Misschien ben je net zoals mij. Al jaren terug volgde je de flarden aan nieuwtjes omtrent de volgende generatie aan consoles. Langzaam maar zeker trippelden nieuwtjes de wereld binnen. Je keek gespannen naar de lippen van Mark Cerny en luisterde nauw naar hoe hij vertelde dat laadtijden tot de geschiedenis zouden gaan behoren. Langzaam maar zeker werd je meegenomen in een lawine van hype. Binnenin fluisterde echter een stemmetje dat je beter even kon wachten.

En daar zit je dan nu. Met die vette PlayStation 4 controller in je handen, te kijken naar laadschermen met een stukje game ertussen. Ondertussen zijn er collega’s en vrienden die je WhatsApp tijdlijn bombarderen met foto’s van hun next-gen apparaten. Jij ziet geen koelkasten, jij ziet geen routers. Jij ziet enkel eindeloze, maar voor jou onbereikbare uren speelplezier en games, geen laadtijden. Je kan niet even langsgaan om te buurten en die nieuwe beleving zelf ervaren. Eén of ander virus gooit roet in het eten en je longen. Je weet enkel dat de Intertoys en Wehkamp je beloofd hebben je persoonlijk op de hoogte te houden van nieuwe leveringen, maar wanneer die komen is onbekend. Je hele leven is een laadscherm geworden, wachtend op de glorie van die nieuwe technologische wonderkindjes.

Het aansluiten van een console gaat niet over rozen.
Speciaal voor jou is er echter een klein kwartier aan hoop op de horizon. Indie-ontwikkelaar Alex Grade zit net als ons in eenzelfde scenario. Als noodkreet ontwikkelde hij een PlayStation 5 simulator, die natuurgetrouw de situaties nabootst die zich voordoen als je een nieuwe console aankoopt. De euforie en de miserie, culminerend in het ultieme einddoel: het kunnen spelen van Knack 3.

De deurbel gaat. Een mannelijke Google Translate stem spreekt voor jou: ‘De PlayStation 5 is eindelijk binnen. De kinderen zijn bij oma. Dit wordt een hele nacht gamen!’. Instructies die je vertellen hoe te spelen zijn niet nodig. Instinctief gebruik je een combinatie van WASD en je trouwe muis om jezelf een weg naar de deur te begeven. Je klikt op de deur. De deur springt open. Tadaa. Een doos!

Wie heeft er een koelkast nodig als je een PS5 hebt?
Hier beginnen de uitdagingen in dit korte physics-based avontuur. De doos moet open. Gebruik je een mes of een schaar? Stroomcontactpunten zijn schaarser dan het aanbod nieuwe PlayStation consoles én stekkerdozen zijn zoals altijd te kort. Het zijn verschrikkelijke ongemakken die je moet doorstaan om je nieuwe console werkend te krijgen. Het internet is kapot, de game is kwijt én de zak chips ploft al uit je handen voordat je de keuken bent uitgestapt.

‘Dat klinkt niet leuk!’ hoor ik je misschien denken. Je hebt het echter mis. Dit korte avontuur heeft mij zeker even kunnen bekoren en mij kunnen afleiden van het feit dat ik niet naar het stille geruis van die zwart-witte gletsjer van een console zat te luisteren. Het gebeurt ook niet vaak dat een game mij hardop laat lachen, maar deze combinatie van absurditeit en wanhoop, middenin een al veel te lange periode van miserie, wist het toch mogelijk te maken.

De game is gratis te downloaden op de website van Alex Grade en is dus zeker een download waard. Tussendoor hoopt Alex tevergeefs nog steeds dat Sony hem een exclusief exemplaar van de PS5 toestuurt, maar zijn roep blijft vooralsnog onbeantwoord. Zo wanhopig is hij zelfs dat overweegt een Xbox Simulator te ontwikkelen, mocht Xbox wel besluiten hem hiervoor te belonen. Zodra er nieuwe ontwikkelingen zijn binnen deze moderne Oedipus houden we je uiteraard op de hoogte.