Prince of Persia: Warrior Within ligt nu in de winkel en Gamed kijkt of Ubisoft er wederom in geslaagd is om een goede Prince of Persia game te maken.

Prince of Persia is een franchise die al een hele tijd meegaat. Na versies op de NES, SNES, MegaDrive, GameBoy en PC van het eerste deel volgde er een tweede deel. Helaas werd het tweede deel, genaamd Prince of Persia 2: The Shadow and the Flame, niet zo'n groot succes als zijn voorganger.

Het blijft dan een tijdje stil rond de Prince of Persia serie, totdat er in 1999 ineens een 3D versie uitkomt op de PC. De recensies vielen tegen en de serie leek de verkeerde kant op te gaan. Is er iets of iemand die de prins nog kan redden?
En toen kwam Ubisoft. Ze namen de franchise over en maakten een game die de befaamde serie in een keer weer op de kaart zette. Prince of Persia: The Sands of Time kreeg geweldige recensies, maar de verkopen vielen enigszins tegen. De game in kwestie kwam negen maanden geleden pas uit voor de Xbox en GameCube (de PlayStation 2 en pc versies kwamen een jaar geleden uit) en nu ligt er alweer een vervolg in de winkel. Is het mogelijk om binnen zo'n korte tijd een goede game uit de grond te stampen?

Het rennen tegen muren is in ieder geval weer terug.

Prince of Persia: Warrior Within gaat verder waar Prince of Persia: The Sands of Time eindigde. De prins heeft net de tijd teruggespoeld en alles lijkt koek en ei. Lijkt, want onze vriend heeft zichzelf met een nog groter probleem opgezadeld, aangezien iemand die het lot verandert, moet sterven. Prima, iedereen gaat een keertje dood, maar in het geval van de prins komt het allemaal erg abrupt. Het geval is namelijk dat er een gigantisch monster genaamd Dahaka achter je aan zit die jou probeert te vermoorden. Lastig, want zo blijf je vluchten van de ene plek naar de andere. De prins krijgt het idee om de Sands of Time te vernietigen, zodat hij het lot nooit verandert en het monster hem eindelijk met rust laat. Zodoende vertrek je op een schip naar het eiland van de Keizerin des Tijds om er voor te zorgen dat het zand nooit gemaakt wordt.


Een goed begin is het halve werk en ik weet niet wat het met de games van de laatste tijd is, maar de intro's zijn van een zeer laag en triest niveau. Ik haalde het al aan in mijn reviews van Paper Mario 2 en Tales of Symphonia, maar in deze game slaat het werkelijk alles. Je begint op het schip waar je een soort van tutorial krijgt in het vechten. Grafisch ziet dit stuk er alleen niet uit en ook de muziek doet niet wat het zou moeten doen. Ik kreeg werkelijk het gevoel dat Ubisoft dit stukje er op het laatst nog even snel heeft ingezet. Ik vermeld dit toch even, want voor de meeste gamers zal het toch even schrikken zijn: is dit het nou? Nee, deze intro is de slechtste die ik ooit heb meegemaakt, maar bijt even door, want de echte game begint als je aankomt op het eiland.

In grote lijnen is de game weinig veranderd ten opzichte van zijn voorganger, aangezien je weer veel moet klimmen, klauteren, vechten en puzzelen. Toch heeft Ubisoft zich er niet te makkelijk vanaf gemaakt, want grafisch is de game behoorlijk veranderd en ook het vechtsysteem is totaal op de schop gegaan. Ik stel dan ook voor dat we bij de grootste verandering beginnen.

Omgevingen zijn nog meer te gebruiken tijdens gevechten!

In Prince of Persia: The Sands of Time was het grootste kritiekpunt het saaie en eentonige battlesysteem. Je kon een aantal spectaculair ogende combo's maken, maar na deze een aantal keer te hebben uitgevoerd werden ze toch duidelijk minder spectaculair. Daarnaast vocht je tegen hordes zandzombies die telkens weer opnieuw terug kwamen, totdat je een bepaald aantal doden had veroorzaakt. In Warrior Within werkt dit allemaal net even iets anders.

Ten eerst kun je ongelofelijk veel verschillende combo's maken. Hierdoor wordt het vechten een stuk gevarieerder en blijft het langer leuk. Daarnaast kun je nu twee wapens dragen. Je draagt standaard je zwaard, die gaande weg wel wordt vervangen door een beter exemplaar en je kunt de wapens van je tegenstanders meenemen. Een zwaard is bijvoorbeeld snel, maar een bijltje is weer wat sterker, zodat je zelf de keus moet maken welk aspect jij prefereert.
Het secundaire wapen kun je ook weggooien, zodat je een vijand die even niet oplet van een afstandje kunt onthoofden, wat weer een zeer mooie scène oplevert.