenlijk aangeeft dat Gears of War 1 nog een groot compliment verdient. De game was op het audiovisuele front zijn tijd voor en met het tweede deel zorgt Epic ervoor dat de Gears of War serie als leider gezien mag worden. Wat mij persoonlijk betreft, tot nu toe, de beste game van het jaar.