Bij het toesturen van persmateriaal voor Yasai Ninja liet de ontwikkelaar weten dat ze zich richten op ouders die op zoek zijn naar een game voor hun kinderen. Ze willen met name zeven- tot twaalfjarigen bereiken, de kans is echter groot dat ze na het spelen nooit meer een game aan willen raken.

Wanneer ik terugdenk naar mijn vroegere ervaringen met games kom ik uit op titels als Track & Field, Super Mario Bros. en DuckTales. Spellen die me naar andere werelden brachten, urenlang aan een kleine beeldbuis gekluisterd lieten en de basis vormden voor een interesse die nog altijd een groot deel van mijn leven vormt. Ik probeer me nu te verplaatsen in een soortgelijke situatie, maar wanneer mijn eerste ervaring dan zou bestaan uit Yasai Ninja. De kans is groot dat ik games direct had afgezworen, deze drollenbak mag een ieder namelijk bespaard blijven.

Het verhaal heeft al niet veel om het lijf. Je speelt als een ui en een broccoli, respectievelijk Kaoru Tamangi en Broccoli Joe genaamd. De eerste heeft een nobele tocht voor de boeg, zijn voormalig leraar bewandelt namelijk het verkeerde pad en hij wil hem een halt toeroepen. Joe heeft daarentegen simpelweg honger en besluit aan te sluiten. In tien korte levels krijgt dit nauwelijks een verdere uitdieping, echter voelen deze levels door een breed scala aan problemen als de langste uren die je ooit zult beleven.


De opzet van de game is een simpele. Je vecht tegen wat vijanden, veelal komkommers, zet eens een schakelaar om, springt over de nodige obstakels en vervolgens herhaal je dit proces. Het grote probleem is alleen dat je niet alleen tegen vijanden vecht, maar ook tegen vele andere factoren. Grootste stoorzender is zonder twijfel de camera. Deze neemt voortdurend verkeerde standpunten in, maar bijsturen is vrijwel niet mogelijk. Je blijft bijvoorbeeld steken achter een muur of gaat dwars door het plafond heen. De enige momenten waarop de camera het redelijk doet is tijdens de 2D secties. Ook dit gaat echter niet zonder problemen, het is namelijk lastig in te schatten hoe ver je precies moet springen, al was het maar omdat het vrijwel niet te zien is welke objecten zich nu op de voor- en welke zich op de achtergrond bevinden.

Terug naar de 3D actie. Het vechten bestaat uit niet meer dan het drukken op een knop. Je blijft drukken, niet omdat dit geweldige combo’s in beeld brengt, maar vooral omdat je het idee hebt dat de game je acties niet waarneemt. Dit komt omdat er een lag van zo'n twee seconden zit tussen jouw druk op de knop en de actie in het spel. Spelen als het andere karakter helpt niet, hun speelstijlen zijn niet alleen vrijwel identiek, maar ook de fouten uit het spel worden niet verholpen met een ander karakter. De platformelementen zijn al niet veel beter. Het is nauwelijks in te schatten hoe je een sprong dient te maken, waarbij ik nog even terugverwijs naar de cameraproblemen. Zelfs als je al een juiste sprong hebt gemaakt en denkt veilig geland te zijn kan de game anders doen beslissen, door het tweede karakter ineens achter je te laten spawnen waardoor je de afgrond in wordt geduwd. Terug naar een eerder checkpoint en het nog eens proberen is niet erg, wel als dit je – buiten je eigen schuld om – meermaals achter elkaar overkomt.


De comic book stijl spreekt in eerste instantie nog tot de verbeelding, tot je beseft dat het eerste level een zelfde uitstraling heeft als de laatste. De bruine tinten waren waarschijnlijk in de aanbieding, getuige het veelvuldige gebruik hiervan. De muziek doet een soortgelijk trucje. Een Japans muziekje voert je in eerste instantie nog naar de andere kant van de wereld, maar al snel blijkt dit korte deuntje zich gedurende het spel continu te herhalen, zonder dat hier overigens een al te beste loop in is aangebracht. De geluidseffecten zelf zijn zo mogelijk nog slechter, zo kloppen ze regelmatig niet met de acties op het scherm of worden ze simpelweg niet afgespeeld.

Het moge duidelijk zijn, ik kan vrijwel niets positiefs benoemen over Yasai Ninja. De ontwikkelaar zegt zich te richten op kinderen, mogelijk omdat zij vergeeflijker zijn wanneer het op technisch vlak aankomt. Zelfs als deze game gratis zou worden aangeboden, dan nog is er geen enkele reden om hier je tijd aan te spenderen. Laat staan de tijd van twee personen, het is namelijk mogelijk om de titel coöperatief aan te vangen, hetgeen alleen aan te raden is als je een vriendschap om zeep wil helpen.