In Japan zijn robots zeer populair, het land is ook het meest geavanceerd op het gebied van robotica. Men droomt er van een toekomst waarin de robots werken en de mens geniet. In Europa zijn robots minder populair. Voor de relatief kleine groep fans bracht Konami echter wel de twee Zone of Enders games naar Europa. Bedankt Konami.

Voor de lange afstand heeft Jehuty een heel arsenaal aan wapens. Hij kan gewoon vuren op de vijand, maar hij kan ook tijdens een dash een regen van laserstralen op de vijand laten neerkomen. Ook kan hij een energiebal opladen, en die op de tegenstander afwerpen. Tegenaanvallen kan hij ontwijken met de boost-ability, of blokken met zijn energieschild.

Leo Stenbuck stapte per ongeluk in Jehuty, toen hij nog niet volledig operationeel was. Daarom liggen door het spel additionele programma's verspreid, waarmee je Jehuty kunt upgraden. De belangrijkste upgrades zijn de subweapons. Een paar voorbeelden van subweapons: Halberd (korte geconcentreerde laserstraal die je als een lans gebruikt), Comet (hittezoekende energiebal), Phalanx (een barrage van kleine laserstraaltjes die een muur vormen) en Geyser (gooi Geyser op de grond onder een vijand en hij wordt vast gezet). Dit is slechts een kleine greep uit de subweapons. Er zijn ook andere programma's de downloaden. Zo is er een navigatieprogramma dat je in staat stelt om een soort overworld te betreden. Je vliegt dan over de kolonie, en je kunt neerdalen in verschillende gebieden.

De machtige Jehuty once again

Replay
Een nadeel is wel dat het spel aan de korte kant is. Je zou het in één dag wel uit kunnen spelen. De gameplay nodigt dan ook niet echt uit voor een superlange speelduur. Ook al is het arsenaal van Jehuty zeer gevarieerd, ook al is een mooi plot met mooie personages, het hoofdonderdeel is toch hakken en slashen, en dat wordt eentonig na een poosje. Het is een korte, maar mooie spelervaring.

Na het uitspelen kun op Normal kun je ook nog Hard en Very Hard proberen, maar de meeste Replay value zit hem in de tweespelerstand. Die wordt vrijgespeeld als je de singleplayermode uitspeelt. Het is dan ook meer een gimmick dan een echte multiplayermodus. Het camerastandpunt is precies hetzelfde als in singleplayer, dat wil zeggen dat er dus steeds maar op één speler gefocust wordt. Wel is het natuurlijk helemaal geweldig om ook eens voor een raptor, een mummyhead of zelfs voor Neith te spelen!

Conclusie: een meesterlijk Mecha avontuur
Grafisch en geluidstechnisch is Zone of the Enders een meesterwerkje, het spel kwam namelijk al uit in 2001. De ware kracht zit hem echter in het prachtige verhaal van een jonge Ender, tegen een achtergrond van de kolonisatie van het zonnestelsel. De interactie tussen de verschillende personages is bijzonder goed uitgewerkt voor een Action Adventure, en de voice acting in het spel is zeer geloofwaardig. De prachtig vormgegeven mecha's in het spel spreken zeer tot de verbeelding en maken het spel echt de moeite waard voor de actiegamer, en een must-have voor de mecha fan.