Gamen is de laatste jaren razend populair geworden en nog steeds is de markt groeiende. Dit betekent dat er dus constant nieuwe mensen beginnen met het fenomeen 'videogames' en dat deze mensen de oudere games gemist hebben. Vandaag aandacht voor een game die meer invloed heeft gehad op de games industrie dan je eerst zou denken: Diablo.

Geloof het of niet: een Super Nintendo spel was verantwoordelijk voor de meest verslavende game van 1997. Begin jaren negentig waren zowel Condor Software als Blizzard bezig met het vechtspel Justice League. Beide studio’s, zo’n slordige driehonderd kilometer van elkaar verwijderd, hadden daar geeneens erg in. Totdat ze elkaar op de CES tegen kwamen. Het gesprek tussen Condor oprichter Dave Brevik en Blizzard president Allen Adham beviel echter zo goed dat Adham Brevik een voorproefje van Warcraft: Orcs en Humans liet zien.

Brevik, laaiend enthousiast, besloot gelijk zijn idee over een PC game te vertellen. Vanaf zijn middelbare school dacht hij al na om een turnbased RPG genaamd Diablo te maken. Blizzard was geďntrigeerd door het idee, maar was toen nog te druk met Warcraft. Na twee succesvolle delen besloot Blizzard met Condor Software (dat later Blizzard North zou heten) te gaan samen werken en kreeg Diablo het groene licht. Op een paar punten na: het moest een realtime Windows 95 game worden. Samen met Erich Schaefer en ontwerper Stieg Hedlund ging Brevik aan de slag.


Diablo werd een gigantisch succes. Het eerste deel zou in totaal 2.5 miljoen exemplaren verkopen, zijn opvolger overtrof dat aantal. Volgens de 2008 Guinnes Gamer’s Editie bezit Diablo II nog steeds het record van snelst verkopende PC titel ooit – een miljoen exemplaren gingen binnen twee weken over de toonbank. Daarnaast was de serie jarenlang een van de populairste online games. Battlenet, waarover straks meer, legde de basis voor een game die Blizzard nog meer in de schijnwerpers zou zetten: World of Warcraft.

Opvallend voor een game waar je vooral veel met de muis aan het klikken bent. Sterker nog, de knoppen kregen zoveel te verduren, dat fanatieke gamers hem regelmatig moesten vervangen. Geen pretje voor mensen met een apparaat van dertig tot zestig dollar. Gamespot journalist Bob Calyco schreef ook in een terugblik dat hij en zijn vrienden flinke partijen van vijf dollar per stuk insloegen, zodat het minder pijn in hun portemonnee deed als er een stuk ging. De goedkope versies kregen ook al snel de naam ‘Diablo muis’.

Maar dat geeft al aan dat Diablo veel meer was dan enkel ‘muis molesteren’. Het verhaal – sterk op Lord of the Rings gebaseerd - bijvoorbeeld zoog je het spel in. Blizzard had bijna de gehele handleiding hiervoor gereserveerd. Het vertelde over een oorlog tussen hemel en hel die tot een strijd tussen de duivels zelf lijden en de verbanning van de drie grote kwaden naar de mensenwereld leidde. Uiteindelijk wisten de engelen in samenwerking met een groep magiërs de demonen in zogenaamde zielstenen gevangen te zetten.


Een van die stenen bevatte Diablo en werd diep onder het plaatsje Tristam begraven. Na eeuwen verzwakte de steen echter en begon de duivel de wereld boven hem te manipuleren. Hij probeerde koning Leoric over te nemen, maar dat mislukte. Daarna richtte Diablo zijn vizier op prins Albrecht. Dankzij een priester wist de demon hem te ontvoeren en de koning tot waanzin te drijven. Nadat het koninkrijk is ingestort arriveert de speler in Tristram om het tegen de losgeslagen duivels op te nemen.

Tristram was tegelijkertijd de uitvalsbasis van de speler. De dorpelingen gaven je missies en tips of informatie, lapten je spullen op of verkochten je allerlei items of wapens. De ingang naar de catacomben lag in het kasteel ten noorden van het dorp. Overigens was dat niet de enige entree. Door middel van portalen – die je door middel van geschriften of boeken kon oproepen - kon je direct vanuit het slagveld naar het dorp en weer terug transporteren. Handig, want anders moest je zestien levels naar boven lopen om terug te keren.