Dungeon Siege 1 en 2 zijn bekende actie RPG's van Gas Powered Games, die in het verleden goed ontvangen zijn. Recentelijk is Space Siege verschenen, een spirituele opvolger van Dungeon Siege. Of deze net zo goed is, kun je hier lezen.

De game geeft je een teamgenoot, de robot HR-V, uitgesproken als Harvey. Deze volgt je trouw, en helpt je met een selectie wapens om de vijanden neer te schieten. Ook krijgt hij gaandeweg enkele nuttige vaardigheden, en kun je hem ook sterker maken met upgrade materials. HR-V heeft jammer genoeg net als de vijanden last van een slechte AI. Als hij achter een obstakel staat blijft hij gerust de hele tijd daar tegenaan schieten zonder de vijand te raken, en hij heeft ook vaak de neiging om in de richting van explosies te gaan rennen.

Een keuze die je in de game moet maken is of je wel of niet cybernetische implantaten laat installeren of niet. Deze implantaten kunnen Seth flink versterken, door bijvoorbeeld extra aanvalskracht te geven en enkele opties vrij te spelen op de skill tree. Hoe meer cybernetische ledematen je implanteert, hoe lager je humanity wordt. Als dit te laag wordt kun je een tweetal sterke skills op de skill tree niet meer uitkiezen, en daarnaast heeft de keuze tussen wel of geen implantaten nemen enig effect op het einde van de game. Hoewel de verschillende karakters die je in de game tegenkomt je telkens aansporen wel of niet cybernetica te gebruiken, maakt de game je eigenlijk nooit duidelijk wat nu de precieze gevolgen zijn van het installeren van deze implantaten. Op het eind blijkt ook dat het op het verloop van de game weinig effect heeft. Het besluiten om wel of niet implantaten te nemen had een centraal punt in de game kunnen zijn, maar zoals het uiteindelijk is uitgewerkt is het een redelijk onbelangrijke keuze geworden. Het had een moreel dilemma kunnen zijn met een grote uitwerking op het verloop van de game, in plaats daarvan gaat het kiezen van implantaten enkel om de afweging welke skills je leuker vindt om te hebben.


Hoewel de game dus wel enige RPG elementen kent, is het allemaal vrij simpel gehouden. De nadruk ligt echt op de actie, en daarvan geeft de game je meer dan genoeg. Je kunt hordes en hordes vijanden afslachten terwijl je het schip probeert te redden. De game wordt door deze aanpak simpeler, en het spelverloop is sneller, maar het nadeel is dat de game erg eentonig wordt. Je mist de mogelijkheid om je karakter echt uniek te maken met bijzondere vaardigheden, of met verschillende klassen, en je kunt ook al niet op zoek gaan naar een bijzondere uitrusting. Wat voornamelijk overblijft is door de gangen van het schip lopen en voortdurend de aanvalsknop ingedrukt houden terwijl je op vijanden richt, wat na verloop van tijd vrij saai wordt.

De game kent een vier speler coöperatieve multiplayer. In deze multiplayer kies je missies uit die je samen met anderen op het schip kunt doen. Je online karakter kun je upgraden met de materialen die je in de missie vindt, dit karakter blijft bewaard voor toekomstige online sessies. De gameplay verloopt in de multiplayer verder precies zoals in de singleplayer. Toen ik het echter testte bleken er bijzonder weinig mensen online te zijn, en was het nogal lastig om met meer dan twee personen tegelijk te spelen.

Grafisch gezien vallen de omgevingen tegen. Tijdens de game kom je op bijna alle delen van het schip terecht. Het zou mooi zijn geweest als deze delen een enigszins uniek uiterlijk hadden, maar dat is niet zo: de meeste locaties lijken sterk op elkaar, met veel grijze gangen en grote ruimtes waarin je veel vijanden tegenkomt. Het gebrek aan variatie maakt het reizen door het schip vrij saai. Aan de andere kant zijn de verschillende karakters en vijanden gelukkig beter ontworpen, en heeft de game goede, vloeiende gevechtsanimaties. Ook zien de verschillende wapeneffecten er leuk uit.

Wat de audio betreft doet de game het goed. De muziek weet de sfeer van de game goed te vangen en is plezierig om naar te luisteren. De voice-acting is over het algemeen ook goed. Seth, die het meest aan het woord is, is plezierig om naar te luisteren, hoewel sommige zinnen wel met wat meer gevoel mochten worden uitgesproken. Wanneer hij wraak zweert tegen de ruimtewezens mist er nogal wat emotie in zijn stem, maar voor de rest kan de voice-acting er zeker mee door. De geluidseffecten zijn doorgaans ook goed, hoewel sommige van de wapengeluiden na een tijdje gaan irriteren.


Space Siege is een game die aan het begin nog wel leuk is, maar snel verzand in eentonigheid. Bij een RPG is vaak een van de redenen om door te spelen het feit dat je karakter steeds sterker wordt en interessante vaardigheden blijft verkrijgen. Dit effect ontbreekt grotendeels bij Space Siege, omdat de RPG elementen in zeer beperkte mate aanwezig zijn. De belangrijkste reden die over blijft om door te spelen is het te weten komen van de afloop van de game. Tot die tijd (in totaal zo'n 10 uur) zul je constant hetzelfde blijven doen, en daarna heb je eigenlijk ook weinig reden om de game opnieuw door te spelen.