Nu is er eindelijk eens een strategisch oorlogsspel waarin je niet eindeloos door militaire eenheden kunt bouwen om tenslotte je vijand daarmee te overspoelen. In Diplomacy tellen de factoren die ook in het echt bepalen of een land machtig wordt of niet: ten eerste een solide productiebasis voor militair materieel, ten tweede een gunstige geografische ligging, en ten derde een gunstige diplomatieke positie. Met natuurlijk de nadruk op diplomatiek handelen laat het spel Diplomacy je echt ervaren hoe macht werkt. Maar is dat ook leuker dan gewoon een legertje op te bouwen en op je vijand af te rennen?

De multiplayerstand is ook om andere redenen geen overbodige luxe, namelijk vanwege de reden die ik in de vorige paragraaf noemde, dat de singleplayer te weinig uitdaging biedt. Maar ook omdat de AI (Artificial Intelligence of kunstmatige intelligentie) van de computergestuurde spelers soms onrealistisch te werk gaat. Het komt namelijk maar al te vaak voor dat een land jou een verdrag aanbiedt voor een gezamenlijke actie jegens een ander land, maar voordat je de tijd hebt gekregen om dit verdrag eens te bekijken en te reageren wordt deze alweer ingetrokken, wat op zich al vreemd is. Als je vervolgens precies hetzelfde voorstel aan het desbetreffende land doet, wordt deze soms afgewezen. Het zal wel, en je speelt verder, totdat je een halve minuut later weer onderbroken wordt door dat land met weer precies hetzelfde voorstel! "Zijn dat een stelletje mongolen daar in Oostenrijk", denk je dan gefrustreerd!

"Maar is dit toeval of een twijfelachtig soort antigermanisme van de ontwikkelstudio?"

Een andere uiting van deze lukrake AI is dat Duitland opvallend vaak de gemaakte afspraken breekt. Na een weekje spelen begon me op te vallen dat Duitsland vaak na een paar beurten al de gemaakte afspraken schond en mij in de rug aanviel. Ik vertrouw Duitsland nu al niet meer in Diplomacy, en dit is ook meestal het eerste land dat ik van de kaart probeer te vegen. Maar is dit toeval of een twijfelachtig soort antigermanisme van de ontwikkelstudio?

Voor de meerspelerstand zijn ook avatars toegevoegd, die je zelf een beetje kunt aanpassen. Deze avatars zijn lelijke, schokkerig bewegende wereldleiders, die ook nog eens zeer vervelende grommende, kreunende, steunende en brullende geluiden maken tijdens de resolution phase. Dit brengt mij op de grootste ergernis van het hele spel: het geluid. De geluiden van de avatars zijn het ergst, maar de muziek is ook niet om aan te horen. Er zijn slechts 3 of 4 melodietjes toegevoegd, die "variëren" van marsmuziek tot allerlei soorten dramatische concertmuziek.

De multiplayerstand op zich is ook slecht uitgewerkt. Dikwijls kun je niet inloggen omdat het netwerk gecrashed is. Op het Diplomacy forum wordt hier ook steen en been over geklaagd. Ook wordt er geklaagd over de weinige in dit spel geïnteresseerde spelers. De multiplayer community voor dit spel is gewoon te klein.



Conclusie
Diplomacy is anders dan andere oorlogsspellen. Hoewel het een realistische weergave geeft van de werking van macht is de vormgeving absoluut niet realistisch en doet sterk gedateerd aan, zelfs voor een spel dat gebaseerd is op een bordspel uit de jaren '50. Het geluid is abominabel slecht en het tempo ligt te laag.

Ook al zijn de technische prestaties 2006 onwaardig, de gameplay is zeer geschikt voor de liefhebber. Een voorwaarde is dat je van turnedbased spellen moet houden, en dat je enigszins geduld moet hebben. Strategische geesten die dat hebben kunnen zeker wel hun ei kwijt in Diplomacy, maar voor hen zou de multiplayer dan het meest interessant zijn. Jammer genoeg wordt daar weinig aandacht aan besteed.