Ontwikkelaar Beenox wist me vorig jaar aangenaam te verrassen met de komst van Spider-Man: Shattered Dimensions, waarbij vier Spider-Man uit verschillende dimensies samen dienden te werken om het kwaad te overwinnen. Voor Edge of Time lagen mijn verwachtingen dan ook wederom hoog, helaas weet de ontwikkelaar deze ditmaal niet in te lossen.
In plaats van vier karakters is nu gekozen om in de verhaallijn twee dimensies te verwerken, namelijk de hedendaagse Amazing Spider-Man en de toekomstige Spider-Man 2099. Om beide karakters tot leven te laten komen worden de stemmen ingesproken door respectievelijk Josh Keaton (vorig jaar Ultimate Spider-Man) en Christopher Daniel Barnes (de stem van Spider-Man Noir in Shatttered Dimensions en tevens van Peter Parker in Spider-Man: The Animated Series). De cast bestaat verder ook uit Val Kilmer, die op zijn beurt de stem heeft ingesproken van Walker Sloan, de wetenschapper om wie het verhaal draait. Sterke stemmen die helaas weinig ondersteuning krijgen van de achtergrondmuziek die erg oppervlakkig blijft.
Helaas weet dit verhaal minder indruk te maken dan Shattered Dimensions. Sloan heeft een technologie bedacht waarbij hij kan reizen door de tijd en brengt zichzelf terug naar de zeventiger jaren. Hij verandert de geschiedenis door Alchemax op te zetten lang voordat dit eigenlijk de bedoeling was, hetgeen zijn invloed heeft op het hedendaagse New York. Het resulteert zelfs in de dood van Amazing Spider-Man, echter reist Spider-Man 2099 op zijn beurt terug in de tijd om hem voor deze gebeurtenis te waarschuwen en zodoende de toekomst te veranderen. De samenwerking komt tevens naar voren in de gameplay, zo communiceren beide Spider-Man door de tijd heen en zul je soms hedendaags iets moeten veranderen om Spider-Man 2009 te redden. Het helpt echter niet geheel mee aan het verhaal, juist omdat je al weet naar welk punt je toewerkt weet de game minder te verrassen dan zijn voorganger.
Het terugbrengen van vier Spider-Man uit Shattered Dimensions naar twee in Edge of Time heeft een negatief gevolg voor de gameplay. Beide karakters hebben een vrijwel identieke manier van gameplay en ook de visuele stijl is in beide gevallen hetzelfde gebleven. De game lijkt hierdoor op momenten vooral een buttonbasher te zijn om zo snel mogelijk af te rekenen met vijanden, een manier te zoeken om het andere karakter verder te helpen, een nieuwe locatie te bezoeken en dit proces vervolgens weer te herhalen. De kleine veranderingen, waarbij Amazing Spider-Man snel kan bewegen en Spider-Man 2009 een kopie van zichzelf kan plaatsen, zijn leuke toevoegingen maar verhullen niet dat de gameplay erg eenzijdig is. Leuk is wel dat we ook nu onze statistieken kunnen upgraden, hetgeen echter niet nieuw is voor de serie.
Wat ook niet meehelpt zijn de controls zelf. Hoewel we ook nu kunnen webslingeren zijn de ruimtes vaak erg smal en ook het klimmen op muren werkt door de matige cameraopstelling erg desoriënterend. De game is hiernaast niet al te lang, waardoor we aanraden om meteen de moeilijkste stand in te schakelen om hier nog enige uitdaging uit te halen en je tegelijkertijd te vermaken met het zoeken naar de diverse collectibles. Helaas is het echter niet voldoende om de game zijn mindere elementen te doen vergeten. Edge of Time is zeker niet de slechtste Spider-Man titel die je tegen zult komen, echter is het wel een teleurstelling na Shattered Dimensions. Het is dan ook te hopen dat ontwikkelaar Beenox zich weet te herpakken en van The Amazing Spider-Man, gebaseerd op de film, volgend jaar een game maakt die de naam Spider-Man waard is.
|
55
