In aanloop naar Dead Space 2 ontwikkelde Electronic Arts het downloadbare spel Dead Space Ignition voor de PlayStation 3 en de Xbox 360. Is Dead Space Ignition een smakelijke voorsmaakje of een absolute ramp?

Het antwoord op die vraag is simpel; de game is een absolute ramp. Het concept achter de game is namelijk compleet foutief uitgewerkt. Op papier klinkt het echter wel goed, de game is een interactieve strip die je in de huid laat kruipen van twee bewoners van The Sprawl die langzaamaan ontdekken dat hun ruimtekolonie wordt aangevallen. Het verhaal zelf is hierbij zeer interessant en toont ons een andere kant van The Sprawl. Het loopt echter mis omdat Electronic Arts gewoon de nadruk verkeerd legt binnen de gameplay. In een game als deze zou het verhaal centraal moeten staan, maar EA heeft je de mogelijkheid gegeven dit simpelweg over te slaan om van het ene gameplay-element naar het volgende te springen. Dit heeft als effect dat de meeste gamers het verhaal juist gaan overslaan om te focussen op de gameplay, welke compleet los staat van het verhaal.


Nochtans is het verhaal interessant om te volgen, hoewel de dialogen geen hoogtepunt bereiken. De twee hoofdpersonages hebben geen persoonlijkheid en hun dialogen weerspiegelen dat. Dit gaat gepaard met al even zwakke voice-acting die het probleem verder versterkt. Het verhaal scoort daarentegen wel omdat het een goede blik geeft op The Sprawl en wat meer verduidelijking geeft van de Dead Space mythos.. Samen met de dialogen vallen ook de graphics op negatieve wijze op. Op het eerste zicht zien de tekeningen er prachtig en gedetailleerd uit, maar naarmate de game vordert, zul je merken dat het compleet fout loopt. Omgevingen zijn niet interessant, de animatie - welke beperkt aanwezig is - ziet er zeer onnatuurlijk uit en personages veranderen van uiterlijk tussen scènes omdat de tekenaar er niet in slaagt hun uiterlijk consistent te houden. Een absolute doodsteek voor een comic, en dus ook voor een interactieve comic.

Op gameplaygebied gaat het niet beter, de gameplay-elementen zijn onderverdeeld in drie hack-minigames, waarbij deze om de meest gekke redenen gestart worden. Moet je een lamp herstellen? Hacken! Via een ventilatieschacht ontsnappen? Hacken! Er lijkt geen enkel logisch verband tussen het verhaal en de gameplay, wat andere interactieve comics veel beter doen. Zo was er Metal Gear Solid: Digital Graphic Novel dat je zijn scènes liet doorzoeken om meer informatie te vinden. Het was minder interactief dan Dead Space Ignition, maar je had continu reden om het verhaal te volgen. Het zorgt ervoor dat Dead Space Ignition niet meer is dan een excuus om via enkele hackspelletjes een kostuum vrij te spelen in Dead Space 2; en omdat de gameplay zo belabberd is, zul je meer plezier beleven met het kijken naar het kostuum dan met het spelen van de game zelf.


De verschillende hackgames (Hardware Crack, System Override, Trace Route) zijn namelijk niet interessant. Hardware Crack is hierbij de meest vermakelijke. Hierin moet je spiegels plaatsen om lichtstralen te weerkaatsen en te bundelen om bepaalde receptoren te activeren. Naarmate je door de game vordert worden deze moeilijker en interessanter zodat het oplossen van elke hack je plezier brengt. Het plezier van deze komt echter absoluut niet voor in System Override (druk continu op een knopje tot je metertje bijna op is, laat het terug opvullen, begin opnieuw en hoop dat je het systeem kunt kraken. Strategischer werken wordt afgestraft.) en Trace Route (bestuur een lijntje in een gigantische race langs vele obstakels terwijl je het opneemt tegen een veel te slome besturing, een slechte camera en een valsspelende AI.) Elk van de hackgames is in multiplayer speelbaar, maar wordt hierbij nog stompzinniger. Een absolute ramp. Aan het begin van de review vertelden we het jullie en nu weet je ook waarom. De conclusie is dan ook simpel; vermijd deze game en ga aan de slag met de echte Dead Space games. Anders gooi je hem na de eerste hackgame meteen aan de kant.