Games zijn voor mij vaak een ontsnapping uit de realiteit. Niet omdat ik dit nodig heb, mijn echte leven is ook behoorlijk interessant, maar ik duik graag in andere realiteiten, in een ander verhaal waarbij ik mee kan leven en er zelf ook nog eens invloed in heb.
En daar kwam dan ook de teleurstelling toen ik Dragon Ball: Raging Blast 2 opstartte. Wat blijkt namelijk: de game heeft geen enkele vorm van een Story Mode. Natuurlijk kan de reden teruggevoerd worden op de serie en de reeds verschenen games, het is namelijk lastig nog met een verhaal op de proppen te komen wanneer het om de Dragon Ball serie gaat. De klap hiervan lijkt opgevangen te moeten worden met de Galaxy Mode. Alhier kies je één van de karakters uit de game, waarvan er vele tientallen aanwezig zijn, en dien je een serie gevechten aan te gaan onder specifieke omstandigheden. De ene keer begin je bijvoorbeeld met vrijwel geen health, de volgende dien je een tegenstander uit te schakelen binnen een korte tijd en zo zijn er diverse uitdagingen waarin je jezelf staande moet zien te houden. Het idee hiervan is aardig, maar sommige uitdagingen zijn helaas erg frustrerend.

Gedurende deze rit speel je diverse items vrij, denk aan kostuums of items, en mag je uiteindelijk tegen een tegenstander van formaat aantreden. Bij het gebrek aan de Story Mode is de Galaxy Mode een leuke invulling, echter ontbreekt het echte gevoel van progressie. Verder zijn er ook nog de Training Mode en de Battle Zone (welke te zien is als een tutorial) en zijn er diverse multiplayer opties waarbij online gelukkig geen lag waarneembaar was.
Qua gameplay is de titel vertrouwd terrein voor de mensen die eerder een Dragon Ball titel in handen hebben gehad. Iedereen kan direct mee doen door de toegankelijke controls, maar tegelijkertijd is er een diepere ondergrond door de speciale aanvallen die je uit kunt voeren. De gameplay zelf is overigens op enkele punten net iets beter uitgewerkt, en tevens is het Raging Soul systeem toegevoegd. Door je Ki op te laden kon je in het verleden super aanvallen uitvoeren, maar nu krijg je een keuze mogelijkheid: ga je nog altijd voor deze super aanval of wissel je het in voor sterkere melee aanvallen? Het is weliswaar een goede toevoeging, maar voelt niet als een grootse vernieuwing op de gameplay die verder vooral hetzelfde gebleven is. Wat hierbij ook niet mee helpt is dat het roster weliswaar enorm uitgebreid is, zo zijn er meer dan twintig nieuwe vechters aanwezig, maar dat ze op hun uiterlijk na te weinig van elkaar verschillen om daadwerkelijk interessant te zijn. Hierdoor grijpen we toch al snel terug op de bekendere namen. Hetzelfde kan gezegd worden voor de omgevingen: de game kent er weliswaar veertien, maar slechts vier zijn er daadwerkelijk nieuw.

Qua geluid kent de titel twee uitersten: ten eerste zijn daar de goed verzorgde stemmen van de stemacteurs achter Dragon Ball Kai. Toegegeven, sommige kreten worden nogal vaak herhaald, maar met zowel de Japanse als Engelse stemmen kunnen de gamers in ieder geval zelf kiezen wat ze prefereren. Het overige geluid is helaas een stuk minder indrukwekkend, deuntjes die maar weinig met de serie te maken lijken te hebben zijn eerder irritant dan dat ze toevoegen aan de Dragon Ball sfeer. Gelukkig doen de graphics het wat dat betreft een stuk beter, de omgevingen lijken zo uit de animatieserie gestapt te zijn en als extraatje krijgen we ook nog eens de OVA ‘Plan to Eradicate the Super Saiyans’ welke zo’n dertig minuten duurt. Helaas komt ook hier echter weer hetzelfde kritiekpunt terug: we hebben het allemaal al eens eerder gezien. De toevoeging van de vier eerder genoemde omgevingen voelen magertjes aan wanneer we kijken naar het geheel en ook oude problemen met de camera, waarbij een vijand meer dan eens buiten je gezichtsveld valt, blijven bestaan. De game is hiermee eigenlijk alleen interessant voor de gamers die echt een groot fan zijn van de Dragon Ball serie en simpelweg niets willen missen. Voor de rest zal deze game meer aanvoelen als een uitbreiding op het eerste deel dan een volledig nieuwe titel.
|