Rockstar heeft met Grand Theft Auto een nieuw genre geschapen dat gretig aftrek vindt bij andere developers. Zo zagen we Mafia en The Getaway langskomen, die zich net als GTA in een grote stad afspeelden waarin je kon doen en laten wat je wilde. Activision’s antwoord op deze succesformule heet True Crime: Streets of LA, maar in tegenstelling tot de eerder genoemde games speel je in deze game aan de goede zijde van de wet. Althans, je speelt een politieagent, maar je bent nog steeds vrij om te doen en laten wat je wilt.

Hiermee kom ik meteen op de bespreking van de spelstructuur. Ik heb hierboven het concept van good cop, bad cop al min of meer uitgelegd. Het gaat er om zoveel mogelijk de good cop te spelen, ondanks de eigenzinnigheid van Nick Kang. Dat wordt bemoeilijkt door het publiek dat overal in Los Angeles rondrijdt en/of rondloopt. Het lijken wel een stel apen! In de hitte van de strijd tegen het criminele tuig lopen ze je behoorlijk in de weg, dus het is oppassen geblazen. Teveel publiek per abuis doden verhoogt je bad cop-status. Het is zelfs zo, dat als je het publiek te veel irriteert, omver rijdt en dergelijke je een bezoekje krijgt van een heus S.W.A.T. team dat jou eventjes een poepie komt laten ruiken. Voor het echter zover is en de zogeheten civil unrest meter vol is, moet je wel heel wat uitgevreten hebben met die arme burgers. Opvallend is trouwens, dat de mensen in Los Angeles een stuk actiever en vooral agressiever zijn dan bijvoorbeeld in de Grand Theft Auto games. Als je even niet oplet, springen ze in een gevecht opeens je auto binnen om daar vervolgens mee vandoor te gaan.

Naast je good cop, bad cop karma kun je door specifieke missies te voltooien die verhaal gerelateerd zijn zogenaamde shield points behalen. Deze shield points zijn vervolgens in te zetten om speciale upgrades te kopen, zoals je vechtkunsten, je rijvaardigheid, en je schietvaardigheden. Want dat zijn de drie hoofzaken waar je leven als politieman om draait: rondrijden, gevechten leveren en schieten. In het begin van de game voelt alles wat stijfjes aan en komen de vechttechnieken nogal simpel over met een zeer beperkte invloed op de tegenstander. Dat kun je dus allemaal omhoog krikken door de benodigde shield points te behalen.



In True Crime - Streets of L.A. krijg je enerzijds de vrijheid zoals we die kennen vanuit de Grand Theft Auto games, maar anderzijds moet je de verhaallijn zien te volgen. Daarbij accepteer je diverse missies die je met goed gevolg moet doorlopen. Toch is het niet zo dat je, mocht je een bepaalde missie niet halen, niet door kunt spelen. Nee, de spelstructuur is zo gemaakt, dat je de keuze krijgt om de missie te herspelen of door te gaan. Ga je door, dan loop je echter bij sleutelmissies die de verhaallijn ondersteunen de kans dat je op een gegeven moment toch die gemiste missie moet zien te halen om verder te komen. Je kunt namelijk alle missies herspelen, bijvoorbeeld om je good cop ranking te verhogen of de missie dus alsnog te behalen. Het nadeel is echter dat de verhaalstructuur vastzit aan de missies, wat als gevolg heeft dat als je later een missie herspeelt vanuit het begin van de storyline, je weer dingen ziet gebeuren die je allang achter de rug hebt verderop in het spel. Dat klopt dus niet helemaal. Dit is dus het directe gevolg van een vrij lineaire verhaallijn, terwijl de gameontwikkelaar de gamer tegelijkertijd veel vrijheid wil geven. Een dergelijke opzet werkt dus niet helemaal zoals het zou moeten. De game eindigt uiteindelijk in één van de drie beschikbare endings, en als je erg goed presteert, kun je zelfs Snoop Dogg unlocken als speelbaar karakter. Maar zoals gezegd is alles afhankelijk van hoe goed je het er vanaf brengt als good cop of bad cop, de wet van oorzaak en gevolg. Al je acties en vorderingen worden trouwens netjes bijgehouden in statistieken, variërend van het aantal vuistslagen wat je hebt uitgedeeld, hoeveel kilometers je hebt gereden tot welke precisieschoten je hebt afgevuurd, enzovoort.

De zogeheten "random crimes", waarbij je tussentijds wordt opgeroepen door de meldkamer om ze eventueel op te lossen, zijn optioneel en verder van niet hele grote waarde voor het verhaal zelf. Ze zijn leuk om te doen, maar de invloed ervan is minimaal. Het meest belachelijk vind ik de zombie missies, waarbij de stad wordt overspoeld door zombies. Kom op nou, wat is dat nu voor gekkigheid! Is dat nou nodig? True Crime - Streets of L.A. is toch geen Resident Evil? Wat mij betreft hadden ze dat er helemaal uit kunnen laten, stom gewoon.