De onafhankelijke ontwikkelaar Rain Games uit Noorwegen maakte in december 2013 een succesvol debuut met de 2D puzzel-platformer Teslagrad. Deze game speelde zich af in een op steampunk geďnspireerde versie van het Europa van de negentiende eeuw. Met hun nieuwe titel World to the West worden we in ditzelfde universum meegenomen naar een nieuwe wereld aan de andere kant van de oceaan, die we met vier verschillende karakters mogen pionieren.

World to the West doet denken aan de klassieke Zelda-titels. Je kijkt van bovenaf op de karakters neer en kunt daarmee de wereld vrij verkennen. Je kunt echter niet direct overal komen, soms moet je wachten totdat je nieuwe krachten hebt vrijgespeeld of totdat je een ander karakter onder je hoede hebt. De open wereld is dan ook opgebouwd als één grote puzzel, die je zelf dient te openen. Dit doe je met Lumina, een afstammeling van Teslakid; de jonge en wereldvreemde, doch optimistische Knaus; de sterke aristocraat Lord Clonington en de openhartige avonturierster Miss Teri. Elk karakter beschikt over unieke krachten en eigenschappen, waardoor ze elk op een geheel andere wijze spelen.


De kleine Knaus kan met geen mogelijkheid gevechten tegen de wilde beesten aan, maar dankzij zijn schep kan hij zich wel een weg onder de grond door graven om zo de beesten te omzeilen. Miss Teri heeft een sjaal die ze kan gebruiken om bij bepaalde paaltjes aan de overkant van afgronden te komen, maar bezit ook een telepathisch apparaat waarmee ze dieren onder haar controle kan nemen. De gespierde Lord Clonington is sterk en kan met zijn stevige vuisten rotsen kapot slaan en hoge wanden op klimmen. Lumina is een echte onderzoekster die een elektrische staf bezit en zich over korte afstanden kan teleporteren. In de eerste drie uren van de game, een ietwat lange proloog, leer je de karakters en hun mogelijkheden kennen, waarvan er overigens nog meer zijn dan hiervoor beschreven. Daarnaast laat de game je ook inzien dat samenwerken een must is om bepaalde obstakels te overkomen.

De komst van deze vier karakters was al voorspeld door de inheemse bewoners van de nieuwe wereld. Er ligt namelijk een groot gevaar op de loer en enkel deze bij elkaar geraapte groep aan totaal verschillende persoonlijkheden kunnen verlossing bieden. In afwachting van hun komst zijn er dan ook overal in de speelwereld totempalen neergezet, hier wordt je progressie automatisch opgeslagen en kun je teleporteren naar een eerder bezochte totempaal. Je kunt hier ook van karakter wisselen, maar elk karakter moet wel eerst zijn eigen weg naar een totempaal vinden voordat die hier naartoe kan teleporteren. Dit zorgt ervoor dat je, als je het gehele team voort wilt bewegen je soms vier keer achtereen zo ongeveer hetzelfde stuk moet lopen. In puzzelgebieden is dit natuurlijk logisch, maar op langere trajecten had dit wat meer gestroomlijnd mogen worden.


De game is daarnaast redelijk uitdagend. Dit ligt niet aan een gecompliceerde besturing, deze is namelijk erg rechttoe rechtaan. Het zijn de puzzels die echte breinbrekers zijn. Soms ligt het erg voor de hand wat je moet doen, maar met hetzelfde gemak kijk je over de oplossing heen of moet je nog net wat verder zoeken om het antwoord te kunnen vinden. Uiteindelijk gaat dit wel gemakkelijker, maar ik kan niet ontkennen hier en daar toch even te zijn vastgelopen. Het spel heeft daarnaast geen hintsysteem, dus je bent compleet op jezelf – of internetvreemden – aangewezen om de oplossing te vinden. Zelfs de verschillende baasgevechten zijn puzzels, waarbij het doorkrijgen van het ritme van de bazen de sleutel tot succes is. Om bepaalde essentiële deuren te kunnen openen zul je tevens verstopte objecten in de wereld moeten zien te vinden. Persoonlijk ben ik hier minder fan van, omdat je veel dezelfde gebieden zult moeten aflopen om te zien of je iets gemist hebt. De game heeft helaas ook geen mogelijkheid om deze objecten op de kaart aan te geven zodat je ze later met meer gemak terug zou kunnen vinden.

Deze lichte pijn wordt gelukkig verzacht door de zachte grafische stijl, waarin pastelkleuren en simpele animaties overheersen. Het helpt ook dat je niet direct op de karakters kijkt, zodat je de actie van een afstand kan bewonderen en toch overzicht houdt op het grotere geheel. Hiernaast kent de game een hele fijne soundtrack. Deze nummers passen zich aan de omgevingen aan en brengen de pionierssfeer werkelijk in huis. Het gebeurt me zelden dat een soundtrack me al direct zo positief opvalt. World to the West is een erg fijne puzzel en platform game die je tussen de zeven en negen uur zal bezig houden. Het is echter wel een titel waar je goed voor moet zitten als je gaat spelen. Zodra je aandacht verdwijnt ga je elementen mislopen en duurt het op een onplezierige manier nog langer voordat je progressie boekt. Ben je een liefhebber van dit genre games en wordt je graag op een andere wijze uitgedaagd dan is World of the West zeker aan te raden.