Na de Tweede Wereldoorlog werd de twintigste eeuw vooral gekenmerkt door de Koude Oorlog, een constante strijd tussen de VS en de Sovjet-Unie. De twee belangrijkste aspecten van de Koude Oorlog waren de wapenwedloop om de beste nucleaire raketten te kunnen fabriceren en het feit dat er nooit echt gevochten werd.
Een extra uitdaging aan de game is dat niet elke unit of elk tactisch hulpmiddel altijd beschikbaar is. Zo is er een map waarin je geen versterkingen kunt aanvragen omdat het weer te slecht voor de vliegtuigen om ze te droppen. In andere mappen heb je toegang tot speciale tactische hulpmiddelen omdat er bijvoorbeeld toevallig een schip in de buurt ligt dat zijn kannonen ter beschikking stelt.
Een ander geslaagd aspect van het spel is dat de tussenfilmpjes vervangen zijn door getekende beelden met gesproken tekst op de achtergrond. Zo hoor je een soldaat telefoneren met zijn gezin terwijl je enkel een getekende diashow ziet van die soldaat aan de telefoon en van zijn vrouw aan de andere kant van de lijn. Dit maakt het verhaal veel realistischer want deze manier van vertellen voegt een waarde aan het verhaal toe dat je met een filmpje niet voor elkaar krijgt. Ook is het zo dat als een filmpje zich tijdens een gevecht afspeelt het geluid plots stilvalt zoals je in sommige films wel eens ziet wanneer een groep soldaten onder vuur genomen wordt en de camera inzoomt op de schreeuwende officier die zijn bevelen uitdeelt. Dit alles zorgt ervoor dat het verhaal een diepe impressie op je achterlaat.
De graphics in het spel zelf zijn zeer realistisch, niet alleen de units zelf maar ook de tactische hulpmiddelen die je kunt gebruiken zijn zeer goed uitgewerkt. Zo zie je het vliegtuig dat je versterkingen komt brengen ook echt overvliegen en worden je tanks ook echt met een parachute naar beneden gedropt. Ook de geluidseffecten zijn zeer realistisch. Zo hoor je tijdens de gevechten de radioboodschappen die de soldaten naar elkaar versturen. Dit zijn boodschappen als "Compagnie under fire, we need reinforcements." of "No units found in the selected area" als een napalmvliegtuig over een leeg gebied vliegt. Verder zijn deze berichten nooit willekeurig maar komen ze enkel voor in bepaalde situaties, waardoor ze zeer realistisch overkomen.
In het spel zelf moet je dus de map veroveren door één voor één je doelen af te werken en die kunnen variëren van een stad innemen en versterken tot bepaalde specifieke doelen vernietigen. Verder krijg je ook enkele submissies. Deze zijn niet verplicht om de missie te klaren, maar ze geven je wel enkele bonussen. Zo kan je een keer een plaatselijke commandant vermoorden zodat de vijand minder georganiseerd aanvalt. De kunst ligt in de balans vinden tussen beiden, want natuurlijk woont die commandant in kwestie aan de andere kant van de map en moet jij kiezen of je wel units kan missen in de strijd…
Het leuke aan de story mode is dat je elke missie opnieuw kan spelen en zo kan proberen of het deze keer wel lukt om alle submissies tot een goed einde te brengen, want je krijgt nooit alle beloningen indien je een submissie mist. Verder heeft het spel ook een multiplayer, hiervoor moet je wel eerst geregistreerd zijn zodat het spel je vaardigheden kan bijhouden en een ranglijst opstellen van de beste spelers. Tijdens de multiplayer moet je eerst kiezen tussen vier klassen: air, soldier, support en armor. Elk van die klassen is nodig om een team goed te structureren daar enkel personen van één klasse bepaalde units kan maken (zo zijn tanks exclusief voor armor, helikopter voor air, enz.). Daarom word je verplicht om tijdens de multiplayer goed samen te werken met je teamgenoten.
Totaal gezien is World in Conflict een heel leuk spel dat je keer op keer wil spelen. Door de originele manier van het verhaal te vertellen word je als het ware meegezogen in de gebeurtenissen van de oorlog. Verder is de gameplay heel uitdagend en is de constante balans tussen je primaire en secundaire objectieven soms een kwestie van wikken en wegen.
|
90
