Oorspronkelijk ontwikkelde de game-industrie voornamelijk fantasierijke games, maar tegenwoordig vervaagt de grens tussen realiteit en fantasie steeds meer. Hoe groot is de kans echter dat de toekomst die voorspeld wordt effectief uitkomt? Wij onderzoeken het voor jou!

Vandaag verhuist Gamed naar Rapture, de gigantische onderwaterstad die de hoofdrol speelt in BioShock en BioShock 2 en die uitgebreid bekeken werd in dit artikel. Deze stad werd ooit gebouwd als idyllische geheime plek, ver weg van de problemen op het land. De opkomst van genetische manipulatie zorgden echter voor problemen. Bij de start van de game is een groot deel van de stad dan ook uitgemoord terwijl de overlevenden door hun genetische manipulatie gek geworden zijn. Wij interesseren ons echter niet in de afloop van het verhaal, maar in het begin. Een geheime onderwaterstad waar de bevolking via genetische manipulatie allerlei krachten krijgt. Hoe groot is de kans dat wij in de toekomst in zo'n stad gaan leven?


In BioShock vindt genetische manipulatie plaats met behulp van plasmids, tonics met speciale eigenschappen die gemaakt zijn op basis van ADAM en die het menselijke DNA aanpassen wat aanleiding geeft tot de gevarieerde vaardigheden zoals verhoogde intelligentie en superkracht. Het mysterieuze goedje ADAM wordt hierbij aangemaakt op basis van de stamcellen van een specifiek soort zeeslak. Die stamcellen moet je echter niet extraheren uit een zeeslak, stamcellen vormen namelijk de basis van het volledige menselijke lichaam. De bevruchting van een eicel met een zaadcel geeft aanleiding tot een zygote, een stamcel met alle genetische informatie om elke menselijke cel te vormen. De zygote dupliceert zichzelf voldoende keren waarna de productie van specifieke cellen wordt gestart. Een deel wordt bijvoorbeeld omgezet in huidcellen die de menselijke huid vormen terwijl een ander deel aanleiding geven tot de breincellen. Brein- en huidcellen zijn compleet verschillend, maar zijn dus afkomstig van dezelfde soort cel. Het grootste deel van deze transformatie vindt plaats voor de geboorte, maar het menselijke lichaam behoudt na de geboorte een deel multifunctionele stamcellen in bijvoorbeeld de huid.

Deze stamcellen zijn echter niet zo potent als de originele stamcellen, een stamcel in de huid kan geen breincel meer vormen. De originele, veelzijdige stamcellen gaan grotendeels verloren – de navelstreng bevat restanten bij geboorte en ook het beenmerg is rijk aan stamcellen – wat een effect heeft op de weerbaarheid van het lichaam. Ziektes die een grote impact hebben op de aanwezige cellen zoals leukemie, diabetes en Alzheimer zijn praktisch onmogelijk weg te werken. In het geval van leukemie wordt dan ook bijvoorbeeld frequent een beenmergtransplantatie gebruikt om gezonde stamcellen terug te brengen. Stamceltherapie is echter veelbesproken en het vinden van een juiste donor zeer moeilijk. Stamcellen zijn zeer specifiek waardoor het gebruik van eigen stamcellen de beste optie is. Als je navelstreng bij de geboorte echter niet bewaard is, is het echter moeilijk om gezonde stamcellen te vinden bij een ziekte die alleen met stamcellen genezen kan worden. In dat geval wordt dus teruggevallen op transplantaties, maar het is moeilijk om hierin een match te vinden. Ook het kweken van foetussen voor stamcellen is een mogelijkheid, maar wordt ethisch compleet afgeschoten.

Jouw Ice Plasmid tegen een Splicer
Lange tijd leek een echte doorbraak van stamceltherapie dan ook onmogelijk. In 2009 ontdekten wetenschappers echter een manier om menselijke huidcellen om te zetten naar nieuwe stamcellen die eigen zijn aan het lichaam van de patiënt. Met het proces zou elke menselijke cel teruggebracht kunnen worden als stamcel, wat een gigantische stap is voor potentiële therapieën. Dit proces bleek ook zeer potent in 2012 toen het proces werd uitgeprobeerd op muizen: huidcellen van een muis werden omgezet in stamcellen waarna die gebruikt werden om eicellen te vormen. Die werden bevrucht met zaadcellen van een andere muis. De bevruchte eieren groeiden uit tot gezonde muizen waarna deze muizen zelf bevrucht konden raken. Simpelweg vertaald: onvruchtbare vrouwen en mannen kunnen dankzij deze manipulatie gezonde kinderen krijgen. Het gaat dus om cellen die eigen zijn aan jouw lichaam, maar die tegelijk kunstmatig gemaakt zijn waardoor er geen onmiddellijke limiet staat op de productie. We moeten dus geen rekening houden met zeeslakken, tegenwoordig kan het al met menselijke cellen wat waarschijnlijk gezonder is. De gevolgen hiervan kunnen met het nodige onderzoek gigantisch zijn.

Ongeneesbare ziektes als Alzheimer zouden met de nodige inspanning volledig weggewerkt kunnen worden, brandwonden kunnen genezen worden met eigen huid … De mens kan veranderd worden in een supermens, zeker in combinatie met genetische manipulatie waar ook de nodige stappen worden gezet. Designerbaby's die perfect op maat van de ouders zijn, zijn geen toekomstmuziek. Het is nu al mogelijk; alleen onze ethische normen houden ons tegen. De vraag is hier vooral wat de limiet is? DNA en stamcelmanipulatie samen zouden ziektes moeten kunnen uitroeien, eten goedkoper kunnen maken en de mensheid veel langer laten leven. Wat we kunnen doen met het menselijke lichaam, dat nu nog niet mogelijk is, is echter maar de vraag? Kunnen stamcellen gebruikt worden om onze spierkracht op te drijven? Kunnen we via DNA manipulatie in halve Spider Splicers veranderen? We zien manieren om de mens te verbeteren, maar BioShock was al zeer geavanceerd terwijl wij als mensheid nog maar aan het begin staan. Het zal dan ook nog zeer lang duren eer we iets zien dat vergelijkbaar is.