Rockstar heeft met Grand Theft Auto een nieuw genre geschapen dat gretig aftrek vindt bij andere developers. Zo zagen we Mafia en The Getaway langskomen, die zich net als GTA in een grote stad afspeelden waarin je kon doen en laten wat je wilde. Activision’s antwoord op deze succesformule heet True Crime: Streets of LA, maar in tegenstelling tot de eerder genoemde games speel je in deze game aan de goede zijde van de wet. Althans, je speelt een politieagent, maar je bent nog steeds vrij om te doen en laten wat je wilt.

De vormgeving van de spelfiguren is vrij goed, vooral in de tussenfilmpjes. Daarin zie je dat de bewegingen soms zeer realistisch zijn tot in de details. Ik denk dan met name bijvoorbeeld aan de handbewegingen. In-game is het allemaal wat minder, en vind ik de hoofdfiguur soms wat stijfjes bewegen, maar alles went natuurlijk. Grand Theft Auto III en Grand Theft Auto - Vice City waren ook niet perfect. Het camerawerk in het spel kan soms frustrerend zijn, omdat de camera zich - zoals in zoveel games - irritant gedraagt op sommige plekken. Want in True Crime - Streets of L.A. draait de gamecamera bijvoorbeeld regelmatig vaststaande objecten tussen jouw zicht en de actie die plaatsvindt op een bepaald moment, jammer.

Sound

Een filmisch verhaal heeft een goede soudtrack nodig, en dat heeft True Crime - Streets of L.A. zeker in huis. De game kent meer dan vijftig tracks, de meeste van hen vallen in het West Coast rap genre, met artiesten zoals: Snoop Dogg, E-40, Westside Connection, E-40, Ice-T, Lil Easy-E, The DOC, RBX, Sly Boogy, Mausberg, Warren G en Kam. Daarnaast heeft het spel nog diverse non-rap tracks, bijvoorbeeld van Megadeth en dat is een heel ander genre dan de rap.



De voice-acting verloopt vrij goed, maar dat is onder andere te danken aan de uitstekende bijdrage van Christopher Walken. En er wordt heel wat afgepraat in True Crime - Steets of L.A., dus dan kun je beter goede acteurs inschakelen die een professionele aanpak hebben. Het gebruik van geluidseffecten is daarentegen wat minder goed dan de soundtrack of de voice-acting. Okee, het is allemaal niet echt slecht, maar de geluiden van de wapens en bijvoorbeeld de auto's liggen wat mij betreft gewoon wat minder goed in het gehoor.

Gameplay
Als je begint met het spelen van True Crime - Streets of L.A. krijg je eerst wat introductiefilmpjes voorgeschoteld met wat trainingsmissies daarin verwerkt. Dan kun je meteen even wennen aan de in eerste instantie vrij onwennige besturing van het spel. Een mooie learning curve die je langzaam maar zeker in het spel brengt; erg uitgebalanceerd, moet ik zeggen. Gelukkig kent True Crime - Streets of L.A. naast een paar preset gameconfiguraties ook de mogelijkheid om je eigen besturingsconfiguratie vast te stellen. Dat zie je eigenlijk te weinig de laatste tijd in videogames, en ik vraag me af waarom? Het is alleen maar toe te juichen als elke gamer zijn eigen knoppencombinatie kan kiezen en elke knop kan toewijzen aan de actie die hij of zij prefereert.

Nick Kang is een zeer eigenzinnige politieagent, die het liefst zijn eigen gang gaat. Hij drijft de spot met het feit dat hij een vrouwelijke teammate krijgt toegewezen (die er toch echt niet lelijk uitziet of zo), pakt de zaken aan zoals hij dat zelf wil en spreekt zijn superieuren gewoon lekker tegen als het hem belieft. Dat maakt hem niet altijd even geliefd, de politie wantrouwt deze eigenwijze werknemer zelfs regelmatig. Maar dat zal Nick Kang een zorg zijn, hij gaat zich daardoor zelfs nog meer tegendraads gedragen. Good cop, bad cop?