Nu is er eindelijk eens een strategisch oorlogsspel waarin je niet eindeloos door militaire eenheden kunt bouwen om tenslotte je vijand daarmee te overspoelen. In Diplomacy tellen de factoren die ook in het echt bepalen of een land machtig wordt of niet: ten eerste een solide productiebasis voor militair materieel, ten tweede een gunstige geografische ligging, en ten derde een gunstige diplomatieke positie. Met natuurlijk de nadruk op diplomatiek handelen laat het spel Diplomacy je echt ervaren hoe macht werkt. Maar is dat ook leuker dan gewoon een legertje op te bouwen en op je vijand af te rennen?

Een ander aspect dat vaak met een bordspel komt is het turnbased spelverloop. De spelers (menselijk of computergestuurd) doen om de beurt een zet. Andere voorbeelden van turnedbased strategie spellen zijn Civilization, schaken, dammen en het Aziatische bordspel go. In Diplomacy doe je twee zetten per jaar, eentje in het voorjaar en eentje in het najaar. Aan het begin van zo een zet begint een klokje af te tellen vanaf 15 minuten. Dat is de tijd die je krijgt voor een zet. In die tijd moet je plannen maken voor je troepenbewegingen en onderhandelen met de andere 6 grote landen.

Als je bijvoorbeeld voor Italië speelt, en je wilt graag een neutraal gebied als Spanje veroveren, dan zul je dat met buurland Frankrijk moeten overleggen als je dat land te vriend wilt houden. Je zult dan bijvoorbeeld een gebied als Tirol kunnen aanbieden in de onderhandelingen, in ruil voor een ongestoorde Italiaanse opmars in Spanje. Als de onderhandelingen met Frankrijk succesvol zijn, en de relatie beter wordt, zou je later bijvoorbeeld kunnen besluiten om samen Duitsland of Engeland aan te vallen. Als alle plannen klaar liggen, druk je op een knop om aan te geven dat je klaar bent met plannen beramen, en als alle andere spelers ook klaar zijn zal blijken in hoeverre ieder land zich aan de gemaakte afspraken heeft gehouden. Frankrijk zou namelijk besloten kunnen hebben weliswaar Tirol in te lijven, maar toch ook Spanje voor zichzelf te willen hebben. Dat zou ook meteen de laatste keer zijn dat je Frankrijk had vertrouwt, maar Frankrijk zou daar dan ook rekening mee hebben gehouden in haar berekeningen. Diplomacy draait namelijk allemaal om Realpolitik.



Als je op de Resolve knop hebt gedrukt, dan berekent het spel het resultaat van alle plannen van de 7 landen. Dit is de resolution phase. Het probleem is dat deze fase zeer traag verloopt. De camera richt zich een aantal seconden op iedere troepenbeweging die plaats heeft gevonden. Het is wel mooi dat je dan niets over het hoofd ziet, maar ook minder relevante en interessante moves worden lang bekeken en het wachten daarop ben je wel erg snel zat.

"Easy to learn, but hard to master?"
Diplomacy gaat er prat op dat het gemakkelijk te leren is, maar moeilijk is om tot in de puntjes te beheersen. Ik zou het omgekeerde willen beweren. Het is namelijk vreselijk moeilijk om te leren, vooral als je zoals ik nog nooit het bordspel hebt gespeeld. Maar het wordt moeilijker gemaakt dan het in feite is. Om de regels te leren is er een tutorial toegevoegd. Die moet je ook echt helemaal doorwerken om de essentiële regels te kunnen begrijpen, want die spreken niet voor zich. Het probleem is dat ik meer dan een dag nodig had om die met ellenlange teksten gevulde en vreselijk trage tutorial door te werken. En tijdens die tutorial werd ik er bovendien ook nog eens dikwijls op gewezen dat ik bezig was de basisregels te leren, en voor verdere hulp werd ik doorverwezen naar het (82 pagina's tellende) boekwerkje dat als handleiding en regelboekje bij geleverd wordt.

Eenmaal bekend met de vele ingewikkelde regels sloeg ik een dag na installatie eindelijk aan het spelen. Het eerste potje verloor ik weliswaar vernederend, maar toen ik eenmaal de "hang of it" had, overdonderde ik mijn (computergestuurde) tegenstanders één voor één met mijn sterke legers en slinkse diplomatieke gekonkel. Waarschijnlijk doelt de frase "hard to master" dan ook op de multiplayerstand.

Multiplayer
Aan het spel Diplomacy is ook een multiplayerstand toegevoegd. Dat is zeer terecht, aangezien anders geen eer werd gedaan aan het originele bordspel, dat je vanzelfsprekend alleen maar met meerdere mensen kon spelen. Ook is het veel leuker om echte menselijke spelers te manipuleren, te overbluffen en van tijd tot tijd te bedriegen.