Rockstar heeft met Grand Theft Auto een nieuw genre geschapen dat gretig aftrek vindt bij andere developers. Zo zagen we Mafia en The Getaway langskomen, die zich net als GTA in een grote stad afspeelden waarin je kon doen en laten wat je wilde. Activision’s antwoord op deze succesformule heet True Crime: Streets of LA, maar in tegenstelling tot de eerder genoemde games speel je in deze game aan de goede zijde van de wet. Althans, je speelt een politieagent, maar je bent nog steeds vrij om te doen en laten wat je wilt.

Graphics
De graphics van True Crime - Streets of L.A. zijn wisselend goed en minder goed. Vergeleken met bijvoorbeeld Grand Theft Auto - Vice City vind ik de beelden van True Crime - Streets of L.A. soms een stapje terug. Het is niet echt slecht, maar toen ik de game voor het eerst opstartte was het wel even een beetje schrikken. Maar goed, de gameplay maakt uiteindelijk het spel, zullen we maar zeggen en na enige tijd gamen ben je er wel aan gewend. Los Angeles als stad is trouwens wel vrij goed opgebouwd en kent geen laadtijden als je van het ene gedeelte reist naar een ander gedeelte. Ook schijnt de stad architectonisch goed in elkaar te steken, hoewel ik zelf persoonlijk nooit in Los Angeles ben geweest. Als je echter met een auto door de virtuele straten rijdt, is het opvallend dat er regelmatig framerate drops plaatsvinden; het lijkt alsof het spel af en toe lichtelijk de hik heeft. Ik vraag me af of dat heden ten dage wel nodig is in een next-gen spel, maar goed. Verder lijdt de game regelmatig onder pop-up, waardoor je hier en daar gebouwen en auto's vanuit het niets ziet opdoemen. Gelukkig is het niet al te druk op de weg, en dat zal mogelijk wel niet zo realistisch zijn in een wereldstad als Los Angeles, maar daardoor houd je wel een redelijk overzicht over wat er op straat gebeurt.



Ook al kun je naadloos en vrijelijk door Los Angeles rondkarren (of rondwandelen naar keuze), wanneer je de vaste episodes gaat spelen die op hun beurt weer zijn opgebouwd uit diverse missies (ik kom daar hieronder nog verder op terug bij de gameplay) wordt de verhaallijn wel steeds onderbroken door laadtijden. Op zich is dat niet zo heel erg, maar eigenlijk vind ik dat het laden van bepaalde binnenlocaties wel vrij vaak plaatsvindt. Ik refereer dan bijvoorbeeld aan het feit dat hoofdpersoon Nick Kang aan het einde van een missie de straat op gaat hetgeen een laadtijd oplevert, maar dat ik een keer per abuis direct daarna een garage in ging, iets wat opnieuw een laadscherm liet zien. Uiteindelijk kwam ik in de desbetreffende garage van beperkte omvang terecht, waarna ik in een auto stapte om vervolgens de stad in te rijden via alweer een laadscherm. Ik snap best dat een grote stad als Los Angeles niet ook nog zoomloos in overgang allerlei binnenlocaties kan bevatten in een spel als True Crime - Streets of L.A., maar het is wel een beetje irritant, zeker als je je bedenkt dat elke missie dus ook steeds afzonderlijk moet worden ingeladen. Los Angeles is daarentegen wel een gigantische stad, in dit spel omvat L.A. naar schatting zo ongeveer vierhonderd vierkante kilometer aan oppervlakte. En het schijnt zo te zijn dat bijvoorbeeld stadsdelen als de Pacific Palisades, Downtown L.A. en dergelijke vrij realistisch zijn nagebootst, dus degene die in Los Angeles woont heeft een duidelijk voordeel als hij of zij het spel speelt. Toch is L.A. iets anders dan het Londen van The Getaway, want de laatstgenoemde stad is wel heel erg gedetailleerd nagebouwd. Zo ver gaat het in L.A. niet, het lijkt allemaal wat meer op wat we gewend zijn uit de Grand Theft Auto games. Gelukkig kun je in True Crime - Streets of L.A. gebruik maken van een vrij overzichtelijke plattegrond in beeld, zodat oriëntatie in de stad niet echt moeilijk is. Een groot voordeel daarbij is dat de opbouw van Los Angeles veel afwisseling kent, zodat je niet steeds wordt geconfronteerd met een zelfde soort opbouw. Good job van gameontwikkelaar Luxoflux.