Het gaat steeds minder met de Beat-‘Em-Up. De grootste titels zijn tegelijkertijd ook de enige overgebleven titels. De Xbox 360 moest het lange tijd zelfs enkel met Dead or Alive 4 doen – en dat voor een ooit zo populair genre. Gelukkig ligt er nu eindelijk een nieuwe titel in de schappen: Virtua Fighter 5.
Er zijn meer minpunten. De A.I. balans is wat wankel. Er is maar één speelhal waarin de tegenstanders écht flink weerstand bieden, de andere hallen fiets je zo doorheen. Dat maakt de Quest mode toch minder aantrekkelijk. Ook de Arcade optie heeft deze problemen. De eerste drie tegenstanders zijn belachelijk simpel terwijl vijand nummer vijf tot en met zeven je flink zullen doen zweten. De omschakeling van makkelijk naar pittig wordt daardoor te groot. Jammer, want met de intelligentie zelf zit het gewoon goed.
En dan is er nog Dural, de eindbaas van Virtua Fighter 5. Ik ben waarschijnlijk de enige die hier klaagt - geen andere recensent lijkt het doen – maar waarom is het na twee verloren rondes gelijk Game Over? Deze loden paspop is niet onthutsend zwak. Integendeel, ze is razend snel, heeft krachtige moves en oneindige combo’s. Zo’n goedkoop trucje lijkt mij dus helemaal overbodig. Dus waarom moeten we de hele arcade mode opnieuw doen?
Ten slotte ziet Virtua Fighter er grafisch fantastisch uit, maar qua geluid klinkt het toch minder. Sega besloot voor Virtua Fighter de stemmen zowel in het Japans als in het Engels te doen en dat hadden ze eerlijk gezegd beter kunnen laten. Het Engels is namelijk vreselijk. Gelukkig hoor je de stemmen enkel in de introducties en de winquotes zodat je ze héél snel weg kan drukken. De muziek klinkt daarentegen veel beter, ook omdat je in de opties voor de originele arcade soundtrack kan kiezen.
Het blijft echter bij stekeligheden, want de besturing maakt veel - zo niet alles - goed. Virtua Fighter 5 excelleert als je het tegen een menselijke tegenstander opneemt. Zoals gezegd levert simpel op de knoppen rammen je niet het gevecht van de eeuw op en speelt de omgeving (lees: geluk) geen rol in deze vechtgame. In VF 5 worden je inspanningen maximaal beloond. Een beginneling zal nooit een expert kunnen verrassen en een perfect uitgevoerde combo zal nooit door stom toeval worden onderbroken. Hardcore vechtersbazen prijzen deze serie daarom al jaren terecht de hemel in.
En met de Xbox 360 versie hoeven ze geen lange afstanden meer te reizen om het tegen elkaar op te nemen. In tegenstelling tot de PS3 titel is deze game wél online speelbaar. Helaas kon ik door een gebrek aan Xbox Live deze optie niet testen, maar volgens de verhalen heeft Virtua Fighter 5 weinig vertraging. Mocht er wel lag optreden dan zal het gevecht niet tot een diashow vertragen, maar ingewikkelde combinaties worden wel moeilijker. Zo vaak zal het echter niet gebeuren.
Virtua Fighter 5 heeft weinig (stuiterend) vlees om het lijf en is zeker niet het meest toegankelijke spel. Dat maakt de game echter goed door een gameplay te leveren die zo diep en veelzijdig waarmee het Dead or Alive 4 ruimschoots passeert. Het vereist wel enige inspanning om door de zure appel heen te bijten, maar je krijgt daar wel maanden speelplezier voor terug, ondanks een soms te simpele A.I.. Tenslotte krijgen de Beat-‘Em-Upfans eindelijk weer een nieuwe titel op de 360 – en dat werd tijd.
|
90
